မေန႕က မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္နဲ႕ စကားေျပာရင္း သူကုိယ္နဲ႕ စကားေျပာရာမွာ စကားလံုးတုိင္းကို သတိထားေနမွန္း ခံစားသိရိွလိုက္ရတဲ့အခါ ေျပာေနတဲ့အေၾကာင္းအရာကုိ ေမ့သြားၿပီး.. ေတြးေနမိတယ္..။
ကိုယ္ကရင္းႏွီးတဲ့သူေတြနဲ႕ဆုိရင္.. စကားလံုးေတြကို အက်လုိက္ေကာက္ၿပီး ေခ်ာင္ပိတ္တတ္တယ္..။ ဘာ့ေၾကာင့္မွန္းမသိ.. သူတုိ႕ကို စိတ္ဆိုးေနတာမဟုတ္ပါဘဲ.. ကိုယ္က သက္သက္ ဒုက္ခေပးခ်င္ေနမိတယ္ထင္တယ္..။
အခုသူက အဲဒါကို ၾကိဳသိေနၿပီး.. စကားကုိမမွားေစရေအာင္.. လွလွပပေလး အေပါက္မပါေအာင္ ဆငိၿပီး ေျပာေနတယ္ ဆုိတာကို သတိထားမိသြားေတာ့.. သူနဲ႕ စကားဆက္မေျပာခ်င္ေလာက္ေအာင္ ကိုယ္က အေ၀းၾကီးကို ေရာက္သြားေတာ့တယ္..။ စိတ္မေကာင္းလည္း ျဖစ္မိတယ္..။
လူတုိင္းကိုေတာ့ ကိုယ္က အဲလုိလုပ္ေလ့မရိွဘူးထင္ပါရဲ႕.. ။ကိုယ္မွတ္မိသေလာက္ ကိုယ့္စိတ္ထဲ ရင္းရင္းနွီးႏွီး ခင္မင္လို႕ရတဲ့သူေတြကို ကိုယ္က လုိက္ရစ္မိတယ္ ထင္ပါရဲ႕..။
တစ္ခုခုေျပာလိုက္ရင္ အဆုိးဆံုးရႈေထာင့္က အရင္ၾကည့္ၿပီး တံု႕ျပန္မိတတ္တာ.. ဂရုစိုက္ခံရမႈ ပိုလိုခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႕မ်ားလား..။
ေတာ္ေတာ္ဆုိးပါတယ္..။
ေတာ္ေတာ့္ကို ဆိုးပါတယ္..။
ကိုယ္ခုထိ လူၾကီးမျဖစ္ေသးပါ..။
အမ်ားၾကီးျပဳျပင္ရဦးမယ္..။
အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြေတြနဲ႕.. ခင္ခင္မင္မင္ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရင္းႏွီးစြာ ေျပာဆိုဆက္ဆံရတာကို ကိုယ္ကပုိႏွစ္သက္ပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္.. အထက္က ကိုယ့္ရဲ႕ ဆုိးသြမ္းရိုင္းပ်မႈမ်ားေၾကာင့္.. သူမ်ားက သတိၾကီးစြာ ကိုယ့္ကို ဆက္ဆံေနရတဲ့ အခါ .. ခင္မင္မႈဟာ.. ရိုးရွင္းမေနေတာ့ဘဲ.. အလႊာေတာင့္ေတာင့္ၾကီးတစ္ခု ခံေနသလိုလုိ ခံစားရတယ္.. အဲသည္အလႊာၾကီး က အရိုအေသေပးမႈလား.. ေခ်ာင္ပိတ္ေမးခြန္းထုတ္မခံရေအာင္.. သတိၾကီးစြာထား သံုးႏႈန္းရေသာ အသံုးအႏံႈန္းေတြေၾကာင့္လားမသိ.. လူႏွစ္ေယာက္ကို စကားေျပာလုိ႕မရႏုိင္ေတာ့ေလာက္ ေအာင္ အေ၀းၾကီး ကို တြန္းပို႕လိုက္သလိုပဲ..။ ကိုယ္နဲ႕ စကားေျပာဖုိ႕.. တြန္႕ဆုတ္ရတာ..။ ကိုယ့္ကို ေတြ႕ဖုိ႕ တြန္႕ဆုတ္ရတာ.. ဒါေတြဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ ကိုယ္ကသိပ္ကို ရုိင္းလို႕ျဖစ္မွာပဲ..။ အရိုင္းမခံရေအာင္ တစ္ဖက္က ၾကိဳတင္ ခုခံထားမႈေတြ လုိမွာ ေပါ့..။ ဒါမွမဟုတ္.. ကိုယ္က ၾကံဖန္နာတတ္ေတာ့.. ကိုယ္မနာရေအာင္ အနူးညံ႕ အယဥ္ေက်းဆံုးေတြ ေရြးေျပာရေတာ့ မွာ ေပါ့..။
ဒါၾကီးကို ကိုယ္ကသည္းညည္းခံလို႕မရ..။
Sunday, April 22, 2007
Behave!!!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment