လက္မွတ္ေရးထုိးျခင္း

ဒီေန႕ လက္မွတ္ထိုးၿပီး လက္ထပ္လိုက္တယ္။ လက္ထပ္ဖုိ႕ရက္ကေတာ့ ေနာက္လ ၂၆ ရက္။ လက္မွတ္ထုိးဖုိ႕ရက္ကို လူၾကီးေတြနဲ႕ ေမးေတာ့ ဒီလ ၂၆ နဲ႕ ၂၈ ကိုေရြးေပးတယ္။ သည္ေတာ့ မွတ္ရလြယ္ေအာင္ ဒီလ ၂၆ လက္မွတ္ထုိး ေနာက္လ ၂၆ ဆြမး္ေကၽြးဧည့္ခံပြဲလုပ္ ေအးေရာ..။

ေျပာရဦးမယ္။ လက္မွတ္ထုိးမွာက ၂၆ ရက္ေန႕ ... အသိသက္ေသအျဖစ္ထုိးမယ့္သူကို ၂၅မွပဲ ေျပာျဖစ္တယ္။ သူက သူ႕ရံုးက အမ္မ္ဒီ အားရင္ ေခၚခဲ့လို႕ရတယ္။ တစ္ေယာက္ရွာ ဆုိေတာ့ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေအမီကို စဥး္စားတယ္။ သူ႕ကိုဖုန္းဆက္တုိင္း သူမအားတာနဲ႕ တုိးေနေတာ့ မေျပာျဖစ္ဘူး။ အဲသလုိနဲ႕ ၂၅ ရက္ေန႕သာ ေရာက္လာေရာ ဘယ္သူ႕မွ မေျပာျဖစ္ဘူး။ မေဗဒါတုိ႕ လင္မယားကုိ သတိရေပမယ့္ အလုပ္ရႈပ္ေနမွာစုိးတာရယ္၊ တကူးတက ျမိဳ႕ထဲလာေနရမွာအားနာတာရယ္ေၾကာင့္ မေျပာျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အဲသည္ေတာ့ ကိုယ့္ကို စိတ္ခ်ထားတဲ့သူက ၂၅ရက္ေန႕က်ေတာ့ လူရၿပီလားေမးေတာ့.. ဘယ္သူ႕မွ မေျပာရေသးဘူး။ ခဏေလးေနာ္ လုိ႕ေျပာၿပီး သူငယ္ခ်င္း အိစိ လင္မယားကို လွမ္းဆက္ေတာ့ ေရွာေရွာရွဴရွဴ အဆင္ေျပသြားတယ္။ အဲလို အဲလို..။



ရက္ေရြးတာကေတာ့ သူ႕ဘက္ကလူၾကီးေတြေရြးတာ၊ လက္မွတ္ထုိးဖုိ႕က်ေတာ့ ေမေမက သူ႕သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ညီမ တရားသူၾကီးရိွတယ္။ ပုစြန္ေတာင္တရားရံုးမွာ။ တုိင္းတရားရံုးမွာလည္း သူ႕သူငယ္ခ်င္းေမာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္ေယာက္ရိွတယ္။ သူစီစဥ္မယ္ဆုိေတာ့ ကာ.. သူ႕ကို စီစဥ္ခြင့္ေပးထားရတယ္။ ၂၄ ရက္ေန႕ေရာက္မွ အေျဖသိရတာက တုိင္းတရားရံုးက တစ္ေယာက္က ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ေနသည့္အတြက္ ပုစြန္ေတာင္တရားရံုးမွာ လက္မွတ္ထုိးရမယ္ ဆုိတာ ေသခ်ာသြားတယ္။ အစ္မလတ္တုနး္ကေတာ့ ေဖေဖ့တူမ တရားသူၾကီးကလည္း ရန္ကုန္မွာ တာ၀န္က်ေနတဲ့အတြက္ အိမ္မွာထုိးျဖစ္တယ္။ ခုကေတာ့ အိမ္မွာ စီစဥ္ရမွာ ဇယားရႈပ္တာနဲ႕ .. ဟိုမွာပဲ သြားထုိးပါမယ္ အေမရယ္ ဆုိၿပီး ၿပီးသြားတယ္။ တကယ္ဆုိ လက္မွတ္ထုိးတာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သြားထုိးလုိက္ရင္ ၿပီးတာေပမယ့္ ေမေမက ပါခ်င္တယ္။ လုိက္မွျဖစ္မယ္။ လူၾကီးတစ္ေယာက္ပါမွ ေကာင္းမယ္ ဆုိတာနဲ႕ ဟုတ္ကဲ့ေပါ့။ အစ္မၾကီးကလည္း သူကပုစြန္ေတာင္ တရားရံးလိပ္စာသိသူ ဆုိေတာ့ သူပါမယ္ေပါ့။

အဲဒါနဲ႕ မၿပီးေသးပါဘူး။ ခင္ပြန္းသည္ေလာင္းၾကီးကလည္း သူ႕ရံုးေရႊ႕ရျပဳရနဲ႕ မအားတာနဲ႕.. အဲသည္ လက္မွတ္ထုိးမယ့္ရက္ကို မနက္အေစာပိုင္း ရံုးသြားရင္ေကာင္းမလား ဘာညာ သူ႕ဟာသူ ဦးေနွာက္ေတြ ေျခာက္ေနတာရယ္ ဘာရယ္နဲ႕.. ၂ ေယာက္သားေတြ႕ၾကတုန္း ဘယ္လုိိစီစဥ္ၾကမလဲ အဲသည္မနက္ကို လုိ႕ေမးတယ္။ အင္း.. သူက ဗိုလ္တေထာင္မွာေနတာ။ ကိုယ္ကလွည္းတန္းမွာေနတာ။ လက္မွတ္ထုိးတာက ပုစြန္ေတာင္တရားရံုး။ သူတုိ႕နားေလးတင္ေလ..။ အဲဒါနဲ႕ အလြယ္ကူဆံုးျဖစ္ရေအာင္.. ကိုယ္ကပဲ.. အင္း..မနက္က် တရား၇ံုးမွာပဲ ဆံုတာေပါ့။ အိမ္ကေနပဲ ကားငွားလာခဲ့လုိက္မယ္ေလ.. ဆုိေတာ့.. သူကလည္ းအင္း ေကာင္းသားပဲတဲ့။ အိစိတုိ႕ကေရာ တရားရံုးလာမွာလား ဆုိေတာ့.. အင္းေပါ့။ သူတုိ႕လည္း တရားရံုးလာလိမ့္မယ္။ လူေတြ စံုေနရင္ အခ်ိန္ကုန္တယ္။ အဲသည္မွာပဲ ေတြ႕ၾကမယ္ ဆုိၿပီး ကိစ္စက ျပတ္လာတယ္။

ညက်ေတာ့.. ဘသားေခ်ာ ကိုယ့္သူငယ္ခ်ငး္က ဖုန္းဆက္ရင္ းတရားရံုးလိပ္စာေမးတယ္။ နင္ဘယ္လုိသြားမွာလဲ တဲ့..။ ငါဒီကေန ကားငွားသြားမယ္ေလ..။ ဟုိမွာဆံုၾကတာေပါ့ လုိ႕ေျပာေတာ့.. နင့္ဟာက ပဲ့လုိက္တာဟာ.........ပဲ့လိုက္တာ။ နင္ကအဲလို သြားစရာလား။ လာမၾကိဳဘူးလားတဲ့။

ဟမ္.. ဟဲ့.. လာၾကိဳေနရရင္ သူက အဲသည္နားေနတာ။ ငါ့ဆီကို သက္သက္ၾကီး လာရမွာေပါ့။ လမ္းေၾကာမွ မသင့္တာ။ အဲဒါေၾကာင့္ ငါ့ဟာငါ လာမယ္ေျပာလုိက္တာ .. ငါက လက္ေတြ႕က်က်ေတြးလုိက္တာပါဟာ..ဆုိေတာ့.. ။အဲဒါ နင္ရွည္စရာမလိုဘူး။ နင့္ဟာနင္ ေလာ့ဂ်စ္ကဲလီးပဲေျပာေျပာ ။ ပရက္တစ္ကဲလီးပဲေျပာေျပာ ေဘ့ဇစ္ကဲလီးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေနာမဲလိီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သတုိ႕သမီးဆုိတာ အိမ္ကပဲ ထိုင္ေစာင့္ရတယ္။ သူ႕ဟာသူဘယ္ကဘာမွာပဲ ေနေန နင့္ကုိ လာၾကီဳရမွာ...။ ဒီလုိအခ်ိန္မွာ နင့္ကို ဖူးဖူးမႈတ္ထားရမွာ တဲ့။

အဲ.. အဲလိုေျပာတဲ့အခါက်မွ သတို႕သမိးဆုိတာ အိမ္ကထုိင္ေစာင့္ရတယ္။ သူက အဲသလို တကူးတက လာၾကိဳရတယ္ ဆုိတာဟာ ဖူးဖူးမႈတ္ျခင္း တမ်ိဳး လုိ႕ ကိုယ္က ေရးေရးသေဘာေပါက္ရတယ္။

အဲလုိလား..။ ေအးေအး.. ငါလာၾကိဳခိုင္းလုိက္မယ္ဟာ.. ရပါတယ္။ သူကလာၾကိဳေပးမွာပါ လို႕ေျပာရတယ္။ အလကားေနရင္း ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြက သူ႕ကို အျမင္ကတ္ေနရင္လည္း မေကာင္းဘူးကိုး။ ေအး...လာမၾကိဳေပးရင္ ငါလာၾကိဳမယ္။ ငါ့ကားနဲ႕ဆုိ ေရွ႕ခန္းက ငါ့မိန္းမရယ္၊ နင္ရယ္ေတာ့လုိက္လုိ႕ရတယ္တဲ့။ ရပါတယ္ဟာ.. သူက ငါေျပာရင္ လာၾကိဳေပးမွာပါ။ ငါကသက္သက္မၾကိဳခိုင္းတာ လို႕ေျပာလုိက္ရတယ္။

သတုိ႕သားၾကီးကို ဖုန္းဆက္ၿပီး လာၾကိဳေပးလုိ႕ေျပာလုိက္တယ္။ အေမလည္းလုိက္မွာ။ အစ္မလည္း လုိက္မွာလို႕ ေျပာေတာ့.. အင္း ဒါဆုိ ကားစီစဥ္လုိက္ဦးမယ္ ဆုိၿပီး နာရီ၀က္ေလာက္ေနေတာ့ .. ဖုန္းျပန္ဆက္တယ္။ အဆင္ေျပသြားၿပီတဲ့။

အဲသည္ေတာ့မွ မာမီမားသား ေမေမ နဲ႕ မုိင္စစ္စတားတုိ႕ကို မနက္က်ရင္ လာၾကိဳလိမ့္မယ္ေနာ္လုိ႕ ထြက္ေျပာရတယ္။ (အဟိ.. ပထမ ကိုယ့္ဟာကိုယ္သြားမယ္ ဆုိတဲ့အစိအစဥ္သူတုိ႕ မသိလုိက္ရတာေတာ္ေသးတယ္။ သူတုိ႕သိရင္လည္း စိတ္ဆုိးၾကဦးမလားမသိ လုိ႕ ေတြးမိေသးတယ္။ )

အထာေတြမ်ား တယ္ရႈပ္။ အဲသည္နည္းနဲ႕ သတုိ႕သားက အိမ္အေရာက္လာၾကိဳျခင္းအားျဖင့္ ဖူးဖူးမႈတ္တယ္ဆုိတာၾကီးကို ခံဖူးလိုက္တယ္ေပါ့ေလ..။ ေအာ္.. ငါ့ႏွယ္ ဒါေလးေတာင္ မသိေလျခင္း လုိ႕ေတြးမိတယ္။ မိန္းမဟာ မိန္းမလုိေလး မသြားတတ္မလာတတ္သေယာင္ ေနရမယ့္ သေဘာေပါ့။

လက္မွတ္ထုိးၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ဖီးလ္ျမန္မာမွာ ထမင္းသြားစား။ ေနာက္သူက အိမ္ျပန္ပို႕ေပးၿပီး ရံုးသြားတက္ရေလရဲ႕..။

သည္လုိနဲ႕ပဲ.. စာခ်ဳပ္ထဲမွာ အၾကင္လင္မယားျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္အိမ္မွာကိုယ္ ေနၾကတာေပါ့။ ရယ္စရာၾကီးလုိလုိပဲ..။ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းစံုတြဲတုန္းက လက္မွတ္ထုိးတာနဲ႕ လက္ထပ္ပြဲလုပ္တာ ၃ လကြာသတဲ့။ ကိုယ္တုိ႕က ၁ လ ဆုိေတာ့ ေတာ္ေသးတာေပါ့။

သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ စကားစျမည္ (၁)

မေန႕က တနဂၤေႏြေန႕

သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ဆံုျဖစ္ၾကတယ္။
ပ်က္ကြက္ခဲ့ေသာလူမႈေရးေတြကို အေျပးအလႊားသြားရင္း က်န္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္က တစ္ၾကိမ္ဆံုမိရာက ထပ္ခ်ိန္းျဖစ္ၾကတဲ့ ဆံုေတြ႕ပြဲေပါ့။

ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ပတ္ကဆုိရင္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေမနာေရး၊ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ သမီးေမြးေန႕၊ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကေလးမီးဖြား။ ဘယ္ဟာကုိအရင္သြားရမွန္းမသိ။ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က အိမ္မွာ မုန္႕လုပ္စားလို႕ ဖိတ္။ အလုပ္က ရႈပ္။ သည္အထဲက နာေရးကိုသြားဖုိ႕က ရံုးခ်ိန္ၾကီးျဖစ္ေနတာနဲ႕ မသြားႏိုင္။ သူငယ္ခ်င္းကေလးေမြးေန႕ကလည္း အလားတူ။ အေျပးအလႊားရံုးကေန ခဏလစ္ၿပီးသြားလုိက္မယ္ ဆုိရင္ေတာင္ အသြားအျပန္ တက္စ္စီခက တင္ ၅၀၀၀ ေလာက္က်မွာမုိ႕ မသြားျဖစ္။ ရံုးဆင္းခ်ိန္မွာ ကားရိွတဲ့သူငယ္ခ်င္း က လွမ္းဆက္တယ္။ မ၀ါ ကေလးမီးဖြားတာ သြားၾကည့္မလုိ႕ လုိက္မလား။ လုိက္မယ္ဆုိ ၀င္ေခၚမယ္တဲ့။ သည္လုိနဲ႕ အဲသည္တစ္ေယာက္ဆီ ေရာက္ျဖစ္သြားတယ္။
ခြဲေမြးတာတဲ့..။ ခဲြေမြးထားတဲ့သူက ကေလးေပြ႕ၿပီး လမး္ထေလွ်ာက္ေနလို႕ အံ့ၾသရေသးတယ္။ သူ႕ဆီက ကေလးေမြးျခင္း အေတြ႕အၾကံဳေတြ ပထမကေလးတုန္းက ရုိးရိုးေမြးဖုိ႕ကို ဗိုက္နာတဲ့ဒဏ္မခံႏိုင္လုိ႕.. ခြဲေမြးျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္းေျပာတယ္။ သူကေတာ့ အားပါးတရေျပာတယ္ကြယ္။
အဲသည္ ဗိုက္နာပံုဟာေလ... ဘာနဲ႕မွ မတူဘူး သိလား။ ဗိုက္ၾကီး ဆုပ္ဆြဲ ပစ္လိုက္သလုိ နာတာ ဟ.. သိလား တဲ့။

အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ကေလးလုိခ်င္ေနေပမယ့္ မရေသးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းစံုတြဲရယ္ .. မၾကာခင္ အိမ္ေထာင္ျပဳ ၿပီး ကေလးတစ္ေယာက္ေလာက္ ေမြးဦးမယ္ စိတ္ကူးထားတဲ့ကိုယ္ရယ္ က အျပဴးသားကေလးေတြ ၾကည့္ရင္း.. “ဘာၾကီးက ဆုပ္ဆြဲတာလဲ ေဟ...” လုိ႕ ျပိဳင္တူေမးလုိက္ၾကေတာ့.. သူက ခဏ ေၾကာင္သြားၿပီး “ ေအာ္.. ေအး.. နာတာၾကီးကေပါ့ဟဲ့.. ” ။ တဲ့..။ နာတာၾကီးက ဆုပ္ဆြဲ တယ္ဆုိတာကို ေကာင္းေကာင္းနားမလည္ေပမယ့္လို႕.. သူက ဆက္ေျပာပါတယ္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ နာၿပီးသြားရင္ သတိပါ လစ္သြားတာဟ တဲ့။

ခြဲေမြးတာက နာတယ္ဆုိေပမယ့္.. ထံုေဆးျပယ္မွ နည္းနည္းနာတာပါတဲ့။ ဟုတ္သည္လားမသိ။ ဟယ္ ထံုေဆးထုိးထားေတာ့ မနာေပမယ့္ သိေနမွာေပါ့ေနာ္.. ဆုိေတာ့.. ေအး... သိတာေပါ့တဲ့.. တစ္လႊာခ်င္း ခြဲေနသမွ် အကုန္သိေနတာတဲ့..။ ေအာင္မေငး.. အူၾကိမ္းစရာၾကီးေပါ့..။

ထုိင္ေနရင္းကေန.. ေၾကာက္စိတ္နဲ႕ က်ံဳ႕က်ံဳ႕ကေလးေတြ ေကြးေကြးသြားၾကတဲ့ ကိုယ္နဲ႕ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းမ ကုိ သူ႕အမ်ိဳးသားက ရယ္ပါေတာ့တယ္။

ကိုယ္တုိ႕ ေတြ ေၾကာက္သြားမွန္းသိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက တစ္ဖက္လွည့္နဲ႕ အားေပးပါတယ္။ ဟယ္.. ကေလးေမြးရင္ ခြဲေမြးရင္းနဲ႕ နင္တုိ႕ ဘာလဲ လုပ္လုိ႕ရလဲ သိလားတဲ့။
ဗိုက္သားေပၚက အဆီပိုေတြ တစ္ခါတည္း လွီးထုတ္လုိက္လုိ႕၇တယ္တဲ့။ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္စရာမလုိေတာ့ဘူးတဲ့..........။ ဒါလည္း .. ဟုတ္သည္လားမသိ။ ၾကားရသမွ်ေတာ့ သက္သာတာ တစ္ခုမွ မရိွေပမယ့္... အခန္းေလး ျပင္ဆင္ထားပံုကေတာ့ အထူးကုိ လွပပါတယ္။

တစ္ခန္းလံုး မိုးပ်ံပူေပါင္း အျဖဴေရာင္ နဲ႕ အနီေရာင္ေတြ .. . အမိုးမွာ ကပ္လုိ႕.. ပူေပါင္းေအာက္မွာ ဖဲၾကိဳးလိမ္လီမ္ေလးေတြ က တြဲေလာင္း...။ ပူေပါင္းေတြ နဲ႕ပဲ နံရံ တစ္ဖက္မွာ စာလံုးေဖာ္ထားေသးတယ္ hello baby တဲ့။

ဟယ္.. နင့္အခန္းေလး ျပင္ထားတာ လွလုိက္တာ ဆုိေတာ့ သူတုိ႕ရံုးကလူေတြ လာဆင္ေပးသြားတာတဲ့..။ တစ္ခန္းလံုး ပူေပါင္းေတြ ျပည့္ေနတာကို ကေလးေလးကေတာ့ ဘာမွန္းသိမယ္မထင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကေတာ့ အဲလို ပူေပါင္းေတြ အျပည့္နဲ႕ အခန္းထဲမွာ ကေလးအသစ္ကေလးရတဲ့အခိ်န္ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနမယ္ ထင္တယ္။ ကိုယ္လည္း ပူေပါင္းေတြ ၾကိဳက္တယ္ေလ..။

အဲသည္ကအျပန္ ည ၇ ခြဲေနၿပီ။ မုန္႕လုပ္စားတယ္ ဆုိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကုိ ၀င္ၾကတယ္။ အဲသည္အိမ္ကို ေရာက္ေနတဲ့ ေနာက္ထပ္ သူငယ္ခ်င္း လင္မယား တစ္တြဲနဲ႕ ထပ္ဆံုတယ္။

သူတု႕အိမ္မွာ ေနာက္တစ္ရက္ ေကာ္ရည္ေခါက္ဆြဲလုပ္စားမယ္ ။ အားတယ္မဟုတ္လား လာခဲ့ၾကေနာ္တဲ့။ ထပ္ဖိတ္တယ္။
ေနာက္တစ္တြဲကလည္း အားက်မခံ သူတုိ႕အိမ္မွာ တနဂၤေႏြ အသုတ္စံုေနာ္ တဲ့။
အို အားတယ္။ လာမွာေပါ့။ မေတြ႕တာၾကာၿပီလုိ႕ ေျပာခဲ့ဆုိခဲ့ေသး..။

အဟက္..။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း ေမာေမာနဲ႕ ထုိးအိပ္လိုက္တာ။ ေနာက္တစ္ေန႕ ရံုးသြားမယ္ ဆုိေတာ့ ကိုယ္တုိ႕ ခ်ိဖ္ရဲ႕ ဖဲ၀ဲလ္ပါတီ ရိွတာကို သတိရၿပိး ၀တ္စံုေရြးေတာ့မွ.. အို.. ညေန ဟုိသူငယ္ခ်င္းအိမ္ ဘယ့္ႏွယ္သြားႏုိင္ေတာ့မလဲ.. ။ဖုန္းျပန္ဆက္ရမယ္ လို႕ေတြးရင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ လည္း ေမ့တတ္ရန္ေကာ အျပစ္တင္ရင္း ရံုးေရာက္.. အလုပ္ေတြရႈပ္၊ အရႈပ္ေတြလုပ္။ ဖုန္းမဆက္ျဖစ္။ ညေန ၆ နာရီေက်ာ္ေလာက္ေတာ့.. ၅ ထပ္က ပူးလ္ဆုိဒ္က ပါတီကို ဆင္းလာ၊ ဧည့္ခံနဲ႕ ရႈပ္ေနရင္း စားဖုိ႕ေသာက္ဖုိ႕ ေစာင့္ေနၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ဖုန္းလွမ္းဆက္ေတာ့မွ... ကိုယ့္နွဖူးကိုယ္ရိုက္ရင္း ေမ့ျပန္ၿပီ။ ေတာင္းပန္ရေတာ့တယ္။ အားတယ္လာမယ္ ေျပာတာ ရံုးက ပြဲကို ေမ့ေနလို႕ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း .. အဲဒါ မလာႏိုင္ေတာ့တာ ဖုန္းဆက္ေတာင္းပန္မလုိ႕ဟာကိုလည္း ေမ့သြားလို႕ မဆက္ျဖစ္ရေတာ့တဲ့ အေၾကာ္း.. အင္း ေမ့ပဲ ေမ့ႏုိင္လြန္းသူရယ္..။

အဲေလာက္ ေမ့တတ္တာ စိတ္ေတာင္ပ်က္လာၿပီ။ ကိုယ့္ကိုကုိယ္..။

တနဂၤေနြေန႕ေတာ့ ကိုယ့္ကို ေမ့ခြင့္မေပးေတာ့တာက မနက္ ၈ နာရီေလာက္ လာတဲ့ဖုန္း။ က်န္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္က ဆံုးသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အေမ ရက္လည္ သြားဖုိ႕ သူငယ္ခ်င္းက ဖုန္းဆက္တာ။ ေအးေအး လုိက္မယ္ေပါ့။ သူ႕မိန္းမက ကိုယ္တုိ႕ဖုိ႕ အသုတ္လုပ္ဖုိ႕ မလုိက္ႏိုင္ေတာ့ ကိုယ္ရယ္ ေအမီရယ္ကို ေခၚလုိ႕သြားမယ္ ဆုိတယ္။ ေကာင္းတယ္ေဟ့.. ငါတုိ႕ ကားခမကုန္ေတာ့ဘူး ၿပီးရင္ နင့္အိမ္တခါတည္းလိုက္ရံုပဲ ေပါ့။

ေအမီ ဆီဖုန္းဆက္ေတာ့.. အဟက္.. လြဲတတ္ျပန္တဲ့ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း ေအမီကေတာ့ (သည္တစ္ခါ သူမလြဲဘဲ သူ႕ညီမအလဲြ).. စေနညက အေကာင္း တနဂၤေႏြမနက္က်မွ ဘန္ေကာက္ေလယာဥ္လက္မွတ္ေကာက္၀ယ္ၿပီး ကေသာကေမ်ာ ဘန္ေကာက္လုိက္သြားေလရဲ႕။ သူ႕ညီမေလး (ကာတာက ေလယာဥ္မယ္) ခြင့္နဲ႕ ျပန္လာရင္း အိုင္ဒီကတ္ ေမ့က်န္ခဲ့လို႕ လိုက္ေပးရသတဲ့။ ကံေကာင္းလုိ႕အလုပ္ကိစ္စ သြားဖုိ႕ရိွတာ ဗီဇာၾကိဳယူထားလုိ႕တဲ့ေလ..။ အင္း.. သည္လုိနဲ႕ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ ကိုယ္ ႏွစ္ေယာက္ပဲ .ရက္လည္ ဆြမ္းသြပ္ေရာက္။ စကားစျမည္ေျပာ....
အဓိကေျပာျဖစ္တာကေတာ့.. ေရာဂါကို ဟစ္စထရီ ေသခ်ာလုိက္ၿပီး ဒိုင္ယာဂႏို႕စ္ မလုပ္ဘဲ လြယ္လြယ္ ျမန္ျမန္ သတ္မွတ္ပစ္လုိက္တတတ္တဲ့ ကိုယ္တုိ႕ဆီက အထူးကုၾကီးေတြ အေၾကာင္း.....သူတုိ႕ေၾကာင့္မွားသြားရင္ လူနာကပဲ ခံရတဲ့အေၾကာင္း............ ကိုယ့္ေမေမလည္း သည္လိုဆုိေတာ့ ဒါေတြ ေျပာျဖစ္တာပဲ။

အဲသည္ကအျပန္ေတာ့ အသုတ္စံု ေတြ စိတ္ၾကိဳက္နယ္ၾက၊ ဖတ္ၾက၊ သုတ္ၾကရင္း စားၾကရင္ းေရာက္တတ္ရာရာ ငယ္ငယ္က အေၾကာ္ငးေတြ ေျပာၾကရင္း .... တစ္ေန႕တာကို အျငိမ္းသားျဖတ္ေက်ာ္ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ကိုယ့္ရဲ႕ ခင္ပြန္းေလာင္းကို ေကာင္းေကာင္းမသိၾကတဲ့ သူတုိ႕ေတြက ဘယ္လုိလူမ်ိဳးလဲ သိရေအာင္ ကိုယ္သိသမွ် ေလးေတြ ေျပာရင္း .. သူက ေကာင္းပါတယ္။ အင္း.. ဂရုစိုက္တတ္ပါတယ္။ နားလည္တတ္တဲ့ပံုပါပဲ ဘာညာ ဘာညာ. .. ေျပာရေသး...။ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းကေနာက္ေသးတယ္.. .နင္တကယ္ ေသခ်ာတယ္ေနာ္.. .ယူေတာ့မွာ တဲ့။ အဟက္.. ။ေအးပါ .. ယူမွာ ေသခ်ာပါတယ္ လို႕ေျပာေတာ့.. ။အင္း ေယာက္်ားယူမွာကေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ ယူမယ့္ေယာက္်ားေတာ့ စိတ္ကူးေပါက္လို႕ ဆုိၿပီး ထေျပာင္းမေနနဲ႕ ေနာ္တဲ့..။
သည္လုိ ေနာက္ေနာက္ေျပာင္ေျပာင္ပါပဲ။ သူပါရင္ေတာ့ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႕ တသားတည္းက်မလား ေၾကာင္ေနမလား မသိလုိ႕. ေတြးေနမိေသးတယ္။

စိတ္ျမန္ေသာ ကၽြန္မႏွင့္ အေလွ်ာ့့အတင္း အေျပာင္းအလဲ

အင္း.. ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဆင္ျခင္မိျပန္တယ္။ စိတ္ကူးေပါက္ရင္ ေပါက္သလို ဇြတ္တရြတ္ ထလုပ္တတ္တဲ့ ကိုယ့္အက်င့္က တစ္ေယာက္တည္းသမား ဘ၀ မွာ မေထာင္းသာ ေပမယ့္ ႏွစ္ေယာက္တစ္ဘ၀မွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ျပသနာေပးမယ့္ ကိစ္စတစ္ခုလုိ႕ ဆင္ျခင္မိလာတယ္။

ကိုယ္ဟာ ကိစ္စတစ္ခုကို သိပ္စိတ္မ၀င္စားတဲ့အခါမွာ သိပ္အေလးမထားတတ္ေပမယ့္ ျဗဳန္းခနဲ စိတ္၀င္စားလာတဲ့အခါ.. စိတ္ကူးေပါက္သလို ထလုပ္ပစ္တတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာ့ လုပ္ခ်င္တုိင္းထလုပ္လုိက္ရတာ ေက်နပ္သြားတတ္ေပမယ့္ ေဘးလူေတြအတြက္ေတာ့ ခုတစ္မ်ိဳး ေတာ္ၾကာတစ္မ်ိဳး အေျပာင္းအလဲ မ်ားလွတယ္ ထင္ၾကမယ္။

မေန႕က တစ္ရက္ဟာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ေပါက္ကရေတြ ၀ုန္းဒုိင္း ထလုပ္လုိက္ျဖစ္ေသးတယ္။ ခုေန မေန႕ကအေၾကာင္ းစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့.. ကုိယ္လုပ္ပစ္လုိက္တာေတြ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာင္ လုိက္မမီဘူး။ အဟက္...... ။

ခ်စ္သူကိုလည္း ေတာ္ေတာ္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ ေစ လိုက္ေသးတယ္။

ကိုယ့္ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ကေတာ့... ကိုယ့္ရဲ႕ သည္အခ်ိဳးအတုိင္းသာ ဆုိ ရင္ တစ္သက္လံုးပ်င္းရမယ္ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ၀ုန္း ဒုိင္းဆုိ ထေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ကိုယ့္ကို ၾကည့္ရင္း စိတ္ေတြ တက္လိုက္ က်လိုက္ ေဒါသထြက္လိုက္ နဲ႕ ရူးမ်ားသြားမလားပဲရယ္။

ႏွစ္ေယာက္တစ္ဘ၀ ကိစ္စဟာ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ မလြယ္ပါဘူး။ တစ္ခုခုဆုိရင္ ႏွစ္ေယာက္သေဘာကို ၾကည့္ဖုိ႕ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ အျမဲသတိေပးေနရေတာ့မယ္။

ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း အိမ္ေထာင္သည္ တစ္ေယာက္ ေျပာတာသတိရမိတယ္။ သူ႕ေယာင္းမ အပ်ဳိၾကီးက သူတစ္ခုခုလုပ္မယ္ ဆုိရင္ အေမကတစ္မ်ိဳးေျပာ၊ အေဖကတစ္မိ်ဳးေျပာ ေမာင္က တစ္မ်ိဳးေျပာနဲ႕ သူ႕သေဘာ သူ႕ဆန္ဒနဲ႕ ဘာမွ လုပ္ခြင့္မရဘူး။ သူလုပ္ခ်င္တာရဲ႕ ၅၀ရာႏႈန္းေလာက္ပဲ သူ႕သေဘာနဲ႕ လုပ္ခြင့္ရတယ္။ ေယာက္်ားပဲ ယူေတာ့မယ္ လို႕ ၾကံဳး၀ါးသတဲ့..။ အဲသည္ေတာ့.. အဲသည္ သူငယ္ခ်င္းမ က ေျပာလုိက္သတဲ့။ အစ္မေရ။ ေအးေအးေနပါ။ အခုက အစ္မလုပ္ခ်င္တာကို ၅၀ရာႏႈန္းလုပ္ခြင့္ရေနေသးတယ္။ လင္ယူလုိက္ရင္ အဲသည္ ၅၀ ရာႏႈန္းပါ ပါသြားမယ္ အစ္မေရ။ ကိုယ့္သေဘာဆန္ဒကို မိုင္းနက္စ္ ျပမေနရင္ ကံေကာင္းလို႕မွတ္တဲ့။

သည္လုိေပါ့ေလ... ။ ကိုယ့္သေဘာကိုေတာ့ မိုင္းနက္စ္ အထိ ျဖစ္ေအာင္မဟုတ္ေပမယ့္.. ဟုိဘက္ေလွ်ာ့ သည္ဘက္ေလွ်ာ့ နည္းနည္း စီေတာ့ ညိွၾကရမွာေပါ့။

ခုက ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေတြကို ၁၀၀ရာႏႈန္းေက်ာ္ေက်ာ္ ထထလုပ္ပစ္ေနတတ္တဲ့ အက်င့္ကေတာ့... ေတာ္ေတာ္ၾကီး ေျပာင္းလဲ ယူရမယ့္သေဘာမွာ ရိွမယ္။

အင္း............ ဒြတ္ခ၊ ဒြတ္ခ။

တစ္ေန႕စာ အလြဲမ်ား

အလြဲမ်ားနဲ႕ စိတ္အညစ္ၾကီးညစ္ခဲ့ရတာကေတာ့.. မေန႕ကပါပဲ။ မွတ္မွတ္ရရ ၂ ရက္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၀၀၇။

ဇာတ္လမး္စရရင္ေတာ့ ဟတ္ကြာတာက ႏို၀င္ဘာလခ်ဳပ္အၿပီးပို႕ရမယ့္ရက္ကို ၂ ရက္ေန႕လို႕သတ္မွတ္သတဲ့ ။ တနဂၤေႏြေန႕ၾကီး။ ကုိယ့္လူ၂ ေယာက္ကို နားရေအာင္လုိ႕.. စေနမွာ အၿပီးျဖတ္ၾကမယ္ ဆုိၿပီး စေနေန႕ည ၈ နာရီအထိလုပ္ေပမယ့္ နယ္ကတက္လာတဲ့ စာရင္းေတြက ျပင္စရာေတြကမ်ား စတာေတြနဲ႕.. ရႈပ္တာနဲ႕ မၿပီးေတာ့ တနဂၤေႏြထိ ဆက္လုပ္ဖုိ႕ အေၾကာင္းဖန္လာတယ္။ တနဂၤေႏြ ကို မနက္ ၉နာရီမွာလစလုပ္တယ္ နည္းနညး္ပဲက်န္တာကို ၁၀ခြဲေလာက္ၿပီးမယ္မွန္းေပမယ့္.. မၿပီး။ သည္လုိနဲ႕ ရံုးမွာ ငုတ္တုပ္လာထုိင္ေစာင့္ေနတဲ့..
ကိုယ့္ရည္းစားကိုမွ အားမနာအားဘဲ ၿပီးေအာင္ လုပ္လုိက္ၾကတာ ေန႕လည္ ၁ နာရီခြံဲမွာ လက္စသတ္လုိက္ႏုိင္ပါတယ္။

အဲသည္အခ်ိန္အထိ ေန႕လည္စာမစားရေသးဘူး။ ေစာင့္ေနတဲ့သူ႕ကုိ အားနာနာနဲ႕ ဆာမူရိုငး္ကို သြားၾကတယ္။ ဂ်ပန္စားစားၾကမယ္ေပါ့ေလ..။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ၂နာရီ။ ဆုိင္က ပိတ္ၿပီ။ Close ဆုိတဲ့စာတန္းေလးနဲ႕။ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ရွဳံ႕မဲ့မဲ့ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ဆုိင္ရွင္က မွန္တံခါးအတြင္းကျမင္ၿပီး လာထြက္ေခၚရွာတယ္။ စားမယ္ဆုိရင္၀င္ပါတဲ့။ ေနာက္ထပ္ဧည့္သည္ လက္မခံေတာ့ဘူးဆုိတဲ့အဓိပါယ္နဲ႕ close စာတန္းခ်ိတ္ထားတာေလးကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနၾကတဲ့ ကိုယ္တုိ႕ကို သနားသြားတယ္ထင္ပါရဲ႕.. သည္လိုနဲ႕.. အစားေတြမွာၿပီး စားေနမိရင္းကမွ “ဟာ” လို႕ ကိုယ္ထေအာ္မိတယ္။

သြားၿပီေလ..။ အဲသည္အခ်ိန္ေလးက်မွ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ သြားသတိရတာက ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ စေနေန႕က ဘန္ေကာက္ကေန လွမ္းအကူအညီေတာင္းထားတဲ့ကိစ္စ။ သူ႕ရဲ႕ အျပန္ဖလိုက္ ဒိတ္ခ်ိန္းေပးပါဆုိတာ။ သြားတာပဲ။ ကို္ယ္ကလုပ္ေပးမယ္ လုိ႕ကတိေပးထားၿပီး မုိးလင္းကတည္း ကိုယ့္ဟာကုိယ္ ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနတာနဲ႕.. လံုး၀ လံုး၀ ၾကီးကို ေမ့ေလ်ာ့သြားခဲ့တာ။ သိသိခ်င္း ေအာ္ငိုလုိက္ခ်င္တာေပမယ့္ သူက ဘယ္တတ္ႏိုင္ေတာ့မလဲတဲ့။ ဟုတ္တယ္ အဲသည္အခ်ိန္ အဲလုိင္းေတြ ပိတ္သြားၿပီေလ..။ စေန တနဂၤေႏြမွာ ေန႕တစ္၀က္ပဲလုပ္တဲ့သူတုိ႕က ညေန ၂ နာရီ ခြဲမွာ ဘယ္သူမွ မရိွေတာ့ဘူး။ ကိုယ္ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းမသိေအာင္ စိတ္ညစ္သြားတယ္။ တစ္ဖက္က ကိုယ့္ကို ယံုၾကည္လုိ႕ အကူအညီေတာင္းထးာတဲ့ကိစ္စ။

ထားေတာ့။ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆုိၿပီး .. သူ႕အတြက္ မ်က္မွန္လုပ္ဖုိ႕ရိွတာနဲ႕ မ်က္မွန္သြားလုပ္တယ္။ ေနာက္ ကိုယ့္ဖုန္းကို အုိဗာဆီး ေကာလ္တစ္ခု၀င္လာတယ္။ ဖုးန္ေျဖဖုိ႕ မရလုိက္ဘူး။ မစ္စ္ေကာလ္ျဖစ္သြားတယ္။ ဘာမွန္းမသိတာနဲ႕.. အင္တာနက္ကေဖးမွာ အြန္လုိင္း၀င္လုိက္ရင္း ႏိုင္ငံျခားေရာက္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ေယာက္က အေရးေပၚ ဘာအကူအညီမ်ားလိုပါလိမ့္လို႕ သြားၾကည့္တာ။ အဲသည္ အခ်ိန္မွာပဲ . ေနာက္တစ္ၾကိမ္ထက္ေခၚတယ္။
ဘန္ေကာက္ေရာက္ေနတ့ဲ သူငယ္ခ်င္း။ ေမာ္ေမာ္ေရ ရၿပီလားေဟ တဲ့။
ကိုယ့္တကိုယ္လံုးထူပူၿပီး ေျမာက္တက္သြားသလိုပဲ။ အသံတိမ္တိမ္နဲ႕.. ဟင့္အင္းေျဖရတယ္။

ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆုိးသြားတယ္ေလ..။ ကိုယ္လညး္ ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ေမ့တာ.. ေမ့တာ။

အဲသည္ေန႕က သိပ္ကိုစိတ္ညစ္မိပါတယ္။

လက္တြဲေဖာ္ ပဲ့ကိုင္ရွင္ၾကီးက ေျဖသိမ့္ေဖာ္မရဘဲ သူ႕ထံုးစံအတုိငး္ ဆန္ရင္းနာနာဖြတ္ ဆုိတာလို ေကာင္းေကာင္းကို အျပစ္တင္ပါေတာ့တယ္။ အဲေလာက္ အေရးၾကီးတဲ့ ကိစ္စ အကူအညီေတာင္းတာ ေမ့ရသလား ဆုိၿပီးေတာ့ေပါ့။ နည္းနည္းပါးပါး ႏွစ္သိမ့္ေဖာ္မရဘူး။ သူက သာဆုိးေနေသးတယ္။ အဲသည္လို...............................။

ထြန္းအိျဒာဗို သီခ်င္းလုိဆုိရင္ “အပိုေတြကို မေျပာတတ္တဲ့သူ” လုိ႕ ခ်ီးက်ဴးရမလားပဲရယ္...။ အရင္းအတုိင္း စိတ္ထဲရိွတုိင္းကို ေျပာေျပာေနေတာ့တာပဲ။ စိတ္ညစ္ရတဲ့ အထဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခြင့္မလႊတ္ႏုိင္ျဖစ္ေနရတဲ့အထဲ သူက တစ္မ်ိဳး။

ကၽြႏ္မတုိ႕ မီးဖုိေခ်ာင္၏ ပိုင္စုိးမႈဧကရီ

ကၽြန္မတုိ႕ငယ္စဥ္ကတည္းက ေမေမဟာ အခ်က္အျပဳတ္၀ါသနာပါၿပီး မီးဖုိေခ်ာင္ကို သူမွတပါးအျခားသူ ၀င္စြက္တာ လံုးလံုးမၾကိဳက္ပါဘူး။
ငယ္ကတည္းက ကၽြန္မတုိ႕ဟာ အျပင္မွာ သြားရည္စာ စားခဲပါတယ္။

ဘာလို႕လဲ ဆုိေတာ့ မုန္႕မ်ိဳးစံုကိုေမေမက အိမ္မွာပဲ လုပ္ေကၽြးလုိ႕ပါ။ စေနတနဂၤေႏြဆုိရင္ မုန္႕ဟင္းခါး၊ အုန္းႏို႕ေခါက္ဆြဲ။ လက္သုတ္စံု၊ အာပူလွ်ာပူ၊ အေၾကာင္စံု၊ ပလာတာနဲ႕ ၾကက္သားဟင္း။ ေထာပတ္ထမင္း၊ အုန္းထမင္း၊ ပဲထမင္း စသည္ျဖင့္ေပါ့။ တပတ္ကို တစ္ခုခုကေတာ့ ခ်က္စားျဖစ္ပါတယ္။

အဲသည္ဟင္းခ်က္နည္းေတြကေတာ့ မီးဖုိေခ်ာင္၀င္ကူရင္း သိေန တတ္ေနတာေပါ့ေလ..။ ေနာက္ၿပီးေမေမဟာ မီးဖုိေခ်ာင္ ၀င္ရွင္းထာလည္း မၾကိဳက္ပါဘူး။ သူ႕ဟာသူခ်က္ရင္ေတာ့ ဘာေတြ ဘယ္မွာထားတယ္ဆုိတာ သူသိသေပါ့။ သူမ်ားေတြ၀င္ရင္ ဘယ္ဟာကို ဘယ္မွာရွာရမွန္း ဘယ္သူမွ မသိေတာ့ပါဘူး။ သူမ်ားေတြကိုလည္း သူကအ၀င္မခံဘူး။ အဲသည္ေတာ့ အက်င့္ေတြက ပ်က္ေတာ့တာေပါ့။

၅ ႏွစ္ေလာက္က မိဘေတြက နယ္မွာ (ေဖေဖပင္စင္မယူခင္) ကိုယ္တုိ႕ ညီအစ္မေတြက ရန္ကုန္မွာ သင္တန္းတက္ရင္း အလုပ္လုပ္ရင္ းေနတုန္းက ကိုယ့္တာ၀န္နဲ႕ကိုယ္ေနလာရာက ေဖေဖပင္စင္ယူၿပီးလို႕ မိသားစု အတူတူလည္းျပန္ေနေရာ.. သူခ်ညး္၀င္ခ်က္ေတာ့တာပါပဲ။ အဲသည္လုိနဲ႕ ကိုယ္တုိ႕ေတြလည္း အက်င့္ပ်က္ၿပီး လက္ေဆးစားသလို ျဖစ္လာေတာ့တာေပါ့။

ေနာက္ၿပီးေမေမက ေန႕တုိင္းေစ်းသြားပါတယ္။ ကိုယ္တုိ႕ခ်ည္းပဲေနတုန္းက ကိုယ္က တစ္ပတ္တစ္ခါေစ်းသြားတယ္။ စေနေန႕ဟာ ကိုယ္ေစ်းသြားတဲ့ေန႕.. တစ္ပတ္စာ အသားငါးအသီးအ၇ြက္ ၀ယ္လာၿပီး အသားေတြကို ေက်ာ္တန္ေက်ာ္၊ ျပဳတ္ေၾကာ္လုပ္တန္လုပ္ လုပ္ၿပီးေရခဲေသတာထဲထည့္ထား။ ကိုယ့္အစ္မလတ္က အဲဒါေတြကို တနဂၤလာေန႕ကေနစၿပီ းတစ္မ်ိဳးၿပီး တစ္မ်ိဳး ထုတ္ထုတ္ခ်က္ရတယ္။ ဒါမ်ဳးိ။

ေမေမကေတာ့ အဲသလို ေရခဲေသတာထဲထားေတြကမေကာင္းဘူး ဆုိၿပီး ေန႕တုိင္းကို ေစ်းသြားပါတယ္။ သူပင္ပန္းလြန္းလို႕ မလုပ္ပါနဲ႕ တစ္ပတ္စာမဟုတ္ေတာင္ ၃ ရက္တစ္ခါေလာက္ပဲ သြားပါဆုိလည္း မရဘူး။

ဟိုတေလာေလးက ေမေမ ေတာ္ေတာ္မမာတာနဲ႕ ညီအစ္မေတြ ျပန္တုိင္ပင္ၿပီး ေမေမ့ကို မီးဖုိ မ၀င္ခုိင္းဘဲ နားေစပါတယ္။ ညဖက္ ညစာစားၿပီးရင္ ကုိယ္က မနက္ထမင္းခ်ိဳမ့္အတြက္ ခ်က္ပါတယ္။ ခ်က္ၿပီးမွပဲ အိပ္ပါတယ္။ မနက္ ၅ နာရီေလာက္ (မီးမပ်က္ခင္) ကိုယ့္အစ္မၾကီးက ထၿပီး ထမင္းခ်က္၊ ဟင္းေႏြး ထမင္းဗူးေတြ ထည့္။ ေနာက္ ကိုယ္ႏုိးေတာ့ မနက္စာဘရိတ္ဖက္စ္ လုပ္ေပါ့။

အဲသလိုေနလာရင္း သူ႕ကုိ လူမမာလိုဆက္ဆံတာ ေမေမကၾကိဳက္ပံုမရ။ တစ္ေန႕ ကိုယ္အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး ညစာစားေနတုန္း ေဘးကထုိင္ၿပီး မနက္အတြက္ ဟင္း အေမခ်က္ၿပီးသြားၿပီး။ ၾကက္သားဟင္း။ မနက္ကို ေႏြးၿပီးထည့္သြားရံုပဲ။ တဲ့။
ၾကည့္ဦး ကိုယ့္ထက္ဦးေအာင္ အေစာၾကီးၾကိဳခ်က္ထားတယ္။

ထားေတာ့ မနက္လည္း ကိုယ့္အစ္မက ၅ နာရီထတာကို ၃ နာရီေလာက္မွာ သူက ထခ်က္ထားျပန္တယ္။ ကိုယ္တုိ႕ႏိုးေတာ့ အားလံုးၿပီးေနၿပီ။ ခက္တာပဲေနာ္.. ။

ဒုက္ခ။ သူအတင္းလုိက္လုလုပ္ေနေတာ့ သူပိုပင္ပန္းတာေပါ့။ ကိုယ္လည္း စိတ္ေလွ်ာ့ထားလုိက္တယ္။ စေနမနက္က်ေတာ့ ၇ နာရီ ကိုယ္ထတယ္။ ရယ္ရတယ္။ ေမေမေစ်းသြားၿပီတဲ့။ ၾကည့္ဦး။ ေစ်း၀ယ္တာကုိယ္၀ယ္မွာစိုးလို႕ သူဦးေအာင္ ထြက္သြားတာေလ..။
အဲ.. သူဟာ လူမမာမဟုတ္ပါဘူးဆုိတဲ့ အဓိပါယ္နဲ႕ စေနေန႕မွာ မုန္႕ဟင္းခါးခ်က္ပါတယ္။ ကိုယ္က စေန အုိဗာတုိင္မ္လာလုပ္ရေတာ့ ရံုးကို မုန္႕ဟင္းခါး အပို႕လႊတ္လုိက္တယ္။ ကိုယ့္အစ္မၾကီးနဲ႕။ ငါလည္းေျပာမရဘူးဟယ္တဲ့ အစ္မၾကီးက ညည္းတယ္။ သူကငါတုိ႕ထက္ဦးေအာင္ လုလုပ္ေတာ့ သူပိုပင္ပန္းတာေပါ့တဲံ။ သည္ေန႕ တနဂၤေႏြ ေနာက္က်မွ ထခ်င္တာေပါ့ကြယ္..။ အိပ္ယာကထေတာ့ ၇ နာရီ ခြဲ.. မေန႕က က်န္တဲ့မုန္႕ဖတ္နဲ႕ စားလုိ႕ရေအာင္ ငါးဟင္းခါး ခ်က္ထားတယ္။ အာပူလွ်ာပူဆန္ဆန္ေပါ့။ အဆင္သင့္ပဲ။

ကဲ.. မခက္ဘူးလား။

ကိုယ့္အေမက မီးဖုိေခ်ာင္ကို သည္နည္းနဲ႕ ျပန္လည္သိမ္းပိုက္လုိက္ျပန္ၿပီ။
အျပင္အလုပ္လုပ္ရတဲ့ ကိုယ္တုိ႕လည္း သူ႕ကိုျပိဳင္ၿပီး သူ႕ထက္ေစာေအာင္ ဘယ္သူမွ မထႏိုင္ပါဘူး။ မလုပ္ပါနဲ႕လို႕ ဇြတ္ေျပာျပန္ရင္လည္း သူ႕ကို လူမမာလုိဆက္ဆံလုိ႕ သူက မၾကိဳက္ဘူး။ အိမ္ေဖာ္လည္းေခၚလုိ႕မရ။ အရင္တုနး္ကေခၚဖူးတာေတြလည္း သူကမၾကိဳက္လို႕။ ခုေတာ့ မိသားစုက မ်ားလာေတာ့ အိမ္မွာက်ပ္တာလည္းပါတာေပါ့။ ေန႕ခင္းပိုင္းပဲ ေလွ်ာ္တာဖြတ္တာ မီးပူတုိက္တာ အတြက္ပဲ ေခၚေတာ့တယ္။

မီးဖုိေခ်ာင္ကေတာ့.. သူ႕လက္ထဲက လံုး၀လက္မလႊတ္ခ်င္တဲ့သေဘာ..။

for... Charles

Should old acquaintance be forgot,
and never brought to mind ?
Should old acquaintance be forgot,
and auld lang syne ?

Imagine

John Lennon
Imagine there's no Heaven
It's easy if you try
No hell below us
Above us only sky
Imagine all the people
Living for today

Imagine there's no countries
It isn't hard to do
Nothing to kill or die for
And no religion too
Imagine all the people
Living life in peace

You may say that I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will be as one

Imagine no possessions
I wonder if you can
No need for greed or hunger
A brotherhood of man
Imagine all the people
Sharing all the world

You may say that I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will live as one

ကိုယ္တုိင္ခ်က္ စပါဂတီ

က်န္ခဲ့တဲ့ ၂ ပတ္ေလာက္က စေကာ့ေစ်းက တုိင္ဂါးဆုိင္ကိုေရာက္ေတာ့.. ရွာ၀ယ္ရခက္တဲ့ ေအာ္ရီဂါနိုးေတြ ဖာလိုက္ၾကီးေတြ႕လို႕.. ကိုယ့္အတြက္လည္း ၀ယ္ သူငယ္ခ်င္း ကိုလည္း လက္ေဆာင္ေပးဖုိ႕၀ယ္ခဲ့ေသးတယ္။ ခ်က္တာကေတာ့ ဟိုးအရင္ရံုးတုန္းက ခ်က္ဖ္ ငွားေပးထားေတာ့.. အဲဒါမ်ိဳးေတြ ရံုးမွာ ေန႕လည္စာခ်က္ေကၽြးဖူးေတာ့ သိေနျမင္ေနတာေပါ့ေနာ္..။ သင္ထားတယ္ရယ္လုိ႕လည္းမဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ သူငယ္ခ်င္း ေအမီရဲ႕အိမ္မွာ ခ်က္စားျဖစ္တာက ၂ ၾကိမ္၊ ေနာက္ က်န္ခဲ့တဲ့ စေနေန႕က တစ္ခါ သူ႕အိမ္မွာ ကိုယ္၀ယ္ေပးတဲ့ ေအာ္ရီဂါနိုနဲ႕ ခ်က္စားရင္း သူက ဂီးနဲ႕ စပါဂတီစီးဆင္းနင္း တစ္ထုတ္ လက္ေဆာင္ျပန္ေပးလိုက္တာဆုိေတာ့.. ပထမဆံုးအၾကိမ္ ကိုယ္တုိင္ ခ်က္စားမယ္ စိတ္ကူးတာေပါ့။

တစ္အိမ္လုံးကို ခ်က္ေကၽြးမယ္စိတ္ကူးတယ္ေပါ့။ အမဲသားနဲ႕ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ၿပီး ၾကက္သားူကုိ ကိုယ္ကမၾကိဳက္ ေနာက္ အိမ္က ခဲအုိကအမဲသားမစား၊ အေမက ေစ်းသါားတုန္က ၀က္သားလုိငး္သား၀ယ္ထား စတဲ့အေၾကာင္းမ်ာ းေပါင္းဆံုၿပီးသကာလမွာ စပါဂတီကို ၀က္သားနဲ႕ ခ်က္မယ္ကြာ ဘာျဖစ္ေသးလဲ.. ဆုိၿပီးလုပ္ငန္းစပါတယ္။



တမတုိးေပ့စ္ က ၂ ဗူး၀ယ္ခဲ့ေပမယ့္.. သူ႕ခ်ညး္သံုးရင္ တအားခ်ဥ္မွာစိုးလို႕ ခရမး္ခ်ဥ္သီး ထပ္ျပဳတ္ၿပိး အႏွစ္ယူပါတယ္။
ေနာက္ၾကက္သြန္နီ ၾကက္သြန္ျဖဴ ေတာက္ေတာက္စင္း၊ အသားေတာက္ေတာက္စင္း။ မိႈမရလို႕ ေကာက္ရိုးမႈိဗူးထဲက မိႈကိုိပါအဆင္သင့္လီွးထားပါတယ္။

ေနာက္ ေတာ့ ဒီဘက္မီးဖုိမွာ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ဖုိ႕ ေရေႏြးတည္ထားၿပီး ဒီဘက္က ဟင္းအႏွစ္ခ်က္ပါတယ္။ ပထမဆံုး ဂီးထည့္ပါတယ္။
ေနာက္ၾကက္သြန္ေတြ ဆီသတ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့.. ၀က္သားေတာက္ေတာက္စင္းထည့္တယ္။ နူးေအာင္ ခဏအုပ္ထားပါတယ္။

ေနာက္ ပန္းကန္လံုးထဲက ခရမ္းခ်ဥ္သီးအႏွစ္တုိက္ထားတဲ့အထဲကို စပါဂတီ စီးဆင္းနင္း အမႈန္႕ေတြ ထည့္ေမႊပါတယ္။ ေနာက္ တမတုိး ေပ့စ္ တစ္ဗူးေဖာက္ထည့္ၿပီးေရာပါတယ္။

၀က္သားထဲကို မိႈေရာပါတယ္။ ေမႊတယ္။ ဆားနည္းနည္း ထပ္တည့္တယ္။ ေနာက္ ခရမး္ခ်ဥ္သီးအႏွစ္ေတြ ထည့္ၿပီး မိးျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ထားပါတယ္။

အဲသည္အခိုက္မွာ ဒီဘက္က ေရေႏြးပြက္ေတာ့ စပါဂတီေခါက္ဆြဲဖတ္ေတြ ထည့္ျပဳတ္ပါတယ္။ အခ်ိန္သတ္မွတ္ခ်က္က မီးအားေပၚလညး္မူတည္ေသးတာေၾကာင့္အခ်ိန္နဲ႕ မလုပ္ဘဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ တစ္ဖက္ ဆယ္ၿပီး နူးမနဴး ျမည္းၾကည့္တယ္။ မနူးေသးလုိ႕ခဏထား။ ေနာက္နူးေတာ့ အဲသည္အုိးကို စကာထဲေလာင္းခ်လုိက္တယ္။ ေနာက္ အိုးကိုေအာက္ကခံၿပီး အေပၚက ဇကာတင္ထားၿပီး ေရစစ္တယ္။ ေရစစ္တာနဲ႕ ေခါက္ဆြဲေတြ ကပ္ကုန္တတ္တာေၾကာင့္ ဂီးနည္းနည္း ေကာ္ထည့္ၿပီး .. သစ္သားေယာင္းမနဲ႕ သမေအာင္ ေခါက္ဆြဲအားလံုးကို ဂီးနဲ႕ ထိၿပီး မကပ္ေတာ့ေအာင္ အထပ္ေအာက္ ေမႊပါတယ္။ ဆားေလးနည္းနည္း ျဖဴးၿပီး ဇကာထဲက ေခါက္ဆြဲေတြကို အထပ္ေအာက္လွန္လုိက္ သစ္သားေယာင္းမနဲ႕ ေမႊလိုက္နဲ႕ သမေအာင္ လုပ္လုိက္ပါတယ္။

ေခါက္ဆြဲဖတ္ေလးျမည္းၾကည့္ေတာ့ ဆားေလးပါပါၿပီး ဂီးအရသာေလး စိမ့္၀င္ေနေတာ့ ဆိမ့္ဆိမ့္ေလး..

ေနာက္ ဟင္းအုိးကိုျပန္ၾကည့္ပါတယ္။ အေနေတာ္ပါပဲ.. ေအာ္ရီဂါနိုးနည္းနည္းထပ္တည့္လုိက္ပါတယ္။ ဆီသတ္တုန္းက နည္းနည္းထည့္ထားသလို ၀က္သားထဲမွာလည္း ထည့္နယ္ထားေတာ့ သူ႕အနံ႕ေလးကပါ ေမႊးေနပါတယ္။

ရွယ္ပါပဲ။

အဲဒါနဲ႕ ေအာက္ပံုမွာ ျပထားတဲ့အတုိင္း ခူးခပ္ျပင္ဆင္ၿပီး မိသားစု ညစာစားၾကပါတယ္။




အားေပးၾကပါတယ္။ ေမေမကေတာ့ ေပ့စ္က နည္းနည္းခ်ဥ္တယ္တဲ့။ ခဲအုိကေတာ့ သိပ္မၾကိဳက္။ နည္းနည္းပဲစားတယ္။ ကိုယ့္တူမက အႏွစ္အနီေရာင္ျမင္တာနဲ႕ စပ္မွာစိုးလုိ႕ မစားဘူး။ သူက ေခါက္ဆြဲဖတ္ေတြခ်ည္း စားတယ္။ က်န္တဲ့လူေတြကေတာ့ အားရပါးရစားၾကတာပါပဲ။

ေျပာရဦးမယ္ ။ ဟင္းခ်က္လုိ႕ၿပီးေတာ့.. ကိုယ့္ရဲ႕ တစ္ေယာက္ေသာသူကို သတိရတယ္။ လွမ္းေခၚခ်င္တာေပါ့ေနာ္.. စကတည္းက စပါဂတီခ်က္စားမယ္ေနာ္. အဲေန႕က်လွမ္းေခၚလိုက္မယ္ ေျပာထားတာကိုး။ ဒါေပမယ့္ေလာေလာဆယ္က မေခၚဘူးေလ..။ အရင္က ကိုယ္က ပဲ စေခၚေပမယ့္. ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ သူမေခၚရင္ ျပန္မေခၚေတာ့ဘူး လို႕.. ေတြးထားသလုိ သူငယ္ခ်င္းကလည္ းအားေပးထားတယ္။ ေတာင့္ထားတဲံ့ ။ နင္ ၅ ရက္ေလာက္အထိေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ပါတဲ့.. ကိုယ္ကေတာ့ ၅ ရက္ေလာက္ၾကီး မေစာင့္ႏုိင္တာသိေပမယ့္.. အခု သူ႕ဆီ စဆက္ၾကည့္လုိက္ရင္ ေကာင္းမလားဆုိတဲ့ စိတ္ကုိ မနည္းခ်ဳပ္တည္းထားရတယ္။

အင္း ျပန္ေခၚတာေတာ့မဟုတ္ ဘူး.. အခု စပါဂတီခ်က္စားလုိ႕ လာစားမလားေမးတာလို႕ ေျပာလိုက္ရင္ ေကာင္းမလား လုိ႕ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ေတြးမိေသးတယ္။ အရင္က သူနဲ႕ကုိယ္နဲ႕ ဆုိင္မွာ သြားစားေနက်မုိ႕ သူၾကိဳက္တာလည္း သိတယ္ေလ..။ ဒါေပမယ့္ ေခၚမွ မေခၚတာ ဆုိၿပီးမနည္ းစိတ္ထိန္းထားရတယ္..။

စားၿပီးေတာ့လည္း ဖုန္းဆက္မိမွာစိုးလုိ႕.. ဂိမ္းကစားရေသးတယ္။ ည ၉နာရီေလာက္ က်ေတာ့ သူကစဆက္လာတယ္။ ေပ်ာ္သြားတယ္။ ျပန္ေခၚသြားၿပီေပါ့.. ။ အဲလုိက်ေတာ့ ခ်စ္ဖုိ႕ေကာင္းသြားျပန္ေရာ..။ ေနာက္တစ္ခါ သူ႕ကို သပ္သပ္ခ်က္ေကၽြးမွာေပါ့ေနာ္..။

အေရာင္မ်ားႏွင့္ကစားျခင္း (ဂ်ဴး)

ဂ်ဴးရဲ႕ အေရာင္မ်ားႏွင့္ကစားျခင္းဆုိတဲ ့အထဲက မရိုးႏိုင္လွတဲ့ စာပုိဒ္ကေလးကို ျပန္ဖတ္ေနမိပါတယ္။

“ကၽြန္မသည္ ေလာကထံမွ အေဖာ္တစ္ေယာက္ ေတာင္းခံဖုိ႕ ၀န္ေလးေနခဲ့ၿပီ…
အေဖာ္တစ္ေယာက္ ေတာင္းခံတုိင္း ကၽြန္မရရိွလာသည့္ မွားယြင္းသည့္ လက္ေဆာင္မ်ားကုိ ကၽြန္မရယ္ေမာႏိုင္ခဲ့ၿပီ။

ဟိုတုနး္ကေတာ့ ကၽြန္မက ေလာဘအလြန္ၾကီးခဲ့သည္။

ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ထံမွ အရည္အခ်ငး္ ဆုိတာကို ကၽြန္မမက္ေမာခဲ့သည္။ တကယ္ သူ႕ထံမွ ရလာသည္က မ်က္လွည့္ပညာသာျဖစ္သည္

ေနာက္ထပ္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ထံမွ ကတိဆိုတာကို ကၽြန္မေတာင္းခံခဲ့သည္။
တကယ္သူ႕ထံမွ ရလာသည္က ေရစုန္မွာ ေလွၾကံဳလုိက္တတ္သည့္ ထူးဆန္းမႈသာျဖစ္သည္။

ေယာက္်ားတစ္ေယာင္ထံမွ အျပန္အလွန္ ေဖးမကူညီမႈႏွင့္ ညီညြတ္မႈကို ကၽြန္မလုိခ်င္စြာ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သည္။ တကယ္သူ႕ထံမွ ရလာသည္က သူ႕အတ္တမ်ားသာျဖစ္သည္။

ယခုေတာ့ ကၽြန္မသည္ ေယာက္်ားတို႕ထံမွ ဘာကိုမွ မေမွ်ာ္လင့္သူ မလုိခင်္သူျဖစ္ခဲ့ၿပီ။
သူတုိ႕၏ အရည္အခ်င္းဆုိတာကိုလည္း ကၽြန္မမလုိအပ္ေတာ့ပါ။ သူတုိ႕၏ ကတိေတြကိုလည္း ကၽြန္မ မလိုအပ္ေတာ့ပါ။ သူတုိ႕ေပးလာမည့္ ႏွင္းဆီပန္းမ်ားထက္ ကၽြန္မကုိယ္တုိင္ စိုက္ပ်ိဳးယူရသည့္ ႏွင္းဆီပန္းမ်ားကို ပိုရ်္ မက္ေမာစြာ တန္ဖုိးထားပါသည္။ က္်အခ်က္ကို ကိုယ္တုိင္ သတိျပဳမိေသာအခါ ေလာကသည္ အသက္ရွင္ ေနထုိင္ရတာ ထုိက္တန္လာသည္ဟု ခံစားရသည္။

သုိ႕ေသာ္ အမွန္အတုိင္း ၀န္ခံရလွ်င္ ကၽြန္မေဘးမွာ အေဖာ္တစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ့ ရိွေစခ်င္သည္။ ထုိအေဖာ္သည္ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္စရာမလုိ၊ သားတစ္ေယာက္ျဖစ္စရာမလုိ၊ သမီးတစ္ေယာက္လည္ းျဖစ္စရာမလို..
လူသားတစ္ေယာက္ေယာက္..
ကၽြန္မငုိလ်င္ ၀မး္နည္းေပးမည့္… ကၽြန္မေပ်ာ္ရႊင္လ်င္ ၾကည္ႏူးေပးမည့္ .. လူသားတစ္ေယာက္ေယာက္.. ကၽြန္မဒါ့ထက္ပိုရ်္ မေမွ်ာ္လင့္ပါ။ သုိ႕ေသာ္ ထုိမွ်ေလာက္ ဆန္ဒကေလးကိုပင္ ေလာကထံမွ မေတာင္းခံရဲ.....”

ဂ်ဴးကေတာ့.. အေဖာ္တစ္ေယာက္ ေဘးမွာ ရိွလုိေသာလည္း .. ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ရန္မလုိတဲ့..။
ကိုယ္ကေတာ့ အမွတ္မရိွစြာ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေစလိုပါသည္။ ကိုယ့္ကို ေဖးမကူညီမယ့္.. ကိုယ္၀မ္းနည္းတဲ့အခါ သူ႕ပုခံုးတစ္ဖက္ ကိုယ့္ကို ေပးမယ့္.. ကိုယ္၀မ္းသာတဲ့အခါ ကုိယ္နဲ႕ အတူလုိက္လံရယ္ေမာေပးမယ့္.. .ကိုယ့္ရဲ႕ ရံဖန္ရံခါျဖစ္တတ္တဲ့.. ေလာကအေပၚမေက်နပ္စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္လာရတဲ့..ေဒါသမ်ားကို စုပ္ယူေျဖသိမ့္ေပးမယ့္ ခ်စ္သူ.. နားလည္ စာနာနုိင္တဲ့ ခ်စ္သူ ခ်စ္သူကုိ သာ ကိုယ့္အနားမွာ ရိွေစလုိပါတယ္။
ကိုယ္လုိတာေတြခ်ညး္ေျပာေနလို႕ တစ္ဖက္သတ္ဆန္တယ္ ထင္စရာရိွေပမယ့္.. ကိုယ့္မွာ တံု႕ျပန္တတ္ေသာ ပူေႏြးတဲ့ ႏွလံုးသားရိွေနပါတယ္။
ကုိယ့္အေပၚၾကင္နာသူကုိ ဆယ္ဆ ၾကင္နာဖုိ႕ ၀န္မေလးပါ။ တမင္လုပ္ယူရတာ မဟုတ္တဲ့.. ကိုယ့္ႏွလံုးသားထဲက အလိုအေလ်ာက္တံု႕ျပန္မႈပါ။
လ်စ္လ်ဴရႈခံရရင္ေတာ့.. ကိုယ့္ႏွလံုးသားက ကိုယ္မခုိင္းရပါပဲ ၀မ္းနည္းနာက်င္တတ္တယ္...။ တခါတရံေဒါသအျဖစ္ ေျပာင္းသြားတတ္သလို.. ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေဒါသေၾကာင့္ပဲ ေအးခဲသြားတတ္ျပန္တယ္။ အဲသည္ ႏွလံုးသား ပူေႏြးဖုိ႕ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ ထပ္လိုမလဲ ဆုိတာကလည္း ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ဒဏ္ရာ နက္ရိႈင္းမႈအေပၚ မူတည္တတ္ေသးတယ္..။

ကိုယ္ကေတာ့.. ကိုယ့္ႏွလံုးသားကို ခ်စ္ျခင္းနဲ႕ အျမဲပဲ ပူေႏြးေနေစခ်င္ပါတယ္။ ေအးစက္စက္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရခ်ိန္ေတြက ေျခာက္ကပ္လြနး္ခဲ့ပါတယ္။

ကိုယ့္ႏွလံုးသားကုိ ပူေႏြးေစခဲ့တဲံ သူကေတာ့.. ကိုယ့္ကို နည္းနည္းမွ နားလည္ ညွာတာ တတ္တယ္ မထင္ရပါဘူး။
ကိုယ္စိတ္ဆုိးစရာမုိ႕ စိတ္ဆုိးမိတာကိုလည္း အျပစ္လုိ႕ထင္ျပန္တယ္..။ သူကအေလွ်ာ့ေပးဖုိ႕က ေ၀းစြ။

ျဖစ္ႏုိင္တဲ့ အဓိကျပသနာကေတာ့ ကိုယ္က ဗီးနပ္စ္ကလာတဲ့ မိန္းကေလးျဖစ္ၿပီး သူကေတာ့ မားစ္ကလာတဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနလုိ႕ပဲျဖစ္မယ္။ (သဘာ၀က်တဲ့ ခ်စ္သူစံုတြဲကေတာ့ သည္လုိပဲ ျဖစ္သင့္တာပဲေလ..။ မဟုတ္ရင္.. ေဂးေတြ လက္စ္ေတြ ျဖစ္ကုန္မွာေပါ့ေနာ္.. အဟက္..)
သူကသူ႕အေတြးနဲ႕ သူျဖစ္သလုိ ကိုယ့္မွာလည္း ကိုယ့္အေတြးနဲ႕ကိုယ္.. မတူတာေတြေတာ့အမ်ားၾကီးေပါ့..။ မတူျခင္းမ်ားကပဲ ကိုယ္တုိ႕ကို အျပန္အလွန္ဆြဲေဆာင္ေစတာျဖစ္သလို.. မတူျခင္းမ်ားကို ညီွႏႈိင္းနားလည္ဖုိ႕ၾကိဳးစားမွ ပဲ ခ်စ္သူေတြ အျဖစ္ တစ္သက္တာ လက္တြဲႏုိင္ဦးမယ္။

မားစ္ကလာတဲ့... ေယာက္်ားသား သူက ဗီးနက္စ္က မိန္းကေလးကိုယ့္ကို ပိုၿပီးညွာတာ နားလည္ဖုိ႕ ၾကိဳးစားသင့္ပါတယ္။

ဘယ္လုိပဲ ဖန္းမနစ္စ္ ျဖစ္ၿပီး.. ဘ၀မွာ ေဒါင္းတလန္ေမာင္းတလန္ ရင္ဆုိင္ရုန္းကန္ႏုိင္ပါတယ္ ဆုိျငားလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေတာ့ ကိုယ္ဟာ .. သူ႕ကို သူကကုိယ့္ကို လုိအပ္တာထက္ ပိုၿပီး လုိအပ္ပါတယ္ ဆုိတာ၀န္ခံရမွာပဲ။
မိန္းမမ်ားကေယာက္်ားမ်ားကို လုိအပ္မႈက သူတုိ႕ထက္ အျမဲ ပိုေနပါလိမ့္မယ္။ အားကိုးလိုစိတ္နဲ႕ ၾကင္နာယုယခံလုိစိတ္ကို ဗီးနပ္စ္သူေတြအတြက္ သဘာ၀တရားက ထည့္သြင္းေပးလုိက္ၿပီးသားထင္ပါရဲ႕..။

ဆင္ႏြဲျခင္း 23rd Nov

From this moment life has begun
From this moment you are the one
Right beside you is where I belong
From this moment on

From this moment I have been blessed
I live only for your happiness
And for your love I'd give my last breath
From this moment on

I give my hand to you with all my heart
Can't wait to live my life with you, can't wait to start
You and I will never be apart
My dreams came true because of you

From this moment as long as I live
I will love you, I promise you this
There is nothing I wouldn't give
From this moment on

You're the reason I believe in love
And you're the answer to my prayers from up above
All we need is just the two of us
My dreams came true because of you

From this moment as long as I live
I will love you, I promise you this
There is nothing I wouldn't give
From this moment
I will love you as long as I live
From this moment on

မွ်ေ၀ခံစားသူ..

ကိုယ္ဟာ သူငယ္ခ်င္း အလြန္နည္းပါးသူပါ။ ေျပးေရၾကည့္မွ လက္ငါးေခ်ာင္းစာမျပည့္ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ခုက ကိုယ္ဟာ မ်ိဳသိပ္ခံစားတတ္သူမဟုတ္ပါဘူး။ အဲသည္အတြက္ ကိုယ့္မွာ ရင္ဖြင့္စရာ လူတစ္ေယာက္ အျမဲလိုပါတယ္။ အလုပ္ျပသနာကအစ၊ မိသားစုျပသနာေတြအျပင္ ျဖစ္လာသမွ်ေတြကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးဦးနဲ႕ စကားေျပာလုိက္ရင္း ေျပေပ်ာက္သြားေလ့ရိွတယ္။ ေဒါသထြက္စရာကိစ္စေတြဟာ သူတုိ႕က မွ်ေ၀ခံစား ကူညီ ေဒါသ၀ိုင္းထြက္ေပးၾကျခင္းနဲ႕ ေျပေပ်ာက္သြားတတ္သလို အခက္အခဲမ်ားကလည္း သူတုိ႕က ၀ိုင္း၀န္း အၾကံဥာဏ္ေပးေျဖရွင္းေပးလုိ႕ ေျပလည္သြားၾကတာမ်ိဳးေတြကအစပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ အဖုိ႕ ဘာမွ်မတတ္ႏုိင္ဘူးဆုိရင္ေတာင္မွ.. ကိုယ္နဲ႕ထပ္တူ ၀ိုင္း၀န္းခံစားေပးၾကရင္ကို ကိုယ့္အတြက္ တစ္၀က္သက္သာပါတယ္။ သူတုိ႕ကိစ္စေတြဆုိလည္း အဲသလိုပါပဲ။ ရံုးမွာတက္ခဲ့ရတဲ့ျပသနာကို သူငယ္ခ်င္းက တက္တက္ၾကြၾကြ ဖြင့္ဟေနတဲ့အခိုက္မ်ိဳးမွာ ကို္ယ္ဟာ သူနဲ႕ အတူ ေဒါသလုိက္ထြက္လုိက္၊ မေက်မနပ္ျဖစ္လိုက္၊ အားရေက်နပ္လုိက္ အတူတကြ လုိက္ခံစားျဖစ္ပါတယ္။. ကိုယ္တုိ႕ေတြအခ်င္းခ်င္း နီးစပ္စြာ ခ်စ္ခင္ျခင္းသံေယာဇဥ္က ဘာတြန္းအားမွ မေပးရပါဘဲ ကိုယ္တုိ႕ေတြကို မွ်ေ၀ခံစားသူမ်ားျဖစ္ေစခဲ့တယ္။

သူငယ္ခ်င္းမ်ားထက္ပိုတြယ္တာရတဲ့ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရိွလာတဲ့အခါ.. ဘယ္အေၾကာင္းအရာကို မဆုိ အရင္ဆံုးေျပးေျပာလုိက္ခ်င္သူဟာ သူျဖစ္လာပါတယ္။ အခင္မင္ရဆံုးသူငယ္ခ်င္း မ်ား အေ၀းေရာက္ေနတဲ့.. ခုလုိခါမ်ိဳးမွာ သူ႕ကို ကိုယ္အလုိအပ္ဆံုးပါ..။

အလုပ္ခ်ိန္ျပင္ပေရာက္လုိ႕ ကိုယ္တစံုတေယာက္နဲ႕ စကားေျပာခ်င္စိတ္ေပၚလာရင္ အရင္ဆံုးကသူပါ။ ဒါေပမယ့္ တခါတေလ.. သူ႕အဖုိ႕က်ေတာ့ ကိုယ္ဟာအဲလို ျဖစ္မေနတဲ့အခါ ခံစားရပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ မတူနုိင္တာကို ဘယ္လုိပဲလက္ခံထားႏုိင္ပါေစ.. လူခ်င္းမေတြ႕တဲ့ရက္ေတြမွာ ခ်စ္သူကကိုယ့္ကို တခုတ္တရ ေနာက္ၿပီး သတိတရ ေနာက္ၿပီး အေရးတယူ ဖုန္းလွမး္ဆက္တာမ်ိဳး.. သူမပါဘဲ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ ့တစ္ေန႕တာဟာ အဆင္ေျပရဲ႕လားဆုိတာမ်ိဳး ေမးေစခ်င္တဲ့ ဆန္ဒေတြလည္း ရိွလာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူဟာအဲလိုလူစားမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ အေၾကာင္းကိစ္စမရိွရင္ ဖုန္းဆက္တတ္သူမဟုတ္ဘူး ဆုိတာကို ၾကိဳၚစားလက္ခံထားရင္း စကားေျပာခ်င္လာတုိငး္ ကိုယ္ကပဲ စဆက္သြယ္လုိက္တာပါပဲ။ ေျပာစရာရိွတာေျပာ မရိွရင္လည္း ေနေကာင္းလား အဆင္ေျပလား ေမးၿပိး ကိုယ့္ရဲ႕ေနာက္တေန႕အစီအစဥ္ကို ေျပာျပရင္း .. ကိုယ့္ရဲ႕ တစ္ေန႕တာကို အဆံုးသတ္ေလ့ရိွပါတယ္။

သူမဆက္လည္း ဘာအေရးလည္း အဓိကက သူနဲ႕ စကားေျပာခ်င္ေနတဲ့ကိုယ္ သူနဲ႕ စကားေျပာလုိက္ရရင္ၿပီးတာပဲ.. ဘယ္သူကစဆက္ဆက္ေပါ့ ဆုိတဲ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးအေတြးကို အျမဲ ႏွလံုးသြင္းဖုိ႕ ၾကိဳးစားေပမယ့္လည္း တခါတေလ.. သူမပါဘဲ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ တစ္ေန႕တာဟာ ေတာ္ေတာ္ဆုိး၀ါးေနၿပီ ဆုိတဲ့အခါ ကိုယ္က စဆက္ဖုိ႕ အားကုန္ေနပါၿပီ...။ သူမ်ားဂရုတစိုက္ ကိုယ့္ဆီ အဆင္ေျပရဲ႕လားလို႕ ဖုန္းဆက္ေမးလာမွာမ်ိဳးကို အသည္းအသန္ေမွ်ာ္လင့္မိတတ္သလုိ လံုး၀မဆက္လာတဲ့အခါ လည္း .. ခါးခါးသီးသီးကို နာက်င္ရတယ္။


တကယ္ဆုိရင္ လူႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ တစ္သက္လံုးလက္တြဲၿပီး အတူတူေနဖုိ႕ ဆံုးျဖတ္ထားၿပီးသားဆုိရင္ တစ္ေယာက္ ရဲ႕ လိုက္ဖ္ကုိ တစ္ေယာက္က စိတ္၀င္စားမႈလည္းရိွသင့္တယ္..မဟုတ္လား.. ။ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ဆီကို အေၾကာင္းရိွမွ ဖုန္းဆက္ရမယ္ ဆုိတဲ့.. စည္းကမ္းၾကီးဟာ.. ၀မ္းနည္းအားငယ္ေနခ်ိန္၊ သူ႕ဆီက တခုတ္တရ ဖုနး္ဆက္လာလုိ႕.. ေျပာျပရင္း .. သူ႕ဆီက ႏွစ္သိမ့္မႈ ရယူလိုေနတဲ့ ကိုယ့္ကို ေတာ္ေတာ္ ဒုက္ခေပးခဲ့ပါတယ္။

သည္လုိသာဆုိရင္ သူ႕အေပၚကိုယ္ရဲ႕လုိအပ္ခ်က္က ေတာ္ေတာ္ေလးေလ်ာ့ပါးလာဖုိ႕ရိွပါတယ္။ လူႏွစ္ေယာက္ တစ္သက္လံုး အတူတကြ ေနသြားဖုိ႕ဆုိတာ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ လုိအပ္ၾကဦးမွျဖစ္မွာပါ...။ သူ႕ကို လုိအပ္စရာ အေၾကာင္း ကိုယ့္မွာမရိွတဲ့အခါ.. အဲသလိုမ်ိဳး ျဖစ္လာတဲ့အခါ.. ကိုယ့္စိတ္ကုိ ကိုယ္သိပါတယ္.. ..။ ကိုယ္ဘာေတြ လုပ္မိဦးမလဲ .. ဆုိတာ...........ေသခ်ာပါတယ္.. ကိုယ္ဟာ တစ္ေယာက္တည္း ျပန္ျဖစ္ရျပန္ဥိးမယ္...။ အျမဲတမ္း ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ ပဲ ဒုက္ခေပးျဖစ္ပါလိမ့္ဦးမယ္...

My mom's health

ေမေမ့က်န္းမာေရးႏွင့္ပတ္သတ္ရ်္

က်န္ခဲ့တဲ့ ၂ ပတ္ေလာက္ကစလို႕သတိထားမိတာဟာ ေမေမ့ဗိုက္ၾကီး တျဖည္းျဖည္းေဖာင္းလာတာပါပဲ။ ေမေမ ေဆးခန္းျပရေအာင္ဆုိေတာ့ ေလပြတာပါတဲ့။ သန္ျဖစ္မွာပါဆုိၿပီး ေလေဆးေသာက္လုိက္ သန္ေဆးေသာက္လုိက္ ၀မး္ႏုတ္ေဆးေသာက္လိုက္ပါ။ အဲဒါ ဇြတ္ေျပာၿပီး ေလွ်ာက္လုပ္မေနပါနဲ႕ ေဆးခန္းသာျပလိုက္တာ ေကာင္းပါတယ္လို႕ ေျပာၿပီး တနလၤာေန႕က သြားျပျဖစ္ပါတယ္။ က်န္ခဲ့တဲ့ ၄ လေလာက္က ေမေမက ခဏခဏ မုိက္ခနဲ မိုက္ခနဲ သတိလစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ဆရာ၀န္ျဖစ္ခါစ ကိုယ္တုိ႕ ၀မး္ကြဲကေလးက ႏွလံုးအထူးကုနဲ႕ ျပဖုိ႕ အၾကံဥာဏ္ေပးတာေၾကာင့္ သူအၾကံျပဳတဲ့ သူ႕ဆရာ.. ေဒါက္တာဦးေအာင္ေက်ာ္ေဇာနဲ႕ ျပျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူ႕အေျပာက ႏွလံုးအားနည္းတာတဲ့။ ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းပံုမွန္ မဟုတ္ေတာ့လို႕.. အဲလို မၾကာခဏသတိလစ္တယ္ေျပာတယ္။ အဲလို မျဖစ္ေအာင္ စက္ထည့္ရမယ္လို႕အၾကံျပဳပါတယ္။ သိန္းအစိတ္ေလာက္ အနည္းဆံုးကုန္က်မယ္လုိ႕ ဆုိပါတယ္.. ။ ဒါေပမယ့္ ေမေမကိုယ္တုိင္က စက္ေတာ့မထည့္ခ်င္ေသးဘူး ေဆးပဲေသာက္ပါဦးမယ္ဆုိၿပီး ေဆးပဲေသာက္ခဲ့ပါတယ္။ (အေၾကာင္းက အဘြားတုန္းကလည္း အဲသလိုျဖစ္ဖူးတယ္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ ႏွစ္ေလာက္ကပါ။ အဲလိုပဲ စက္ထည့္ဖုိ႕ေျပာပါတယ္။ အဘြားက အဲသည္တုန္းက ၇၆ ႏွစ္။ မခြဲခ်င္ေတာ့ပါဘူးလုိ႕ေျပာပါတယ္။ အဲသည္လုိ စက္မထည့္ရင္ ၆ လသာ ခံေတာ့မယ္လို႕ေျပာေပမယ့္.. စက္ေတာ့မထည့္ခ်င္ပါဘူးဆုိလုိ႕.. ေဆးရံုကဆင္းၿပီး ေဆးေလးေသာက္လုိက္.. ျပဳလိုက္နဲ႕ေနခဲ့တာ အဘြားက ခုထိ အသက္ရွင္ေနဆဲပါ။ စက္သာထည့္ခဲ့ရင္ အဲသည္ဒဏ္နဲ႕ အဘြားခုေလာက္ထိ ေနရမယ္ မထင္ပါ)

ေမေမ့ကိစ္စမွာေတာ့ သံသယ၀င္ၾကတာက အဲသည္ေဆးေတြေၾကာင့္မ်ား သည္လို ဗိုက္ၾကီးေဖာင္းလာေလသလား လို႕လည္း ေတြးမိၾကပါတယ္။ သည္တစ္ေခါက္ေဆးခန္းျပဖုိ႕က်ေတာ့ အငယ္မေလး အလုပ္လုပ္တာက နယ္စည္းမထားဆရာ၀န္မ်ား အဖြဲ႕ ဆုိေတာ့ သူ႕ရံုးကဆရာ၀န္ေတြ ေမးေတာ့ ဆရာၾကီးဦးစန္းလြင္နဲ႕ ျပၾကည့္ပါလုိ႕ ဆုိလာတယ္..။ ဆရာေျပာင္းတာကို ကိုယ္ကသေဘာမက်လွေပမယ့္ အရင္ ေဆးမွတ္တမ္းေတြ အားလံုးယူသြားၿပဖုိ႕နဲ႕ ေရာဂါေဖာ္ထုတ္သတ္မွတ္တာ မွားမွာစုိးလုိ႕.. (က်န္းမာေရးဆုိင္ရာမဂ္ဇင္းတစ္ခုမွ ဖတ္ခဲ့ဖူးလို႕ပါ။ အထူးကုဆရာ၀န္ေပမယ့္ အခ်ိန္တြန္႕တုိၿပီး လူနာကို စံုေအာင္မေမးဘဲကုခဲ့လုိ႕ မွားခဲ့တယ္ဆုိတာကိုေရးထားတာပါ) ေသာက္ေနတဲံ့ေဆးေတြပါယူသြားၿပီး ရာဇ၀င္ကိုပါ ေျပာျပဖို႕ ေဆးခန္းလုိက္ျပေပးမယ့္ ကိုယ့္အစ္မၾကီးနဲ႕ ေသခ်ာမွာလိုက္ပါတယ္။ ရံုးခ်ိန္တြင္းမို႕ ကိုယ္က မလုိက္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။

ကုန္က်စရိတ္ကေတာ့ ၂ ေသာင္း ၃ ေသာင္းေလာက္က်မယ္ ထင္တယ္လို႕ မွန္းခဲ့ေပမယ့္ တကယ္တမ္းမွာေတာ့ စုစုေပါင္း ၉ေသာင္း ၂ ေထာင္က်ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထပ္စစ္ရလုိ႕ပါ၊
Result ေတြကေတာ့ အဂၤါေန႕မွာရတယ္။ မေန႕ကေပါ့ေလ..။ ရရခ်င္း ကိုယ့္ကို လာျပဖုိ႕ နဲ႕ ေကာ္ပီတစံုအရင္ဆြဲယူထားခ်င္တဲ့အေၾကာင္း အစ္မၾကီးကိုမွာထားတာေၾကာင့္.. လာျပပါတယ္။ (ဆရာ၀န္မ်ားက ယူထားလိုက္ရင္ ကိုယ္မသိလုိက္ရမွာစိုးလို႕ပါ။ ဘာသိလုိ႕လည္း ေမးရင္လည္း ခံရမွာပါပဲ။ ျပန္ရမရ မေသခ်ာတာထက္ ေသခ်ာေအာင္ ကိုယ္တစ္စံုယူထားလုိက္ခ်င္တာေလးပါပဲ။) တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ဖတ္ၾကည့္ရာမွာ HCV reactive လို႕ေတြ႕တဲ့အတြက္ ဒါဟာ အေၾကာင္းရင္းတစ္ခုပဲ လို႕ယူဆၿပိး အလုပ္ထဲက အသိဆရာ၀န္ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ဟက္ပါတုိက္တစ္ စီပုိး လို႕ သိရပါတယ္။ သူက ကန္ဆာအထိ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႕လည္း အၾကမး္ဖ်င္းသိလုိက္ရပါတယ္။ အစ္မၾကီးလည္း ေကာ္ပီဆြဲၿပီးတာနဲ႕ ဆရာ၀န္ခ်ိန္းထားတဲ့အခ်ိန္ သြားထပ္ေတြ႕ပါတယ္။ ညက ကိုယ္အိမ္ျပန္ေရာက္မွ ဆရာ၀န္မွတ္ခ်က္ကို သိရပါတယ္။

ေမေမပထမဆံုးျဖစ္တာက အဲသည္ စီပိုးေၾကာင့္လုိ႕ဆုိပါတယ္။ စီပိုးေၾကာင့္ အသည္းကို ထိခုိက္တယ္။ အသည္းေျခာက္လာတဲ့သေဘာမွာ ရိွတယ္။ အဲသည္ အသည္းေၾကာင့္ ႏွလံုးကို ထိခုိက္တာျဖစ္တယ္။ ႏွလံုးက သိပ္အေရးမၾကီးဘူး။ စက္ထည့္ရမယ့္ အေျခအေနထိမဟုတ္ဘူးလုိ႕ ဆုိပါတယ္။ အကယ္ရ်္ စက္သာထည့္ခဲ့ရင္ ပိုဆုိးႏိုင္တဲ့အေၾကာင္းလည္း သိလိုက္ရပါတယ္။ အသည္းေျခာက္တဲ့အေနအထားကို သိရေအာင္ ျပန္ရိုက္ၾကည့္ရမယ္ ေျပာပါတယ္။

ကိုယ္ေတာ္ေတာ္စိတ္ဓာတ္က်သြားပါတယ္။ ေမေမ့ေရာဂါအတြက္ စိတ္မေကာင္းတာကတစ္ပိုင္းပါ။ ကိုယ္တုိ႕လုိ သာမန္လူေတြ အားကိုးတဲ့ အထူးကုၾကီးအခ်ိဳ႕ဟာ ဘာေၾကာင့္ေရာဂါကို မွားယြင္းစြာ လက္လြတ္စပယ္ ကုေနၾကသလဲဆုိတာပါပဲ။ ပထမဆရာ၀န္ဟာ တခ်ိန္လံုးခြဲေစခ်င္ေနပါတယ္။ တခ်ိန္လံုး စက္ထည့္လုိက္ဖုိ႕ ေျပာပါတယ္။

ဒုတိယအၾကိမ္ အျခား စမ္းသပ္စစ္ေဆးမႈေတြကို လုပ္ေပးတဲ့ဆရာ၀န္ၾကီးနဲ႕က်မွ အေျဖမွန္က ေပၚပါတယ္။

ပထမတစ္ဦးနဲ႕သာ ကိုယ္တုိ႕ စခန္းသြားေနၾကရင္ ေမေမ ေစာေစာေသရႏိုင္ပါတယ္။ ရံုးအလုပ္ကရႈပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ သည္လုိမ်ိုဳးျဖစ္ရတယ္ ဆုိၿပီး ကိုယ္မွာ ေဒါသေရာ ၊ ၀မ္းနည္းတာေရာ ၊ ေဆးကုသစရိတ္ ကိစ္စပါ ေပါင္းၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလးကို စိတ္ညစ္ညဴးမိပါတယ္။ ျဖစ္လာၿပီဆုိမွေတာ့ ဘယ္ေလာက္ကုန္ကုန္ ကုေတာ့ ကုရေတာ့မွာပဲေလ..။ တျခားေတြမွာ ေခၽြတာရမွာေပါ့..။ ဒီလိုေတြျဖစ္မွာစုိးလုိ႕ ေမေမနဲ႕ ေဖေဖကုိ က်န္ခဲ့တဲ့ ၃ လေလာက္က ေဆးစစ္ဖုိ႕ ေျပာပါေသးတယ္။ ဆီးတုိ႕၊ ေသြးတုိ႕၀မး္တုိ႕ ျစဖ္ႏိုင္ရင္ အကုန္စစ္ၾကည့္ပါလုိ႕..ကိုယ္ေျပာပါတယ္…။ ေမေမက ပိန္ပိန္လာတာရယ္၊ ေဖေဖက ေခ်ာင္းဆုိးဆုိးေနတာရယ္ (ေဆးလိပ္ကလည္း အလြန္ေသာက္တဲ့ေဖေဖပါ)၊ ကိုယ့္အဖုိ႕ ေဆးစစ္ဖုိ႕ပဲေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ စစ္ၿပိးၿပီ ။ အားလံုးေကာင္းတယ္လုိ႕ ေျပာတယ္လုိ႕ ကိုယ့္ကို ေမေမက ျပန္ေျပာခဲ့ေသးတယ္။ အဲသည္တုန္းက ကိုယ္လည္း စိတ္ေအးခဲ့ဖူးပါတယ္။ တခါမွေတာ့ ေတာင္းယူမၾကည့္မိခဲ့ပါဘူး။ သူတုိ႕က လူၾကီးေတြကိုး။ အခုက်မွ ေမေမအဲသည္တုန္းက စစ္ထားတာေတြေရာ ဆုိေတာ့.. အဲသည္တုန္းက အီးစီဂ်ီပဲ ဆြဲၾကည့္တာလုိ႕ ေျဖပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ေတာ္ ေလး စိတ္ဓာတ္က်မိပါတ္ယ။ ေစာေစာကသိခဲ့ရင္.. ပိုမေကာငး္ေပဘူးလား။ ကိုယ့္က်န္းမာေရးကုိ တစ္ခ်ိန္လံုး ဂရုစိုက္ခဲ့တဲ့ ေမေမက သူ႕က်န္းမာေရးသူက်ေတာ့ စိတ္မ၀င္စားခဲ့ပါလား။ ကိုယ္သည့္ထက္ပိုၿပီး သူတုိ႕ရဲ႕က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ဖုိ႕လိုလာပါၿပီ။

လူၾကီးေတြ ဆုိတာ သည္လုိပါပဲ။ လူငယ္ေတြ ေျပာတာကို အေလးထားေလ့မရိွဘူး။ သူတုိ႕ေမြးလာခဲ့လို႕သာ ကိုယ္တုိ႕လူျဖစ္ခဲ့တာ သူတုိ႕ဘ၀အေတြ႕အၾကံဳနဲ႕ သူတုိ႕ဆံုးျဖတ္တာ ပိုမွန္တယ္လို႕ အျမဲယူဆေလ့ရိွၾကျပန္ေသးတယ္္..။

Religion and I

ဘာသာတရား ႏွင့္ကၽြန္မ

ကၽြန္မဟာ ဗုဒ္ဓဘာသာကို သက္၀င္ယံုၾကည္ပါတယ္။
အထက္ပါစကားရဲ႕ ဆုိလုိရင္းကေတာ့ ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားခဲ့တဲ့..တရားေတာ္ေတြကို သိမွတ္မိသေလာက္ ေန႕စဥ္လူေနမႈဘ၀မွာ လက္ခံယံုၾကည္က်င့္သံုးႏုိင္ရန္ ၾကိဳးစားေနသူျဖစ္ပါသည္ လို႕သာဆုိလုိပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မဟာ အရင္တုန္းက ဗုဒ္ဓဘာသာ မိဘႏွစ္ပါးက ေမြးဖြားခဲ့တဲ ့မိရိုးဖလာ ဗုဒ္ဓဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္၊ ေနာက္ေတာ့ ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို မိဘေတြကလႊတ္ၿပီး ဗုဒ္ဓဘာသာယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းေတြ တက္ခဲ့ရတယ္။ ဗုဒ္ဓ၀င္ကိုေလ့လာခဲ့ရတယ္။ ပရိတ္ၾကီး ၁၁သုတ္သင္တန္းေတြ တက္ရတယ္။ ဓမစၾကာရြတ္ဆုိနည္းသင္တန္းေတြတက္၊ က်က္မွတ္၊ ေျဖဆုိ စတာေတြလုပ္ရင္း ဗုဓ္ဓဘာသာကို ကုိးကြယ္သူျဖစ္ခဲ့တယ္။ သိလာေလေလ.. အေတြးလြန္တတ္တဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ ထံုးစံအတုိင္း ယုတ္တိယုတ္တာက်က် ေတြးယူၾကည့္ရင္း ေမးခြန္းေတြ အမ်ားၾကီးေပၚခဲ့ပါတယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့အမ်ားၾကီးေပါ့ေလ...။
သည္ကာလအတြင္း ကၽြန္မကရိပ္သာလည္း ၀င္ခဲ့ တရားထုိင္တာေတြလည္း လုပ္ခဲ့လုိက္ဖူးပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မအသက္ ၂၆ အရြယ္ေလာက္ေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့.. ဘာသာတရားေနာက္လုိက္ရတာ ေမာလာပါတယ္။ ေမးခြန္းေတြနဲ႕ ရႈပ္ေထြးလာပါတယ္။ ကၽြန္မတုိ႕ဘာသာရဲ႕ စာေပေတြမွာ အလြန္အက်ဴးဖြဲ႕ဆုိျခင္းေတြက အေတာ္ဒုက္ခေပးေနပါတယ္။
လက္ရိွဘာသာတရားမွာ အေရးပါတဲ့အခန္းကန္ဒကရိွေနတဲ့ သံဃာေတြဘက္ကလိုအပ္တာေတြကိုလည္း ေတြ႕လာရပါတယ္။

ဘာသာတရားဟာ က်င့္ၾကံဖုိ႕ျဖစ္တယ္လို႕ က်မနားလည္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘုန္းၾကီးမ်ားက ကိုးကြယ္မႈအပုိင္းကိုပဲ အားသန္ပါတယ္။ သီလကို အေလးေပးရမယ့္ အခ်ိန္မွာ အေတာ္မ်ားမ်ားက ဒါနကို အေလးေပးေဟာေျပာပါတယ္။
ဘာသာတရားရဲ႕ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပေတြျဖစ္တဲ့ .. ဘုန္းၾကီးမ်ားရဲ႕ အဓိကတာ၀န္က ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ကိုယ္စား က်င့္ၾကံေနထုိင္မႈ အပိုင္းကို အဓိကထားၿပီး လူသားမ်ားကို ဘ၀ေနနည္းေတြ လမ္းျပေရွ႕ေဆာင္ရမယ္ လုိ႕ ကၽြန္မက ျမင္လာခဲ့တယ္။
ေလာကီေနသူမ်ားအတြက္ က်င့္ၾကံလုိက္နာဖုိ႕တရားနဲ႕ ေလာကုတ္တရာဘက္ကိုကူးေျပာငး္လုိရင္ က်င့္ၾကံေနထုိင္သင့္တဲ့တရားဆုိၿပီး လက္ရိွ ေခတ္နဲ႕ အညီ ဗုဒ္ဓဘာသာမ်ားအဖုိ႕ ျငိမ္းခ်မး္စြာ ဘ၀ေနနည္းမ်ားကို ညႊန္ျပေပးႏုိင္ၾကဖုိ႕ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒ္ဓဘာသာတရားရဲ႕ ခရီးဆံုးပန္းတိုင္ဟာ နိဗာန္ျဖစ္တယ္လို႕ ကၽြန္မနားလည္ထားသလို အားလံုးလည္း သည္လုိပဲ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။
နိဗာန္ခ်မ္းသာကိုရဖုိ႕ က်င့္ၾကံရမယ္လုိ႕လည္း နားလည္ထားၾကတယ္။ ဘယ္လုိက်င့္ၾကံမလဲ.. နိဗာန္ဆုိတာ ဘံုဌာနတစ္ခုမဟုတ္ဘဲ.. စိတ္ႏွလံုးခ်မ္းရာ စိတ္ရဲ႕ အေနအထားတစ္မ်ိဳးျဖစ္တယ္ ဆုိပါတယ္.။ ထားပါေတာ့..။ အဲသည္ေတာ့ အယူအဆေတြ အရဆုိရင္ .. နိဗာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ဖုိ႕ တရားအားထုတ္ရမယ္ေပါ့။ အေကာင္းဆံုးက လူ႕ေဘာင္ကိုစြန္႕ သာသနာ့ေဘာင္ကို၀င္ လူ႕ဘ၀ရဲ႕ တာ၀န္ေတြ အကုန္ေလ်ာ့ၿပီး တရားအားထုတ္၊ နိဗာန္ကိုယူ။ ဒါအမွန္ဆံုး အျမန္ဆံုးနည္းလမ္းေပါ့ေလ..။ (ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာပါရမီျဖည့္ရတယ္တုိ႕... ပါရမီ ရင့္သန္ခ်ိန္ေရာက္မွ ကၽြတ္တန္း၀င္ရတယ္ ဆုိတာတုိ႕ကေတာ ့ေနာက္ထပ္ အျငင္းပြားစရာကိစ္စေပါ့ေလ.. ဒါကလည္း တစ္ပိုင္းထားပါဦး..)

ခက္တာက လူတုိင္းက သာသနာ့ေဘာင္၀င္ႏုိင္ၾကတာမဟုတ္ဘူး။ ေလာကုတ္တရာတရားကို စြတ္ေဟာဖုိ႕ထက္ ေလာကီမွာ ေနတဲ့အခါ.. ျငိမး္ခ်မ္းေအာင္ ဘယ္လုိေနမလဲဆုိတာမ်ိဳး.. အပလုိင္းဗုဒ္ဓဘာသာ လို႕ေခၚရမလားပဲ။ ဒါမ်ိဳးလုိတယ္။ အခု ဦးေဇာတိက တုိ႕ဘာတုိ႕ရဲ႕ တရားမ်ားလုိေပါ့။

ကိုယ္ကေတာ့ သီလထက္ ဒါနကိုခ်ည္း အေလးေပးတာမ်ိဳးကို မၾကိဳက္ဘူး။ လွဴဒါန္းျခင္းကိုလညး္ တစံုတရာေသာအက်ိဳးမ်ားကို ေမွ်ာ္ကိုးရ်္ လွဴျခင္းမ်ားကသာ ကိုယ္တုိ႕ဘာသာ၀င္လူမ်ားမွာ အားသာေနတယ္လို႕ ျမင္တယ္။
တကယ့္စစ္မွန္တဲ့လွဴဒါန္းျခင္းမွာ ဆုေတာင္းျခင္း မလုိအပ္ဘူး။ ဒါလွဴလုိက္လုိ႕ ငါ့အတြက္ သည္အက်ိဳးရရပါေစရဲ႕ ဆုိတဲ့ ေလာဘပါေနရင္ .. ဒါမဟုတ္ေတာ့ဘူး။

ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ လုိအပ္တယ္လုိ႕ထင္တဲ့အခ်ိန္၊ လုိအပ္တယ္လို႕ထင္တဲ့လူကုိ ကုိယ္ကလုိအပ္တယ္လို႕ထင္တဲ့ပစ္စည္းကို ေပးလွဴလုိက္မယ္။ အဲသလိုလွဴလိုက္လို႕ အသံုးတည့္သြားအဆင္ေျပသြားျပည့္၀သြားမယ္ဆုိရင္ .. ကိုယ္ေက်နပ္တယ္။ ပီတိျဖစ္မယ္။ ဒါဟာျပည့္စံုပါၿပီ။ သည္လုိလွဴလိုက္လို႕ နိဗာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဴရပါေစသား ဆုိလို႕ေကာ.. က်င့္ၾကံမႈ မရိွရင္ ေရာက္ႏိုင္မွာ မုိ႕လို႕လား။
(ရိွပါေသးတယ္။ လွဴေပးပုဂိုလ္၊ လူဖြယ္ပစ္စည္း၊ လွဴခံပုဂိုလ္ ဆုိတာေတြ..။ ေနာက္မွ တစ္ခုခ်င္းစီ သံုးသပ္ေရးပါဦးမယ္ေလ..)

သိမ္ေဆာက္လုိ႕ အပယ္တံခါးပိတ္မယ္ဆုိတဲ့ ေဟာၾကားခ်က္မ်ိဳးကို ကိုယ္က အလြန္မုန္းတီးလွပါတယ္။ လူေတြမွာရိွတဲ့ေခါင္းထဲက ဦးေႏွာက္ေတြက ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားၾကဖုိ႕ သင့္ပါတယ္။ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ထားၾကတဲ့သူေတြအဖို႕ သိမ္ေဆာက္ရံုနဲ႕ အပါယ္တံခါးပိတ္ရင္ေတာ့... ... ၾကိဳက္တာလုပ္ၾက၊ ၿပီးရင္ သိမ္ေဆာက္လိုက္ၾကမယ္ လုိ႕ေျပာရံုပဲရိွပါေတာ့တယ္။

ေနာက္ဆံုးအေျဖထြက္ေတာ့.. ဘာသာတရားတုိင္းမွာ အေျခခံခ်င္းက သြားတူေနပါတယ္။ ဘာသာတရားတုိင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က လူေတြ ေကာင္းေကာင္းေနၾကဖုိ႕ပဲ။ ေနာက္တစ္ခုက ေမြးကတည္းက တစ္ေန႕ေသရမယ္ဆုိတာကို သိထားၾကရတဲ့အတြက္ မေသခ်င္တဲ့ ဘ၀တဏွာနဲ႕ ေနာက္ဘ၀ေတြဆြဲထည့္ထားတယ္လုိ႕ ကိုယ္က ေကာက္ခ်က္ခ်ပါတယ္။ ေကာင္းကင္ဘံုရိွမယ္။ ငရဲဘံုရိွမယ္။ ေကာင္းတာေတြ လုပ္ဖုိ႕ ေကာင္းကင္ဘံု သို႕မဟုတ္ နတ္ျပည္နဲ႕ ဆြဲေဆာင္ထားမယ္။ မေကာင္းတာေတြ ကို ေရွာင္ၾကဥ္ဖုိ႕ ငရဲနဲ႕ ျခိမ္းေျခာက္ထားမယ္။ အဲသည္အထဲက ကို္ယ္တုိ႕ဘာကိုယူမလဲ။
လူတစ္ေယာက္ မေကာင္းတာမလုပ္ဖုိ႕ ငရဲနဲ႕ ေျခာက္ဖုိ႕လိုသလား။ ငရဲၾကိးမွာစုိးလုိ႕ ဒါကို မလုပ္ဘူးလို႕ေတြးတာမ်ိဳးကို ကိုယ္ကရံႈ႕ခ်ခ်င္ပါတယ္။ ကုိယ္တုိ႕လူသားေတြမွာ ဆင္ျခင္စဥ္းစားႏုိင္တဲ့ ဦးေနွာက္ေတြပါပါတယ္။ မေကာင္းတာ၊ မတရားတာကို မလုပ္မိဖုိ႕ ေနာင္ဘ၀မွေရာက္မယ့္ ငရဲၾကိဳေတြးစရာမလုိပါဘူး။ အခုဘ၀မွာတင္ လူဆန္တဲ့စိတ္၊ လူစိတ္နဲ႕ ေနနုိင္သူဟာ ေတာ္တည့္မွန္ကန္စြာ စဥ္းစားႏုိင္မွာပါ။
ေကာင္းတာပဲလုပ္ဖုိ႕ .. နတ္ျပည္နဲ႕ဆြဲေဆာင္မလား။ ကိုယ္ကေတာ့ နတ္ျပည္ကို စိတ္မ၀င္စားပါဘူး။ ကိုယ္သိရသေလာက္ နတ္သားမ်ားဟာ အေပ်ာ္အပါးနဲ႕သာ အခ်ိန္ကုန္ၿပီး နတ္သမီးမ်ားက နတ္သားမ်ားကို အလုပ္အေၾကြးျပဳရတာနဲ႕ အခ်ိိန္ကုန္ပါတယ္။ သူတုိ႕ဘ၀ဟာ ကိုယ္တုိ႕ လက္ရိွလူ႕ဘ၀ေလာက္ေတာင္မွ အသံုးက်တာမဟုတ္ပါဘူး။ လူဆန္တဲ့စိတ္၊ လူေကာင္းစိတ္နဲ႕ပဲ ေကာင္းတာေတြ လုပ္ရပါမယ္။
လက္ရိွခန္ဓာမတြယ္တာ ေနာင္ခန္ဓာကို မေမၽွာ္ကိုးဘူးဆုိတာ အဲသည္မွာျပပါတယ္။ လက္ရီွခန္ဓာတြယ္တာစိတ္နဲ႕ ကိုယ့္ဖုိ႕ေတြခ်ည္းၾကည့္ ရင္ မေကာင္းတာေတြလုပ္မွာပဲ။ ေနာင္ခန္ဓာကို ေမွ်ာ္ကိုးေနလုိ႕သာ.. ေနာင္ဘ၀မွာ ေကာင္းဖုိ႕ေတြ ေတြးပူရင္း အလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနၾကရတာလို႕ ကိုယ္ထင္တယ္။

ကိုယ့္အဖုိ႕ကေတာ့.. ကိုးကြယ္ျခင္းနဲ႕အခ်ိန္မျဖဳနး္ဘူး။ ရြတ္ဆုိပူေဇာ္ျခင္းေတြနဲ႕ အာရံုမေနာက္ဘူး။ အဓိပါယ္မဲ့တဲ့ လွဴဒါန္းျခင္းေတြ နဲ႕ .ကို္ယ္ပိုင္ပစ္စည္းမ်ားကို မျဖဳန္းတည္းဘူး။ က်င့္သံုးျခင္းနဲ႕ပဲ မွန္ကန္စြာေနသြားဖုိ႕ ၾကိဳၚစားပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တရားေတာ္ေတြထဲမွာ ကိုယ္သေဘာအက်ဆံုးနဲ႕ အျပည့္စံုဆံုးကေတာ့ မဂၤဂင္ ၈ ပါးတရားေတာ္ပါပဲ။ အဲသည္ ၈ ပါးသည္ပဲ.. ဘ၀မွာ ေတာ္တဲ့မွန္ကန္စြာေနထုိင္မႈနဲ႕ စိတ္ႏွလံုးေအးခ်မ္းမႈတုိ႕ကို အျပည့္အ၀ေပးႏုိင္မယ့္.. တရားေတာ္ပါပဲ။

ကိုယ့္အဖုိ႕က လူ႕ဘ၀စြန္႕ဖုိ႕စိတ္ကူးမရိွ၊ ေနာက္ဘ၀ကိုလည္း ၾကိဳမပူခ်င္၊ စိတ္မ၀င္စားခ်င္တာေၾကာင့္.. (သံသရာလည္ခ်င္သေလာက္လည္စမး္ပါေစ) ေလာေလာဆယ္ မ်က္ေမွာက္ပစ္စ္ုပန္မွာ သူမ်ားကုိ ကုိယ္က မလြန္က်ဴးမိဖုိ႕။ အကုသုလ္အလုပ္မ်ား.. သူတပါးကုိ ထိခုိက္ေစမႈမ်ား လြန္က်ဴးမႈမ်ားက ကင္းေအာင္ ေနထုိင္သြားႏိုင္ဖုိ႕ကို ပဲ.. ဦးတည္ခ်င္ပါတယ္။

Rodin, Rose, Camille & me

ရိုဒင္၊ ရို႕စ္၊ ကမီးလ္ ႏွင့္ ကၽြန္မ

ရိုဒင္ဆုိတဲ့စာအုပ္က္ုိ ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တာၾကာပါၿပီ။ ၂၀၀၄ သို႕မဟုတ္ ၂၀၀၅ က ျဖစ္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲသည္တုန္းက ဆရာမၾကီးေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္ရဲ႕ မုိက္ကယ္အိန္ဂ်လုိ ကို သေဘာက်ခဲ့သလုိ… ျပင္သစ္ရဲ႕ နံမည္ေက်ာ္ ပန္းပုဆရာၾကီး ရိုဒင္ အေၾကာင္း ေမာင္ထြန္းသူက ျပန္ဆုိျပန္ေတာ့လည္း ပါရမီထူးတဲ့ အႏုပညာရွင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ သေေဘာက် ႏွစ္ျခိဳက္ခဲ့မိတယ္။ သူ႕ရဲ႕ လက္ရာပံုေတြကို ပံုႏွိပ္ထားတဲ့ စာအုပ္ထဲပါတာကို ၾကည့္လို႕အားမရလို႕.. အင္တာနက္မွာရွာေဖြၾကည္႔ရေသး စုေဆာင္းရေသးတယ္..။ ရုိဒင္ရဲ႕လက္ရာမ်ားကုိ သေဘာက်တာနဲ႕အတူ ရိုဒင့္ရဲ႕ ပါရမီျဖည့္ဘက္ ရို႕စ္ အင္မတန္ နားလည္မႈျပည့္၀တဲ့မိန္းကေလးအျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳခဲ့သလို.. ကင္မီလာကိုလည္း အစြဲအလန္းၾကီးလြန္းတဲ့ ကေလးမကေလးအျဖစ္သာ ေကာက္ခ်က္ခ်ခဲ့မိတယ္။ ..အဲသည္တုန္းက ရုိဒင္ရဲ႕ ပန္းပုေတြအေၾကာင္းေလာက္သာ အာရံုမ်ားစူးစိုက္ေနခဲ့မိတယ္ထင္ပါရဲ႕… ။ အဲသည္ရိုဒင္ရဲ႕ လက္ရာေတြသာ ကုိယ့္ကို စိုးမုိးေနခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႕ ၂ ေယာက္ရဲ႕ မိန္းမသားဘ၀နဲ႕ ကန္ဒကို သိပ္မ်ားမ်ား မေတြးခဲ့မိဘူး။

ေနာက္ေတာ့လညး္ အဲသလို အႏုပညာေတြဘက္ကို မ်က္စိမလွည့္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အလုပ္ေတြကမ်ား၊ စာအုပ္ေတြနဲ႕လည္းကင္းကြာေနခဲ့တာ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ရိွခဲ့ေပါ့။ သည္ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္း ကုိယ္ဟာ ဘ၀ထဲမွာရွင္သန္ ရုန္းကန္ရင္း ကိုယ့္ရဲ႕ ခံယူခ်က္ေတြ ဘယ္လုိေတြ ေျပာင္းလဲေနခဲ့တယ္ ဆုိတာဟာ ကုိယ္ကိုယ္တုိင္ ေတြးေခၚသတိထားမၾကည့္မိခဲ့တဲ့ ကိစ္စ။

ဒါေပမယ့္ ညကမွ စာအုပ္စင္ကေန ရိုဒင္ရဲ႕ စာအုပ္ကို ျပန္ကုိင္ၾကည့္ရင္း အစအဆံုး တစ္ေခါက္ထပ္ဖတ္ၾကည့္မိျပန္တယ္။ ရုိဒင္ကို ပါရမီထူးတဲ့ အႏုပညာရွင္တစ္ဦးအျဖစ္ု ေလးစားႏွစ္လိုစိတ္က အရင္ကလိုရိွေနတုနး္ပဲ ဆုိေပမယ့္.. ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ အေနနဲ႕ အလြန္စက္ဆုတ္မိလာတယ္။ ရို႕စ္နဲ႕ သူနဲ႕ ကို အျပန္အလွန္ခ်စ္တဲ့ ခ်စ္သူေတြ အျဖစ္မျမင္မိေတာ့ဘူး။ ရုိ႕စ္ကိုေရာ ကင္မီလာကိုေရာအေပၚမွာ သူ႕အခ်စ္မရိွဘူး။ ရို႕စ္နဲ႕ ကင္မီလာ တုိ႕မွာရိွသမွ် သူဟာစုပ္ယူစားသံုးတယ္။ သူရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈဟာ .ဲသည္အမ်ိဳးသမီး ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕ ဘ၀ေတြကုိ နင္းေျခ ၿပီးမွ တက္လွမ္းခဲ့တာ လုိ႕ နာက်ည္းစြာေတြးမိသြားျပန္တယ္။ ရုိ႕စ္ရဲ႕ နာက်င္မႈမ်ိဳးနဲ႕ နာက်င္တတ္လာတယ္။ ရို႕စ္ခ်စ္သလုိ.. ရို႕စ္ခံစားခ်က္ေတြကို မ်ိဳသိပ္ၿပီး နားလည္ၾကင္နာေပးျဖည့္ဆည္းေပးရတဲ့ လုိခ်င္တာေတြ ရေလ့မရိွဘဲ အေပးသက္သက္သာ ရွင္သန္ေနရတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကို နားလည္တတ္လာလုိ႕မ်ားလား။ ကင္မီလာလို႕.. အျပည့္မရရင္ လံုး၀မယူေတာ့ဘူးဆုိတဲ့ အတ္တတစ္ခုနဲ႕ ရင္ထဲက အခ်စ္ကို ကိုယ္တုိင္ေျခမြဖ်က္စီးရင္း.. ဘ၀တစ္ခုလံုးဆံုးရႈံးခံလုိက္ရတဲ့ (ရူးလို႕ေတာင္သြားရသတဲ့) ကင္မီလာနာက်င္မႈေတြကို လည္း ကိုယ္က နားလည္တတ္ၿပီ။

ရုိဒင္လုိ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆန္ဒနဲ႕ တြယ္မက္မႈကို မိန္းမတစ္ေယာက္ဘက္က ခဏကေလးေတာင္မွ ၀င္ၾကည့္မေပးတတ္ဘဲ..သူ႕အေတြးနဲ႕သူသာ တစ္ကမ္ဘာလုပ္ရင္း ဘ၀ေဖာ္ကို တဘ၀လံုးအတြက္ ေအာင္ျမင္မႈ၊ ဆံုးရႈံးမႈ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၀မ္းနည္းမႈ စတာေတြေ၀မွ်ရမယ့္အစား စည္းတစ္ခုျခားလို႕.. လုိရာသံုးအျဖစ္သေဘာထားသူလို လူမ်ိဳးကို သူဖန္တီးခ့ဲတဲ့ အႏုပညာသက္သက္ကိုပဲ ပိုင္းျခား ခံစားရင္း ၾကံဖန္ ေလးစားးၾကည့္ရေတာ့မယ္။

စာအုပ္ကိုဖတ္လုိ႕ၿပီးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ မနက္ ၂ နာရီထုိးေနၿပီ။ စာအုပ္ကို ပိတ္လိုက္ၿပီး စားပြဲေပၚခ်ရင္း တအံ့တၾသၾကည့္ရင္ းေတြးေနမိတယ္။ ၾကည့္စမ္း ဘ၀ဟာ ၂ ႏွစ္အတြင္း ကိုယ့္ကို ေျပာင္းလဲေစခဲ့လုိက္ျပန္ၿပီ။ ဘယ္လုိအေၾကာင္းတရားေတြကမ်ား လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္က ကိုယ္နဲ႕ အခု ကိုယ္ တုိ႕ရဲ႕ အေတြးအျမင္ေတြ သည္ေလာက္ လြဲေခ်ာ္သြားေစခဲ့တာပါလိမ့္..။

ကံေကာင္းတာတစ္ခုက ကိုယ္စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ဖူးတဲ့ တစ္ေန႕က်ရင္ ယူရုပ္ဖက္ကုိ သြားၿပီး မုိက္ကယ္လ္အိန္ဂ်လိုတုိ႕ ရိုဒင္တုိ႕ရဲ႕ လက္ရာေတြကို ကိုယ္တုိင္ ၾကည့္ရႈခ်င္ေသးတယ္ဆုိတဲ့ အိပ္မက္ကေလးတစ္ခု အေကာင္းအတုိင္းက်န္ေနေသးတာပါပဲ။ (ရိုဒင္ရဲ႕ ပန္းပုေတြ ကိုယ္တုိင္ မျမင္ေတြ႕ရဖူးေပမယ့္.. အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေတြေပၚက ခံစားရသမွ်နဲ႕ ကိုယ္ရွာေဖြသိရသမွ် ေနာက္ခံအေၾကာငး္အရာေလးမ်ားနဲ႕ ဆက္စပ္ခံစားပါဦးမယ္။)

ကိုယ္ေတြးမိတဲ့.. အံ့ၾသစရာေကာင္းတဲ့ေနာက္တစ္ခ်က္က ကိုယ္တုိ႕ဆီက ပန္းပုသမားေတြဟာ ျမတ္စြာဘုရားပံုကလြဲလို႕ တျခားထုဖုိ႕ ဘာေၾကာင့္ စိတ္မ၀င္စားၾကသလဲ ဆုိတာ စဥ္းစားလို႕မရပါဘူး။ ေက်ာက္သားေက်ာက္ေတာင္ေတြလည္း ကိုယ္တုိ႕မွာ ေပါပါရဲ႕.. သုိ႕ေပမယ့္.. ျမတ္စြာဘုရားပံုေတာ္ ကလြဲတဲ့ ေၾကးသြန္းတုိ႕ ေက်ာက္ဆစ္ပန္းပုေတြလည္း အေတာ္နည္းတယ္။ ကိုယ့္စိတ္ကူးထဲမွာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ႕ အ၀ိုင္းၾကီးေတြအလည္မွာ..ဘာမွန္းမသိတဲ့ခပ္ေပါေပါပန္းေတြနဲ႕ တန္ဆာဆင္မႈ ေတြထက္စာရင္ စက်င္ေတာင္ဘက္ကထြက္တ့ဲေက်ာက္သားေတြ၊ ဂရက္နုိက္တံုးၾကီးေတြနဲ႕..ေမာ္ဒန္ပန္းပုေတြထားရင္ အမ်ားၾကီးၾကည့္ေကာင္းမယ္ထင္မိတယ္။

အခါး ၁။

တံခါးကိုအၾကာၾကီးပိတ္ထားခဲ့ဖူးတယ္။ ဘယ္သူ႕ကုိမ ဖြင့္မေပးခဲ့ပါဘူး။

ေနာက္ေတာ့ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ အတင္းေခါက္တယ္။ ၀င္ပါရေစတဲ့။ ကိုယ္က မေရမရာေပမယ့္ ဖြင့္ၾကည့္တယ္။ သူ႕ကို အထဲေပးမ၀င္ခင္ ကိုယ္တုိ႕ အခ်ိန္နည္းနည္းယူသင့္တယ္လို႕ကိုယ္ထင္တယ္။ အထဲမွာသူနဲ႕ကိုယ္နဲ႕ အတူေနသြားဖုိ႕ ကိုယ္တုိ႕ခ်င္းသိဖုိ႕ၾကိဳးစားၾကရမယ္ေလ။ အဲသည္အခ်ိန္မွာ တကယ္၀င္ခ်င္တဲ့ဧည့္သည္ဆုိရင္ ေတာ့လွည့္ျပန္သြားမယ္။ ကိုယ့္ကို ထားခဲ့မယ္ရယ္လို႕ မထင္ထားပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေန႕မွာ သူလွည့့္ျပန္သြားတယ္။ အဲဒါ ခဏတာလား။ အၿပီးလား။ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာေတာ့ဘူးလား ကိုယ္မသိပါဘူး။ လွမ္းေခၚလိုက္ရင္ သူျပန္လာဦးမလား ေတြးမိေပမယ့္ သူ႕ကိုကိုယ္တကယ္ေခၚခ်င္သလားလည္း ကိုယ္မသိျပန္ပါ။ တံခါးဖြင့္ရက္ပဲထားရဦးမလား ပိတ္လုိက္ရေတာ့မလားလည္း ကိုယ္မသိပါ။ တကယ္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ဧည့္သည္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ကိုယ္အလုိမရိွေတာ့ပါ။ ဒါေပမယ့္ ပိတ္ထားလိုက္ဖုိ႕ ဆန္ဒကိုယ့္မွာမရိွပါ။ ဒါဟာ သူ႕ကိုျပန္လာေစခ်င္ေနတာလားလို႕ ေတြးမိေပမယ့္ ေတြးမိတဲ့ခဏမွာပဲ အဲသည္အေတြးကို ေဖ်ာက္လုိက္ပါတယ္။ တံခါးပိတ္ထားခဲ့စဥ္က ေအးစက္ျငိမ္သက္ေနခဲ့တဲ့ရင္ဘက္ထဲက တစ္ခုခုဟာ ဆုတ္ညွစ္ထားသလို ၾကပ္ဆုိ႕ေနတယ္။ အသက္ရွဴဖုိ႕ေမ့ေနတာလား။ မွန္မွန္မရွဴတတ္ေတာ့တာလား၊ သတိရမွ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ရွဴမိေလသလားမသိ အသက္ရွဴလုိ႕မ၀ပါ။

ခုေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းပဲ ဆက္ေနသြားဖုိ႕ျဖစ္သည္။ တံခါးကိုပိတ္လုိက္ရေတာ့မယ္။ ဒါကပဲ အေကာင္းဆံုးျဖစ္မယ္။ တကယ္ေတာ့ အေဖာ္တစ္ေယာက္ေတာ့ရိွဖို႕လုိပါတယ္။ အနည္းဆံုး ကိုယ္နဲ႕တသားတည္း ကိုယ့္ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကူးစက္ခံစားေစဖို႕ ကုိယ့္၀မ္းနည္းနာက်င္မႈေတြ စုပ္ယူေျဖသိမ့္ေပးဖို႕၊ ကိုယ္က ဂရုစိုက္ဖုိ႕၊ ကိုယ့္ကို ဂရုစုိက္ဖုိ႕၊ တခါတေလထိန္းထားခဲ့ရတဲ့ ဆံုးရႈံးမႈေၾကာင့္ျဖစ္ရတဲ့ ေဒၚသေတြ၊ ရံႈးနိမ့္မႈေတြေၾကာင့္နာက်င္ရမႈေတြ၊ မ်ိဳသိပ္ထားရမႈေတြ ဖြင့္အံမိတဲ့အခါ ေဖာက္ခဲြမိတဲ့အခါ နားလည္လက္ခံေပးဖုိ႕၊ (သူ႕မွာအဲသလို အပူမ်ိဳးမွ်ေ၀လိုလာရင္လည္း ကိုယ္က ေက်နပ္စြာခံယူခ်င္ပါတယ္)၊ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ကိုယ္ဟာသာမန္မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္က မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀လုံျခံဳမႈဆုိတာ စား၀တ္ေနေရးလံုျခံဳမႈလို႕ ထင္ခဲ့မိတယ္။ ခပ္ေလွာင္ေလွာင္မာနၾကီးခဲ့မိတယ္။ အဲသည္အတြက္ ကိုယ္ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ မလုိအပ္လို႕ ထင္ျမင္ခဲ့ဖူးတယ္။ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ႏိုင္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္အဖို႕ ဘ၀လံုျခံဳမႈဆုိတာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ရွာႏုိင္တယ္လို႕ အထင္ေရာက္ခဲ့ဖူးတယ္။ အသက္ၾကီးလာေလေလ အထီးက်န္လာေလေလပဲ၊ ကိုယ့္မွာ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ မိသားစုရိွေပမယ့္ သူတုိ႕ေတြနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ၾကားမွာ ေမတာနဲ႕ သံေယာဇဥ္ေတြပဲရိွတယ္။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ကြဲလြဲေနတယ္။ အမ်ားစုးက ကိုယ့္ကို အထင္ၾကီးၾကတယ္။ ကိုယ္ဟာသူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္လိုပဲ။ ျဖစ္လာတဲ့မိသားစုျပသနာကို ေျဖရွင္းသူက ကိုယ္ျဖစ္ေနတယ္။ မိသားစုထဲမွာ ကိုယ္ဟာ ဦးေဆာင္သူျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္လာတဲ့အခါ တစ္ေယာက္တည္းပိုျဖစ္လာျပန္တယ္။ ကုိယ့္ရံုးက ကိုယ့္ရဲ႕ ယူနစ္မွာ ကိုယ္က ဦးေဆာင္သူျဖစ္တယ္။ သူတုိ႕ၾကံဳလာရတဲ့ျပသနာေတြ၊ မွားတဲ့အမွားေတြ ကိုယ္က ဦးေဆာင္ေျဖရွင္းရတယ္။ ကိုယ့္ကို ဦးေဆာင္သူတစ္ေယာက္အျဖစ္ျမင္တဲ့သူေတြေရွ႕မွာ အသံုးမက်တဲ့သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖုိ႕ မျဖစ္ႏုိင္ျပန္ဘူး။ ညအိပ္တဲ့အခါ ေက်ာဘက္ကမလံုျခံဳမႈတစ္မ်ိဳး ခံစားတတ္လာတယ္။ အုတ္နံရံနဲ႕ ကပ္ထားတဲ့ကုတင္မွာ အုတ္နံရံကုိ ေက်ာနဲ႕ကပ္ၿပီးအိပ္ရတယ္။ ခရီးသြားတဲ့အခါ ဟိုတယ္ခန္းေတြရဲ႕ ကုတင္ေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ နံရံနဲ႕ ကပ္မထားတဲ့အခါ ေက်ာမလံုျခင္းေ၀ဒနာ ခံစားရတယ္။ အဲသည္ေနာက္ေက်ာမွာ ေနြးေထြးတဲ့ရင္ခြင္တစ္ခု ရိွေစခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲသည္ဟာက ကိုယ့္အတြက္ ရႏုိင္ဖုိ႕ ခက္ခဲတဲ့အရာျဖစ္ျပန္တယ္။ ဘာေတြကိုေပးမွ ရမလဲကိုယ္မသိပါ။ ဘယ္လုိစိတ္ရွည္သည္းခံမႈေတြနဲ႕ လွည့္ျဖားရယူရမလဲ ကိုယ္မသိပါ။ သူမ်ားေတြ ဘာေၾကာင့္ရၾကသလဲ ကိုယ္နားမလည္ပါ။ တင္းထားရတဲ့မာန္ေတြခ်ၿပီး အသံုးမက်တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္အျဖစ္ လူတစ္ေယာက္ေရွ႕မွာ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္မ်ားကိုယ့္ကို အသံုးမက်တဲ့ ခပ္ညံ့ညံ့မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္ခြင့္မေပးခ်င္သလဲ။

မိန္းမတစ္ေယာက္လုိအပ္တဲ့ လံုျခံဳမႈဆုိတာ ဘာရယ္လုိ႕ ခ်မေျပာတတ္ေပမယ့္ အဲသည္ လံုျခံဳမႈတစ္ခု ကိုယ္လုိအပ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္နဲ႕မထုိက္တန္ပါဘူး။ ကိုယ္ဟာ အဲသလို လံုျခံဳေႏြးေထြးမႈလိုအပ္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ပံု ဘယ္ေတာ့မွ ေပါက္မေနဘူးထင္ပါတယ္။ အမ်ားေရွ႕မွာ မတ္မတ္ရပ္တည္ႏိုင္ေနခဲ့တဲ့ ခြန္အားေတြက ကုန္ခဲ့ပါၿပီ။ အဲသလိုရပ္ေနနုိင္တဲ့သူရဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲမွာ ေပ်ာ့ညံ့အားငယ္မႈေတြ အမ်ားၾကီးရိွတယ္။ အနည္းဆံုး လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ေရွ႕မွာ အဲသည္ေပ်ာ့ညံ့အားငယ္မႈေတြနဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္အျဖစ္ေနခြင့္ရခ်င္တယ္။ ဒါဆုိရင္ ေနာက္တစ္ေန႕မွာ ကိုယ္ဟာ အမ်ားေရွ႕မွာ မတ္မတ္ရပ္ႏိုင္မယ့္အင္အားရမယ္လုိ႕ ထင္ပါတယ္။ ခက္တာက အဲသည္ေပ်ာ့ညံ့အားငယ္မႈေတြကို အျခားလူမ်ားေရွ႕မွာ ခ်မျပခ်င္ဘူး။ အရင္းႏွီးဆံုး ကိုယ့္ကို လံုျခံဳေႏြးေထြးမႈ ေပးမယ့္လူတစ္ေယာက္ဆီမွာပဲ…….. ။

ဒါေပမယ့္ သူဘယ္မွာလဲ။

သူကေျပာဖူးတယ္။ ကိုယ့္ကို အထင္ၾကီးေလးစားတယ္။ တန္ဖုိးထားတယ္တဲ့။ အမ်ားေရွ႕မွာ အမ်ားနဲ႕ အတူတူျမင္ခြင့္ရတဲ့ကိုယ့္ကုိေျပာတာ။ အဲသည္တုန္းက ကိုယ္ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ့္ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာရင္ ကိုယ္မေကာင္းတာညံ့တာ အသံဳးမက်တာေတြ အပံုၾကီးျဖစ္ပါတယ္ ဆုိတာ။ အခုေတာ့သူကေျပာတယ္။ ကိုယ့္ကို အထင္ေသးသတဲ့။ ခပ္ညံ့ညံ့မိန္းမေတြ ေျပာတဲ့ပံုစံမ်ိဳးေတြ လာမေျပာပါနဲ႕လုိ႕လည္း ေျပာဖူးတယ္။ ကိုယ္ဟာ ခပ္ညံ့ညံ့မိန္းမေတြထက္ ညံ့တယ္ ဆုိတာကို သူမသိခဲ့သလို တကယ္လည္း လက္မခံႏိုင္ဘူးထင္ပါရဲ႕..။ သူမျမင္ဖူးခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ အျခားေသာအျခမ္း ကို သူလက္မခံႏိုင္ဘူး။

ရင္ဘတ္ထဲမွာ နာေနတယ္။ ဆုတ္ညွစ္ခံေနရသလုိ ၾကပ္ၿပီးနာေနတယ္။ အဲသည္ ဆုတ္ညစ္ထားတဲ့ တစံုတရာထံက ဘယ္ေတာ့လြတ္ေျမာက္မလဲ။

~Wrong Again~

I don't really want to sing this song.. but I don't know..why... I am singing this song today..


From the day we met
You made me forget
All my fears

Knew just what to say
And you kissed away
All my tears

I knew ...this time I had finally found
Someone to build my life around
Be a lover and a friend

After all my heart had put me through
I knew that it was safe with you
And what we had would never end

Wrong again

Everybody sworeThey'd seen this before
We'd be fine

And youd come to see
that you still loved me
In good time

And they said ...there's nothing you can do
Its something that hes going through
It happens to a lot of men

And I told myself that
they were right that you'd wake up and see the light
And I just had to wait til then

Wrong again

And it seemed to me the pain would last
my chance for happiness had passed
And nothing waited round the bend

I was sure I'd never find someone
To heal the damage you had done
And my poor heart would never mend

Wrong again

Wrong again

~How deep is your love~

BeeGees

I know your eyes in the morning sun
I feel you touch me in the pouring rain
And the moment that you wander far from me
I wanna feel you in my arms again
And you come to me
on a summer breeze
Keep me warm in your love
and then softly leave

And its me you need to show

How deep is your love
I really need to learn
cause were living in a world of fools
Breaking us down
When they all should let us be
We belong to you and me

I believe in you
You know the door to my very soul
Youre the light in my deepest darkest hour
Youre my saviour when I fall
And you may not think
I care for you
When you know down inside
That I really do
And its me you need to show

ေျဖသိမ့္လိုက္..

တကယ္ေတာ့ ၀ိုင္၀ိုင္းရဲ႕ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေလာက္ေတာင္မွ ကိုယ့္ကို ေျဖသိမ့္မႈ ေပးႏုိင္မွာ မဟုတ္တဲ့ ခ်စ္သူကို ဘာအတြက္ တမ္းတေနရဦးမွာလဲ..။

ဒီသီခ်င္းတစ္ပုဒ္နဲ႕ပဲ.. ကိုယ့္ကုိကုိယ္ အားေပးရမွာေပါ့။ ဘာဆန္းလဲကြယ္..။ အရင္လည္း တစ္ေယာက္တည္း..။ ခုလည္းတစ္ေယာက္တည္း။

တကယ္ေတာ့ ပူေလာင္ေသာ ဆူပြက္ေသာ.. တံု႕ျပန္မႈအင္မတန္ ျမန္ေသာ ကိုယ့္အတြက္ သူဟာ ေအးစက္ေသာ.. ကိုယ့္ကုိဘယ္ေတာ့မွ နားမလည္ ႏိုင္ေသာလူတစ္ေယာက္ပါပဲ..။ သူကိုယ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ လညး္ သိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ဘာျဖစ္ေနလဲ.. ဘာလုိအပ္ေနလဲ ဘယ္ေတာ့မွ သိမွာမဟုတ္ဘူး..။ တခါတရံ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေတာင္ နားမလည္ ႏုိင္တာမို႕ ဘယ္သူ႕ကိုမွ လည္း ထူးၿပီး အျပစ္မျမင္လုိေတာ့ပါဘူး..။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္နဲ႕ပဲ ကုိယ့္ကိုကုိယ္ အားေပးရေတာ့မယ္..။

ေျဖသိမ့္လိုက္- ၀ိုင္၀ိုင္း

အားလံုးၿပီးဆံုးသြားေတာ့.. ရင္တစ္ခုလံုး ေၾကသြားလား..
ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္..
သူငယ္ခ်င္း သိပ္မဆန္းဘူး
ေရောစးွ႕ဆက္ၿပီးေတာ့ ေတြ႕ၾကရမွာပဲ
ဆံုးရႈံးျခင္းက တုိ႕ေတြ ေျပးမလြတ္နုိင္
ေမာပန္းလြန္းတဲ့ မင္းရဲ႕ လိပ္ျပာေလး...
ေျဖသိမ့္လိုက္..။

ကံၾကမာဆုိတာက.. ခ်ိဳတလွည့္ခါးတလွည့္
ခုလည္း ဒီလုိပဲ.... ေအာင္ျမင္လုိက္ရံႈးနိမ့္လိုက္..
လဲက်တဲ့အခုိက္ကြဲခ့ဲတဲ့ အသည္းႏွလံုး
အက္ေၾကာင္းေလးက အျမဲတမ္း အမွတ္တရေပါ့။
ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ မင္းရဲ႕ ဘ၀သစ္အတြက္
ေျဖသိမ့္လိုက္...

သူငယ္ခ်င္း ေရွ႕ဆက္မင္းဘ၀ဟာ အျမဲခ်ိဳျမိန္ပါေစ
ေအာင္ျမင္ပါေစ.. တခါတရံမွာ ခါးသီးလည္း ေျဖသိမ့္လိုက္ေပါ့ေလ..။
ဟိုအရင္ခ်ိန္က ေၾကကြဲျခင္း မင္းမ်က္ရည္ ျမစ္ျပင္က်ယ္မွာေမ်ာ
ပင္လယ္ထိ စီးပါေစ.. အားတင္းကာ ေလွ်ာက္ေလ..။
ဟိုအရင္ခ်ိန္က ေၾကကြဲျခင္း မင္းမ်က္ရည္ ျမစ္ျပင္က်ယ္မွာေမ်ာ
ပင္လယ္ထိ စီးပါေစ.. အားတင္းကာ ေလွ်ာက္ေလ..။

I hate love

မာမေယာင္ နဲ႕ အင္မတန္ ေပ်ာ့ညံ့လွတဲ့ ကိုယ့္စိတ္ဓာတ္ေတြ .. အင္း..။ကိုယ့္ကုိကိုယ္ အားကိုးလိုစိတ္ကို အျမဲေမြးထားမွ ျဖစ္မယ္ လို႕ သိမွတ္မိတဲ့ေန႕တစ္ေန႕ပါပဲ။ ခ်စ္သူဆုိတာ တခါတေလေတာ့ ကိုယ့္အတၱထက္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ပိုမခ်စ္နုိင္တဲ့ လူ႕သဘာ၀အရ သူတုိ႕ရဲ႕ အတၱေတြကို ေရွ႕တန္းတင္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာ.. ကိုယ့္ေရွ႕က ရပ္တည္ေပးႏုိင္မယ့္ လူမ်ိဳးေတြ မဟုတ္ျပန္ဘူးကြယ္...။ ကိုယ့္ေဘးက ေဖးမကူညီမယ့္လူမ်ိဳး မဟုတ္ျပန္ဘူး။
ကိုယ္ ကိုက အတၱတၾကီးသူေတြနဲ႕ ပဲ ဆံုေနရတာလား။ ဒါမွ မဟုတ္ ကိုယ္တုိင္ကပဲ အတၱၾကီးလြန္းၿပီး သူမ်ားဆီက အမ်ားၾကီး ေမွ်ာ္လင့္ထားမိတတ္တာလား မသိတတ္ေတာ့ဘူး။ ဘယ္သို႕ေသာ ခ်စ္သူကမွ ဘ၀မွာ တစ္ေယာက္တည္း ရပ္တည္ေနရတာကို ႏွစ္ေယာက္ အျဖစ္ လာရပ္တည္ေပးလိမ့္မယ္ရယ္လုိ႕ ေတြးထင ္ထားလို႕မရတာကိုက လံုျခံဳရာမဲ့ပါတယ္။

ေမွ်ာ္လင့္ထားတာ မ်ားေလေလ.. အားကိုးလိုစိတ္မ်ားေလေလ.. တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ရေလေလပဲ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဘာကိုမွ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲလည္း ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ကို ကိုယ္မလုိအပ္ပါဘူးေလ..။ ခ်စ္ရတာကို မုန္းပါတယ္။ မခ်စ္ခ်င္ပါ။ မခ်စ္လိုေတာ့ပါ။ ကိုယ္သိတဲ့အခ်စ္ဆုိတာ .. လူကို သတၱိေတြ တုိးသြားေစတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ.. ေပ်ာ့ညံ့တဲ့ အသံုးမက်တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖုိ႕ကိုပဲ အျမဲ တြန္းပို႕ေနတတ္တယ္။ ကုိယ္မခ်စ္တတ္တာပဲ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ္ဟာ အသံုးမက်တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။

Feeling Love and I

အခ်စ္ဆုိတာ တကယ္ေတာ့ အလကား။

တစံုတေယာက္က တစံုတေယာက္ကို ခ်စ္ျခင္း ဆုိတာကို ဘယ္လိုအဓိပါယ္ဖြင့္ၾကမလဲ..။

ဂ်ဴးရဲ႕ တစ္ခုေသာ ၀တ္ထုထဲမွာေတာ့ ႏွလံုးသားႏွစ္ခု တစ္ခုတည္းလို ခုန္ျခင္းတဲ့။ အဲဒါအလကား..။ သိပ္စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တယ္။

ေနာက္တစ္ခုမွာေတာ့.. လူတကာတို႕ ေျပာေလ့ရိွတဲ့ ေပးဆပ္ျခင္းလား၊ ရယူျခင္းလား ေဆြးေႏြးထားတာ။ ကိုယ္ျပန္ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္ေလ..။ သည္ဘေလာဂ္တစ္ေနရာမွာပါပဲ..။

တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆုိတာ ခံစားခ်က္သက္သက္ပါ။ ဟုတ္လုိက္ေလ....လူတုိင္းသည္လိုေျပာၾကတာပဲ..။ ျမန္မာသဒါမွာေတာ့ စိတ္တဇနာမ္အုပ္စုထဲမွာပါတယ္လို႕ သင္ခဲ့ဖူးတယ္..။

အဲသည္ခံစားခ်က္ၾကီးဘယ္ကေရာက္လာပါသလဲ..။

သံေယာဇဥ္ကေန ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႕တည္တတ္တယ္ဆုိရောစးင္လညး္ နာက်ည္းစရာတစံုတရာကေန ေပ်ာက္ကြယ္ သြားႏိုင္တယ္။ ရင္ခုန္ရင္အခ်စ္ဆုိျပန္ေတာ့ ရင္ခုန္တုန္းခဏေတာ့ သတိေတြတရရစြဲလန္းေနသလိုလုိ .. အခ်ိန္ေတြၾကာလာေတာ့ လည္း မေတြ႕ရတာၾကာေတာ့ မႈန္၀ါးသြားျပန္ေရာ..။ ဒီလိုဆုိ မၾကာမၾကာ ေတြ႕ဆံုျဖစ္ဖုိ႕လိုျပန္ေရာလား..။ ေနဦးေနဦး.. ဘာအတြက္ အခ်စ္လိုအပ္သလဲ..။ ကိုယ့္ႏွလံုးသားၾကီးက မာတာတာၾကီးထင္ပါရဲ႕..။ နူးညံ့တဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖုိ႕ အခ်စ္ကုိ လုိအပ္သလား..။ အခ်စ္က ဘာေတြမ်ား လုပ္ေပးႏိုင္ပါလိမ့္..။ ျပန္စဥ္းစားေတာ့ အဲသလိုအခ်စ္တစ္ခုေၾကာင့္ပဲ..ကိုယ္ဟာ နူးညံ့စြာ ျပံဳးတတ္ဖူးတယ္..။ အဲသည္ အခ်စ္တစ္ခုေၾကာင့္ပဲ.. နာက်င္စြာငိုဖူးတယ္..။ ပူျပင္းေလာင္ကြၽမ္းခံစားခဲ့ဖူးတယ္..။ အဲသည္အခ်စ္ေၾကာင့္ပဲ..။ ကိုယ္ဟာ ခပ္မာမာမိန္းမတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ရတာ။ ခ်စ္ခဲ့ရတာဘယ္လိုပါလိမ့္.. ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ တခါတေလ.. အျပန္အလွန္ဂရုစိုက္ၾကင္နာမႈမ်ားနဲ႕ ေနြးေထြးေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဖူးတာ အခ်ိဳ႕လညး္ အမွတ္ရစရာက်န္တယ္..။ ဒါက တစ္ခါတုန္းက..။

ခုအရြယ္မွာ အခ်စ္အေၾကာင္းစဥ္းစားေတာ့..

အခ်စ္ဆုိတာ ေပးဆပ္ျခင္းလား။ ေပးစရာမရိွပါ။

အခ်စ္ဆုိတာ ရယူျခင္းလား။ လုိခ်င္တာမရိွပါ။

သည္ေတာ့အခ်စ္ကို မလုိအပ္ဘူးေပါ့..။

သည္လိုလည္း မဟုတ္..။

အခ်စ္မရိွတဲ့။ အခ်စ္ကို ခံစားၾကည့္လို႕မရတဲ့ ႏွလံုးသားမွာ ဟာတာတာနဲ႕.။

ကိုယ္ ခ်စ္တတ္ခ်င္တယ္ ။ အခ်စ္ခံခ်င္တယ္.. ။ ဒါက ကိုယ့္ဆန္ဒသက္သက္..။ တကယ့္တကယ္မေတာ့.. ကိုယ္က မခ်စ္တတ္ေတာ့ဘူး..။ ၾကိဳးစားၿပိး ခ်စ္ၾကည့္မယ္ ဆုိရင္ေတာင္ ခ်စ္လို႕ မတတ္ေတာ့ဘူး..။ အခ်စ္ခံရဖို႕ၾကျပန္ေတာ့.. ကိုယ္ဟာ ခ်စ္ခ်င္ဖြယ္ရောစးောစးာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ မဟုတ္ျပန္ဘူး...။ စရုိက္က မာဆတ္ဆန္၊ စကားေျပာေတာ့ ေထာင့္မက်ိဳး..။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ က အထင္ၾကီးတတ္ေသးတယ္..။ ေနာက္ၿပီး မယံုလြယ္သူ။ မသိမ္ေမြ႕သူ။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာခ်င္စရာ မသိနားမလည္ အျပစ္ကင္းတဲ့ မ်က္လံုးမ်ိဳးကေလးလည္း မရိွ ..။ အဲသလုိမ်က္လံုးမ်ိဳးကေလးနဲ႕သာဆုိရင္.. အားႏြဲ႕သူမိန္းကေလး ဆုိၿပီး ၾကင္နာခ်င္စရောစးာေကာင္းဦးမယ္.. ခက္တာက အဲသလိုမ်ိဳး မဟုတ္ခဲ့တာ အေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီ..။ ကိုယ့္ကို သိလြန္းလို႕ ကိုယ့္ခ်စ္သူက ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္ ေျပာဖူးတယ္..။ သိတယ္ဆိုတာ.. သူ႕ကို အၾကိမ္ အေတာ္မ်ားမ်ား ထြင္းေဖာက္သိေနတာမ်ိဳး..။ သူညာရင္လညး္ သိတာပဲ..။ သူတစ္ခုခုအခက္ၾကံဳေနရင္လညး္ သိတာပဲ..။ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕ရောစးဲ႕သေဘာထား..လူ႕စရုိက္ .. ဘယ္သူကျဖင့္ အႏၱရယ္ရိွတဲ့ အေပါင္းအသင္းမ်ိဳး.. ဘယ္သူကျဖင့္ ကိုယ့္ကို အသံုးခ်မယ့္သူ.. စသျဖင့္..။ မိန္းမတစ္ေယာက္ အဲေလာက္ ျဖစ္ေနရင္ နည္းနည္းမွာ ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားဖုိ႕ ေကာင္းေတာ့မွာမဟုတ္တာကေတာ့ ေသခ်ာတယ္..။ ေၾကာက္စရောစးာပဲေကာင္းေနမယ္..။ ရယ္ရတယ္..။ ကိုယ္ေတာ့ ဒုက္ခပဲ..။ ကိုယ္ကလည္း မသိခ်င္ဘူး..။ ခက္တာက ဘ၀ကေပးတဲ့ သင္ခန္းစာေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႕ မို႕ မသိခ်င္ဘဲနဲ႕ေတာင္ အေတာ္ကေလး သိၿပီး ေနတာမို႕.. သံသယေတြနဲ႕.. သတိထားမႈေတြနဲ႕ လက္ေနတတ္တဲ့ ကိုယ့္မ်က္လံုးမ်ားဟာ ေယာက္်ား တစ္ေယာက္အဖုိ႕ ရင္ခုန္စရာမေကာင္းတာေတာ့ အမွန္ပဲ..။

ကိုယ့္ကုိယ္ကို သိပ္အမႊန္းတင္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး..။ ကိုယ့္ထက္ သိပ္ေတာ္ သိပ္ထက္တဲ့ မိန္းမေတြ အပံုၾကီးရိွမွာပါ..။ ကိုယ္ညံ့ေနတာေတြလည္း တပံုၾကီးရိွပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္.. ဘာမွ သိပ္မသိလွတဲ့ ခပ္ႏံုႏံု သာမန္မိန္းမတစ္ေယာက္ ပဲျဖစ္ခ်င္ေတာ့တယ္..။ သိရတာပင္ပန္းတယ္..။ ညာတာေတြကို ယံုတတ္ခ်င္တယ္။

တကယ္မၾကင္နာဘဲ ၾကင္နာဟန္ေဆာင္တာမ်ိဳးေတြကိုလည္း သိမေနခ်င္ဘူး..။ တကယ္လုိ႕ပဲ ထင္ၿပီး ႏူးညံ့ခံစားခ်င္တယ္..။ ခံစားလို႕မရေလာက္ေအာင္ သံသယၾကီးသူ ကိုယ္ျဖစ္ေနတာကိုက စိတ္ကုန္စရာ ေကာင္းလွၿပီ. ။ ကိုယ္အညံ့ဆံုးအခ်က္က ဟန္မေဆာင္တတ္တာ..။ မသိခ်င္ေယာင္မ်ား ေဆာင္တတ္ရင္ ေကာင္းမယ္..။

Quote: LaoTzu

Being deeply loved by someone gives you strength while loving someone deeply gives you courage. Lao Tzu

My favourite Songs

သေဘာက် ႏွစ္သက္မိတဲ့ သီခ်င္း ေလး တစ္ခ်ိဳ႕ကို ကိုယ့္ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မွာ စုထားခ်င္တယ္..။ ခု စမွာက Christina Aguilera (ခရစ္စတီနာ ေအာ္ဂလီဆန္ လုိ႕.. ကိုယ္က ေနာက္ၿပီးေခၚတယ္.. ေခၚရခက္လို႕ေလ...။ အဟိ..) ရဲ႔ အဲသည္သီခ်င္းေလးကို ကိုယ္သိပ္သေဘာက်တဲ့ မူလန္ ကာတြန္းကားထဲမွာလည္း သံုးထားေသးတယ္..။ စာသားနည္းနည္းျပင္ထားတယ္..။ အဲသည္ထဲမွာက်ေတာ့..။


Reflection-Christina Aguilera

Look at me.. You may think you see
Who I really am
But you’ll never know me

Every day, is as if I play apart
Now I see
If I wear a mask
I can fool the world
But I can not fool
My heart

Who is that girl I see
Staring straight back at me?
When will my reflection show
Who I am inside?

I am now
In a world where I have to
Hide my heart
And what I believe in
But somehow
I will show the world
What’s inside my heart
And be loved for who I am

Who is that girl I see
Staring straight back at me?
Why is my reflection
Someone I don’t know?
Must I pretend that i’m
Someone else for all time?
When will my reflection show
Who I am inside?

There’s a heart that must
Be free to fly
That burns with a need
To know the reason why
Why must we all conceal
What we think
How we feel
Must there be a secret me
I’m forced to hide?
I won’t pretend that i’m
Someone else
For all time
When will my reflections show
Who I am inside?
When will my reflections show
Who I am inside?


ခုေတာ့ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာတယ္.. လုပ္ခ်င္တာေတြလုပ္တယ္.. ေနခ်င္သလို ေနၾကည့္လာတယ္..။ စိတ္ထဲရိွတဲ့အတုိင္းေတြ အားမနာဘဲ ဆက္ဆံၾကည့္လာတယ္..။

ရလာဒ္ကေတာ့.. ကိုယ့္အေပါင္းအသင္းေတြသည္းမခံႏုိင္ၾကေတာ့ဘူး..။ ရယ္စရာေတာ့ ေကာငး္သား..။ အေပၚကအုပ္ထားတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈအလႊာေတြကို ခြာထုတ္ၿပီး.. စိတ္ထဲက ျဖစ္တဲ့အတုိင္းေတြ ေျပာဆုိဆက္ဆံၾကရင္ ကဘာၾကီးဟာ ဘယ္လုိမ်ားဆက္ၿပီး ကိုယ့္အတြက္ ဆုိးသြားဦးမလဲမသိ..။ ဒါေပမယ့္.. ေဖာက္ထြက္ၾကည့္ရမယ္..။

အက်ယ္ၾကီး ေအာ္..ဆုိၾကည့္ဦးမယ္ေနာ္...



((((((((( why must we all conceal...
What we think..
How we feel..
Must there be....... a secret me..
I’m forced to hide? ...........))))))))))))

-----------------------------------------------------

သည္တစ္ေခါက္ ကိုယ္ဆုိခ်င္တာက...

Celine Dion ရဲ႔ Because You Loved Me

အခ်စ္ခံရတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ၿပီးျပည့္စံုမႈ ကို ခံစားရတယ္..။

ဘယ္သူကမ်ား ကိုယ့္ကို အဲေလာက္ ခ်စ္ႏိုင္မလဲ...။

ခ်စ္တဲ့သူရိွရောစးံုနဲ႕လညး္ သည္လုိျပီးျပည့္စံုမယ္ မဟုတ္ဘူး..။ အခ်စ္ခံရောစးျခင္းကို ကိုယ္တုိင္က ေက်နပ္ႏွစ္သက္ပါမွ သည္လုိနူးညံ့လွပတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတစ္ခု အျပန္အလွန္ ျဖစ္တည္လာမယ္..။


Celine Dion - Because You Loved Me Lyrics

For all those times you stood by me
For all the truth that you made me see
For all the joy you brought to my life
For all the wrong that you made right
For every dream you made come true
For all the love I found in you
I'll be forever thankful baby
You're the one who held me up
Never let me fall
You're the one who saw me through through it all


You were my strength when I was weak
You were my voice when I couldn't speak
You were my eyes when I couldn't see
You saw the best there was in me
Lifted me up when I couldn't reach
You gave me faith 'coz you believed
I'm everything I am
Because you loved me


You gave me wings and made me fly
You touched my hand I could touch the sky
I lost my faith, you gave it back to me
You said no star was out of reach
You stood by me and I stood tall
I had your love I had it all
I'm grateful for each day you gave me
Maybe I don't know that much
But I know this much is true
I was blessed because I was loved by you


You were my strength when I was weak
You were my voice when I couldn't speak
You were my eyes when I couldn't see
You saw the best there was in me
Lifted me up when I couldn't reach
You gave me faith 'coz you believed
I'm everything I am
Because you loved me


You were always there for me
The tender wind that carried me
A light in the dark shining your love into my life
You've been my inspiration
Through the lies you were the truth
My world is a better place because of you


You were my strength when I was weak
You were my voice when I couldn't speak
You were my eyes when I couldn't see
You saw the best there was in me
Lifted me up when I couldn't reach
You gave me faith 'coz you believed
I'm everything I am
Because you loved me


I'm everything I am
Because you loved me


ခုတစ္ပုဒ္ကေတာ့ Christina ရဲ႔ ကိုယ္သေဘာက်တဲ့ ေနာက္တစ္ပုဒ္ ..။

Gennie in a bottle

I feel like I've been locked up tight for a
century of lonely nights
Waiting for someone
To release me
You're licking your lips and blowing kisses my way
But that don't mean I'm gonna give it away
Baby baby baby (baby baby baby)
Oh whoa
My body's saying lets go
Oh whoa
But my heart is saying no

If you wanna be with me
Baby there's a price to pay
I'm a genie in a bottle
You gotta rub me the right way
If you wanna be with me
I can make your wish come true
You gotta make a big impression
Gotta like what you do

I'm a genie in a bottle baby
Gotta rub me the right way honey
I'm a genie in a bottle baby
Come come come on and let me out

Music's playing and the light down low
Just one more dance and then we're good to go
Waiting for someone
Who needs me
Hormones racing at the speed of light
But that don't mean its gotta be tonight
Baby baby baby (baby baby baby)

Oh whoa
My body's saying lets go
Oh whoa
But my heart is saying no

If you wanna be with me
Baby there's a price to pay
I'm a genie in a bottle (I'm a genie in a bottle)
You gotta rub me the right way
If you wanna be with me I can make your wish come true
Just come and set me free baby
I'll be with you

I'm a genie in a bottle baby
Gotta rub me the right way honey
I'm a genie in a bottle baby
Come come come on and let me out

I'm a genie in a bottle baby
Gotta rub me the right way honey (If you wanna get with me)
I'm a genie in a bottle baby
Come come come on and let me out

Oh whoa
My body's saying let's go
Oh whoa
But my heart is saying no

If you wanna be with me
Baby there's a price to pay
I'm a genie in a bottle (I'm a genie in a bottle)
You gotta rub me the right way
If you wanna be with me
I can make your wish come true (Oh)
You gotta make a big impression
Gotta like what you do
Oh yeah
If you wanna be with me
Baby there's a price to pay
I'm a genie in a bottle
You gotta rub me the right way
If you wanna be with me
I can make your wish come true
Just come and set me free baby I'll be with you

I'm a genie in a bottle baby
Come come come on and let me out


----------------
ခုတစ္ပုဒ္ကေတာ့ Christina ရဲ႔ ကိုယ္သေဘာက်တဲ့ ေနာက္တစ္ပုဒ္ ..။

What A Girl Wants - Christina Aguilera

What a girl needs
What a girl needs
What a girl wants
What a girl needs


Yeah come on

ouuuuuhoooooo

I wanna thank you for giving me time to breathe
Like a rock you waited so patiently
While I got it together
While I figured it out
I only looked but I never touched
'Cause in my heart was a picture of us
Holdin' hands, makin' plans and it's lucky for me you understand


What a girl wants
What a girl needs
Whatever makes me happy sets you free
And I'm thanking you for knowing exactly
What a girl wants
What a girl needs
Whatever keeps me in your arms
And I'm thanking you for giving it to me
ouuuuuuuuu
hunnnnnn yeah

No all the time i was blind
I was so confused
Run away just to hide it all from you
But baby you knew me better,then i knew myself
They say if you love something let it go
If it comes back it's yours
That's how you know
It's for keeps, yeah, it's for sure
And you're ready and willin'
To give me more than


What a girl wants
What a girl needs
Whatever makes me happy sets you free
And I'm thanking you for knowin' exactly
What a girl wants
What a girl needs
Whatever keeps me in your arms
And I'm thanking you for givin to me
ohh baby ohh darling
thank you thank youuu

What a girl wants
What a girl needs
somebody sensitive,crazy,sexy cool like you
What a girl wants
What a girl needs
Somebody who can come and blow her mind like you do
What a girl wants
what a girl needs
you let a girl know how much ya care about her
i swear your the one who always knew!


What a girl wants
What a girl needs
Whatever makes me happy sets you free
And I'm thanking you for being there for me
What a girl wants
What a girl needs
Whatever keeps me in your arms (Whatever keeps me in your arms is what I need)

What a girl wants
What a girl needs
Whatever makes me happy sets you free
And I'm thanking you for knowin' exactly me
What a girl wants
What a girl needs
Whatever keeps me in your arms
And I'm thanking you for givin' it

ohh baby ohh darling
thank you thank youuu
for givin' me what i want and what i need

Feeling 29

မနက္ျဖန္ဆုိရင္ ကိုယ့္ရဲ႕ ၂၉ ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႕ပါ...။

ဘာလုိလုိနဲ႕ သည္ကမၻာၾကီးထဲမွာ ကိုယ္ေနထုိင္လာခဲ့တာ ၂၉ႏွစ္ရိွခဲ့ၿပီ..။

ကဲ ေနထုိင္ လာ ခဲ့တဲ့ ၂၉ ႏွစ္ခဏေလာက္ ရပ္ၿပီး သံုးသပ္မၾကည့္သင့္ဘူးလား..။

ေနာက္တစ္ရက္ကုိ ကူးၿပီးရင္ ၃၀ ထဲကိုေရာက္ၿပီ..။ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ဘ၀ကို ေက်နပ္သလား..။ ကိုယ္ေက်နပ္သည္ျဖစ္ေစ.. မေက်နပ္သည္ျဖစ္ေစ.. သည္ခရီးကေတာ့ ဆက္ေလွ်ာက္ေနရဦးမွာ..။

ျမင့္သန္းစာေတြထဲမွာ သူမၾကာခဏေရးခဲ့တဲ့ စကားလံုးအခ်ိဳ႕ကို သတိရမိေသးတယ္..။

ပစ္ခ်ခံထားရေသာ ဘ၀ တြင္ တဲ့..။ ကိုယ္တို႕ကို ဘယ္သူကမ်ား ေဟာသည္ကမၻာထဲ ပစ္ခ်လုိက္ပါသလဲ..။

ကိုယ့္ေရြးခ်ယ္မႈမပါဘဲ.. လူျဖစ္လာရတဲ့

လူျဖစ္ဖုိ႕ ကိုယ္တုိ႕ေရြးခ်ယ္ခဲ့သလား..။

ကိုယ့္အသက္ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ က ကမၻာၾကီးကို တအံ့တၾသစူးစမ္းတတ္တဲ့ ကေလးမေလး တစ္ေယာက္ အျဖစ္ .. အသစ္အသစ္ေတြ သင္ယူရင္း..ေနာက္ထပ္ ၁၀ ႏွစ္ကို ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္..။

ကိုယ့္အသက္ ၂၀ မွာေတာ့.. သည္ကမၻာၾကီးထဲမွာ တစံုတေယာက္ ေတာ့ ျဖစ္ရမယ္ ဆုိတဲ့ စိတ္နဲ႕.. ဘ၀ကို ၾကိဳးစားရုန္းကန္ ရင္း ျဖတ္သန္းလာခဲ့တာ. .ခု ဆုိ ၉ ႏွစ္..။ တစံုတေယာက္ ျဖစ္ၿပီလား..။

Behave!!!

မေန႕က မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္နဲ႕ စကားေျပာရင္း သူကုိယ္နဲ႕ စကားေျပာရာမွာ စကားလံုးတုိင္းကို သတိထားေနမွန္း ခံစားသိရိွလိုက္ရတဲ့အခါ ေျပာေနတဲ့အေၾကာင္းအရာကုိ ေမ့သြားၿပီး.. ေတြးေနမိတယ္..။

ကိုယ္ကရင္းႏွီးတဲ့သူေတြနဲ႕ဆုိရင္.. စကားလံုးေတြကို အက်လုိက္ေကာက္ၿပီး ေခ်ာင္ပိတ္တတ္တယ္..။ ဘာ့ေၾကာင့္မွန္းမသိ.. သူတုိ႕ကို စိတ္ဆိုးေနတာမဟုတ္ပါဘဲ.. ကိုယ္က သက္သက္ ဒုက္ခေပးခ်င္ေနမိတယ္ထင္တယ္..။

အခုသူက အဲဒါကို ၾကိဳသိေနၿပီး.. စကားကုိမမွားေစရေအာင္.. လွလွပပေလး အေပါက္မပါေအာင္ ဆငိၿပီး ေျပာေနတယ္ ဆုိတာကို သတိထားမိသြားေတာ့.. သူနဲ႕ စကားဆက္မေျပာခ်င္ေလာက္ေအာင္ ကိုယ္က အေ၀းၾကီးကို ေရာက္သြားေတာ့တယ္..။ စိတ္မေကာင္းလည္း ျဖစ္မိတယ္..။

လူတုိင္းကိုေတာ့ ကိုယ္က အဲလုိလုပ္ေလ့မရိွဘူးထင္ပါရဲ႕.. ။ကိုယ္မွတ္မိသေလာက္ ကိုယ့္စိတ္ထဲ ရင္းရင္းနွီးႏွီး ခင္မင္လို႕ရတဲ့သူေတြကို ကိုယ္က လုိက္ရစ္မိတယ္ ထင္ပါရဲ႕..။

တစ္ခုခုေျပာလိုက္ရင္ အဆုိးဆံုးရႈေထာင့္က အရင္ၾကည့္ၿပီး တံု႕ျပန္မိတတ္တာ.. ဂရုစိုက္ခံရမႈ ပိုလိုခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႕မ်ားလား..။

ေတာ္ေတာ္ဆုိးပါတယ္..။

ေတာ္ေတာ့္ကို ဆိုးပါတယ္..။

ကိုယ္ခုထိ လူၾကီးမျဖစ္ေသးပါ..။

အမ်ားၾကီးျပဳျပင္ရဦးမယ္..။

အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြေတြနဲ႕.. ခင္ခင္မင္မင္ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရင္းႏွီးစြာ ေျပာဆိုဆက္ဆံရတာကို ကိုယ္ကပုိႏွစ္သက္ပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္.. အထက္က ကိုယ့္ရဲ႕ ဆုိးသြမ္းရိုင္းပ်မႈမ်ားေၾကာင့္.. သူမ်ားက သတိၾကီးစြာ ကိုယ့္ကို ဆက္ဆံေနရတဲ့ အခါ .. ခင္မင္မႈဟာ.. ရိုးရွင္းမေနေတာ့ဘဲ.. အလႊာေတာင့္ေတာင့္ၾကီးတစ္ခု ခံေနသလိုလုိ ခံစားရတယ္.. အဲသည္အလႊာၾကီး က အရိုအေသေပးမႈလား.. ေခ်ာင္ပိတ္ေမးခြန္းထုတ္မခံရေအာင္.. သတိၾကီးစြာထား သံုးႏႈန္းရေသာ အသံုးအႏံႈန္းေတြေၾကာင့္လားမသိ.. လူႏွစ္ေယာက္ကို စကားေျပာလုိ႕မရႏုိင္ေတာ့ေလာက္ ေအာင္ အေ၀းၾကီး ကို တြန္းပို႕လိုက္သလိုပဲ..။ ကိုယ္နဲ႕ စကားေျပာဖုိ႕.. တြန္႕ဆုတ္ရတာ..။ ကိုယ့္ကို ေတြ႕ဖုိ႕ တြန္႕ဆုတ္ရတာ.. ဒါေတြဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ ကိုယ္ကသိပ္ကို ရုိင္းလို႕ျဖစ္မွာပဲ..။ အရိုင္းမခံရေအာင္ တစ္ဖက္က ၾကိဳတင္ ခုခံထားမႈေတြ လုိမွာ ေပါ့..။ ဒါမွမဟုတ္.. ကိုယ္က ၾကံဖန္နာတတ္ေတာ့.. ကိုယ္မနာရေအာင္ အနူးညံ႕ အယဥ္ေက်းဆံုးေတြ ေရြးေျပာရေတာ့ မွာ ေပါ့..။

ဒါၾကီးကို ကိုယ္ကသည္းညည္းခံလို႕မရ..။

Past has passed.

သူျပန္ေရာက္ေနၿပီတဲ့ေလ...။

သူဆုိတာ ကိုယ့္ရဲ႕ ခ်စ္သူေဟာင္းေပါ့..။ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ကေန.. ၂၀၀၅ ခုႏွစ္အထိ ခ်စ္သူေတာ္စပ္ခဲ့ဖူးၾကတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ခ်စ္သူေဟာင္းေပါ့..။

ကိုယ္တုိ႕ေတြ စတင္ဆံုဆည္းၾကတုန္းက သူက ၁၈ႏွစ္ ေက်ာ္စ ေကာင္ကေလး တစ္ေယာက္..ဆံပင္ေကာက္ေကာက္ေရႊေရာင္ အသားျဖဴျဖဴ၊ အရပ္ရွည္ရွည္၊ ဘုိဆန္ဆန္ ေကာင္ကေလးေပါ့..။ အဂၤလိရွ္ စပိကင္းသင္တန္းတစ္ခုမွာ သူက သေဘာၤတက္ဖုိ႕ လာၿပီး သင္တန္းတက္ေနတဲ့ ေကာင္ကေလး..။ ကိုယ္က အဲသည္သင္တန္းမွာ အကူဆရာမေလး..။ အဲသည္တုန္းက ကိုယ့္အသက္က ၁၉။

မာဆက္ဆက္ နဲ႕ ပညာကိုပဲအာရံုစိုက္ တုိးတက္လမ္းကိုပဲ ရွာေဖြေနခဲ့တဲ့ ကိုယ္၊ သင္တန္းခ်ိန္မွာ စာျပ၊ က်န္တဲ့အခ်ိန္မွာ အလုပ္ရွာရင္း သင္တန္းေတြ တက္ရင္း..စာအုပ္ေတြထဲမွာ ျမဳပ္ေနတတ္တဲ့ ကိုယ့္ကိုမွ အဲသည္ေကာင္ကေလးက စိတ္၀င္စားခဲ့ေလသတဲ့..။ အဲသည္တုန္းက ကိုယ္ဟာ တကယ့္ကို နယ္က တက္လာတဲ့ ပံုမလာပန္းမလာ..။ ထမီတရြတ္ဆြဲအရွည္ၾကီးနဲ႕..(ဘ၀မွာ ျဖစ္ခ်င္တာမျဖစ္ခဲ့ရလို႕.. အတင္းမာန္တင္းရင္း တျခားလမး္စရွာေဖြေနရသူမို႕ ကိုယ္ဟာ အျမဲမႈန္ကုပ္ကုပ္..၊ အာခီတက္ျဖစ္ခ်င္လွတဲ့ကိုယ္ဟာ ၁၀ တန္း အမွတ္စာရင္း အရ ျဖစ္ခြင့္မရခဲ့လို႕ လမ္းစေပ်ာက္ခဲ့ရေသးတယ္ေလ..။)

အဲသည္တုန္းက အဲသည္ေရႊေရာင္ဆံပင္နဲ႕ ေကာင္ကေလးက ဘယ္သူကမွ စိတ္၀င္စားလို႕ မရေလာက္ေအာင္.. ထင္ေပၚမႈမရိွ မႈန္ကုတ္ကုတ္၊ ပံုခပ္တုံးတံုးကိုယ့္ကို သူမ်ားေတြ မယုံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အသည္းအသန္ ခ်စ္ခဲ့တယ္..။

ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ ကုိုယ္အလုပ္ရသြားလို႕ ေက်ာင္းမွာ မလုပ္ေတာ့တဲ့အခါ.. မနက္ မနက္ ကိုယ္သြားမယ့္လမ္းထိပ္ကေန.. ႏွင္းဆီနီ တစ္ပြင့္ နဲ႕ ေစာင့္ၾကိဳ ေနတတ္ခဲ့တယ္..။ မနက္ ၆နာရီခြဲ ဆုိရင္ ကိုယ္ႏုိးၿပီ..။ႏိုးႏိုးခ်င္း အေဆာင္ရဲ႕ ၀ရန္တာကေန.. ေျပးထြက္ၾကည့္လုိက္ရင္ ေအာက္မွာ ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္နဲ႕ ကိုယ္တုိ႕ အေဆာင္ဘက္ကို လွမး္ေမာ့ေငးေနတတ္တာ.. ျမင္ေတြ႕ရစျမဲ..။ ဘယ္သူ ထင္ခဲ့မွာလဲကြယ္.. ကိုယ့္ကို အၾကီးအက်ယ္ စိတ္မခ်မ္းေျမ႕မႈေတြနဲ႕ ရက္စက္မယ့္ သူရယ္လို႕..။

ကိုယ္ျဖဴဆုိရင္ တစ္ေလာကလံုးက မည္းေနပါေစ.. လုိက္ျဖဴတတ္ခဲ့သူ.. ။ အစစ ကိုယ့္ကို ဂရုစိုက္လြန္းခဲ့သူ...။ သည္လုိေတြေၾကာင့္..သူ႕ကို ကိုယ္ကလက္ခံခဲ့မိတာ ..ကိုယ့္ရဲ႕အတၱေၾကာင့္လည္း ပါခဲ့တာ မျငင္းလုိပါ..။

သူက သေဘာၤတက္သြားခဲ့တဲ့အခါ.. ဘယ္လုိပတ္၀န္းက်င္ေတြမွာ သူ႕စိတ္ဓာတ္ေတြ၊ နူးညံ့ေသာခ်စ္ျခင္းေတြ၊ အမူအက်င့္ေတြ ဘယ္လုိေတြ ေျပာင္းကုန္ခဲ့တယ္ ဆုိတာ.. ေနာက္ထပ္ ၃ႏွစ္ခြဲၾကာမွ ကိုယ္တုိ႕ ျပန္ေတြ႕ၾကရတဲ့ အခါမွ ကိုယ္ေတြးမိခဲ့ရတာ..။ သည္ႏွစ္ေတြမွာ သူကသီးျခားပံုစံတစ္ခုနဲ႕ ၾကီးျပင္းရင့္က်က္ခဲ့ၿပီး ကိုယ္ကလညး္ သီးျခားပံုစံတစ္ခုနဲ႕ ရင့္က်က္ခဲ့ရတယ္..။ တစ္ႏွစ ္တစ္ၾကိမ္ လူခ်င္းျပန္လည္ဆံုဆည္းခဲ့ၾကရတဲ့ အခ်ိန္တုိင္းဟာ ကိုယ္တုိ႕အတြက္ ၾကည္ႏူးစရာအခ်ိန္ခပ္နည္းနည္း နဲ႕.. သေဘာထားခ်င္း မတုိက္ဆုိင္လုိ႕.. စကားမ်ားျငင္းခုန္ရတာေတြကခပ္မ်ားမ်ား...။ ေနာက္ေတာ့ ကိုယ္တုိ႕ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ တတိယလူေပၚလာခဲ့ရာက အျပီးတုိင္ျပတ္စဲဖုိ႕ ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့တယ္ေလ..။

ခ်စ္သူတစ္ေယာက္အျဖစ္သာသူ႕ကိုလက္ခံခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ထက္.. သူစြဲလန္းစျပဳၿပီး လက္ထပ္ဖုိ႕အေရးကို ကိုယ္နဲ႕ ယွဥ္ၿပီးေတာင္ စဥ္းစားရတဲ့ သူနဲ႕ အတူေန မိန္းကေလး တစ္ေယာက္သူ႕မွာ ရိွေနခဲ့မွန္း.. ၃ ႏွစ္ေလာက္ ကိုယ္မရိပ္စားခဲ့မိတာ.. ကိုယ္ညံ့ဖ်င္းလြန္းလုိ႕သာ ျဖစ္ခဲ့မွာပါ.။ မယံုၾကည္ႏိုင္ေလာက္စြာ သူ႕ကို အံ့ၾသတၾကီးျဖစ္ခဲ့ရတယ္..။

အဲသလိုေတြ မျပတ္ႏိုင္မစဲႏိုင္ျဖစ္ၿပီး ကိုယ္နဲ႕လက္ထပ္ဖုိ႕အေရး တြန္႕ဆုတ္ ေတြေ၀သြားခဲ့တဲ့ သူက သူ႕ဟာသူလည္း ေနာင္တရရပါသတဲ့ေလ..။ တကယ္လို႕ ကိုယ္ကသာ သူနဲ႕ စကတည္းက အတူေနခဲ့လိုက္ရင္ အဲသည္ မိန္းကေလး သူ႕ဘ၀ထဲကိုေတာင္ ၀င္လာႏိုင္မယ္ မဟုတ္ဘူးတဲ့..။ ေယာက္်ားသဘာ၀ကို မင္းကမွ နားလည္မေပးနိုင္ခဲ့တာ .. ခုမွ ေတာ့ လြန္ကုန္ၿပီ..တဲ့..။

ကိုယ့္ရဲ႕ နာက်ည္းရွံဳးနိမ့္ရတဲ့ ခံစားခ်က္ဟာ ပူေလာင္စူးရွလြန္းလို႕.. မ်က္ရည္ ေတာင္ က်လုိ႕ မရေလာက္ေအာင္.. ဘာအလုပ္မွ ဆက္မလုပ္ႏိုင္ေအာင္.. ကိုယ့္ရဲ႕ လူတစ္ေယာက္အျဖစ္လွဳပ္ရွားသြားလာမႈေတြ... တက္လက္စ သင္တန္းေတြ.. ေျဖရမယ့္စာေမးပြဲေတြ..။ အို.. အဲသည္ကာလမွာ ကိုယ္ဟာ အၾကီးအက်ယ္ ထိခုိက္ ခံစားခဲ့ရသလို.. ေယာက္်ားေတြ ခ်စ္သူဘ၀မွာ သူတုိ႕ခ်စ္သူဆီက လိုခ်င္ေနတာ. .. ခ်စ္ျခင္းသက္သက္မဟုတ္ဘဲ.. ဒါလည္းပါခဲ့သကိုး..။ လို႕ေျခာက္ျခားစြာလက္ခံရျခင္း ဟာလည္း အေတာ္ဆုိး၀ါးခဲ့တဲ့ အေတြ႕အၾကံဳပါပဲ..။

သိပ္ကုိျမတ္ႏုိးခ်စ္ခင္ပါတယ္ ဆုိတဲ့ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ဟာလည္း ကိုယ့္ဆီက ဒါကိုလုိခ်င္လို႕ အျမဲၾကံစည္ေနသူပဲ လို႕ သိရိွခဲ့ရတာဟာလည္း အေတာ္ စက္ဆုပ္စရာ ေကာင္းလွတယ္..။

သူ႕ရဲ႕ေဖာက္ျပန္မႈကို ကာကြယ္ဖုိ႕... ကိုယ္ကျငင္းဆန္ခဲ့လို႕သာ သူဟာ အဲသည္ အေျခကို (ဟိုမိန္းကေလးနဲ႕ မျပတ္ႏုိင္မဆဲႏိုင္) တြန္းပုိ႕ျခင္းခံရသလို ျပန္အျပစ္တင္ ခံရတာကေရာ ကိုယ့္အတြက္ တရားသလားကြယ္..။

သည္လုိလူတစ္ေယာက္ဟာ.. ကိုယ့္ထံကုိ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ထပ္မံ ခ်ဥ္းကပ္တာကို လက္မခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ စက္ဆုပ္မိတာ ကိုယ္မွားသလား..။ သူကေျပာသတဲ့.. ကိုယ္က အင္မတန္ စိတ္ၾကီးလွသတဲ့ေလ..။ သူမွားခဲ့တာကို.. အတန္တန္ ေတာင္းပန္ တာကို ကုိယ္က မာႏိုင္သတဲ့..။

ကိုယ္ကဘယ္လုိမ်ားယံုၾကည္ရမလဲ..။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့.. သူ႕မိသားစု ကေရာ.. ဟိုမိန္းကေလးနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ယွဥ္လာေတာ့.. ဟုိမိန္းကေလးကို ခါးခါးသီးသီး ျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္ဘက္ကို အေလးသာတာ.. သူ႕ဘက္က ဘယ္သူမွ မရိွတာ... ။ တကယ္ျပန္စဥ္းစားေတာ့ စားေသာက္ဆုိင္က အဆုိေတာ္မိန္းကေလး.. အဆင္ေျပရင္ လူတကာနဲ႕ အိပ္တတ္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ကို.. လိင္စိတ္ မြန္တာေဖ်ာက္ၿပီး စဥ္းစားရင္ ကိုယ့္ဘက္ကိုပဲ... ျပန္လွည့္လာဖုိ႕မ်ားေနတာ သဘာ၀ပဲ..။ ဒါဟာ ကိုယ့္ကို ခ်စ္ျခင္းသက္သက္မွမဟုတ္ဘဲ.. ။အျခားေသာ တုိင္းတာစရာေတြနဲ႕ ယွဥ္ၿပီး ျပန္ခ်ဥ္းကပ္တာမ်ိဳးလုိ႕ပဲ.. ကိုယ္က ေတြးမိတာ ကိုယ့္အလြန္ေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူး..။

ကိုယ့္ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ ေစာင့္ထိန္းခ်င္ခဲ့တဲ ့အရာကို တန္ဖုိး ထားရေကာင္းမွန္း မသိခဲ့ဘဲ.. သူ႕ဆန္ဒမျဖည့္ခဲ့လို႕.. သူသစ္စာပ်က္ယြင္းခဲ့ရတာ လို႕ စြပ္စ ြဲျပစ္တင္ဖူးတဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ဟာ.. ကိုယ့္ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္လုိ႕.. ေျမမွာ ၀ပ္ဆင္းေတာင္းပန္ရင္ေတာင္ လက္ခံထုိက္ရဲ႕လားကြယ္..။

သူ႕ကို ကိုယ္ရဲ႕ အတိတ္မွာပဲ ထားခဲ့ပါရေစ..။ တခါတေလ ေပ်ာ္ရႊင္စြာခ်စ္ခဲ့ဖူးတာကို အမွတ္တရအျဖစ္ သတိရခ်င္ရမယ္..။ တခါတေလ.. နာက်ည္းစရာမ်ား ေတြးမိဖုိ႕ တုိက္ဆုိင္လာရင္ အတိတ္ကို သတိရရင္း နာက်ည္းမယ္..။

သို႕ေပမယ့္ အခု ပစၥဳပၸန္နဲ႕ ကိုယ့္ရဲ႕ အနာဂတ္မွာ သူ႕အတြက္ ေနရာတစ္ေနရာမွ ကိုယ့္မွာ ေပးဖုိ႕ ရိွမေနတာ... သူသိဖုိ႕ေတာ့လိုေနၿပီ..။

သူ႕ရဲ႕ ေတာင္းပန္တုိးလွ်ိဳးမႈေတြေၾကာင့္ သနားစာနာၿပီး ကိုယ့္ကိုနားခ်ခ်င္ေနတဲ့ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းကိုၾကည့္ရင္း သူဖုန္းဆက္လာတုန္းက ဘာမွ အေျပာမခံဘဲ.. ျပတ္ျပတ္သားသား တံု႕ျပန္ခဲ့တာ အေတာ္မွန္ခဲ့တယ္လို႕ ေျပာရေတာ့မွာပဲ..။ တကယ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ပလီပလာေယာက္်ား..။

မလာပါနဲ႕ေတာ့ကြယ္.. ကိုယ့္ဘ၀ထဲ..။ မင္းေပးခဲ့တဲ့.. ဒဏ္ရာေတြေၾကာင့္ ကိုယ့္ ႏွလံုးသားဟာ တစံုတေယာက္ကို ခ်စ္ဖုိ႕ေတာင္မ၀ံ့ေတာ့ သလို.. အခ်စ္ခံရတာ ကိုလည္း.. .. အလိုလုိေနရင္း စက္ဆုပ္မိေနရတာကိုက ကိုယ့္ဒုကၡေတြ ၾကီးလွၿပီ..။ ဒါဟာသဘာ၀ပါလုိ႕.. ဘယ္လုိပဲ အသိစိတ္က နားလည္ေနပါေစ..... အဲသည္ တစ္ခုနဲ႕ ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုပက္ပက္စက္စက္ ေစာ္ကားခံခဲ့ရတာဟာ .. တစ္သက္တာေျပလို႕မရေလာက္ေအာင္ မုန္းတီး နာက်ည္းစရာ အေၾကာင္း ျဖစ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ကိုယ္ဟာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ ခ်စ္ၾကျခင္းဆိုတဲ့.. ကိစၥကို normal ဟုတ္ေလာက္ေအာင္... ယံုၾကည္ၾကည့္လို႕ မရေတာ့တာကိုက ကိုယ့္ရဲ႕ ဆံုးရႈံးမႈက ၾကိးလွၿပီ..။

ေက်းဇူးၿပဳၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕အတိတ္မွာပဲ ျငိမ္ျငိမ္ေလး မင္း ေနခဲ့ပါ..။ မင္းဟာကိုယ့္အတိတ္ထဲကလူ၊ အရာအားလံုးဟာ အတိတ္ထဲက..။ အတိတ္ဆုိတာ ဘယ္လုိနည္းနဲ႕မွ ပစၥဳပၸန္ ျဖစ္မလာႏိုင္ေတာ့ဘူး..။ ဒါေသခ်ာတယ္..။

---------------------------------------------------------------------------

သည္စာကို ဘာ့ေၾကာင္းေရးေနမိတယ္ဆုိတာ ကိုယ္တိုင္မသိေပမယ့္... ကိုယ္သူ႕အေပၚ တကယ္ပဲ စိတ္ကုန္ပါတယ္ဆုိတာ.. မွတ္တမ္းတစ္ခုတင္ၿပီး အၾကိမ္ၾကိမ္ ျပန္သတိေပးေနဖုိ႕ လိုအပ္မယ္ထင္ပါရဲ႕..။ သူ႕ကိုခ်စ္သူတစ္ေယာက္ အျဖစ္ ခ်စ္ခဲ့တာ စုစုေပါင္းက ၈ ႏွစ္၊ သိကြၽမ္းရင္းနွီးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြပါ ထည့္တြက္ရင္.. ၉ႏွစ္ခြဲ..၊ ဘယ္ေယာက္်ားနဲ႕မွ သူ႕ေလာက္မရင္းနွီး မနီးစပ္ခဲ့ရတာလည္း အမွန္..။ မင္းေတာ့ ေ၀းေ၀းေနမွ ျဖစ္မယ္ကြယ္..။ ေက်းဇူးၿပဳၿပီး..။ ကိုယ္ေနာက္ထပ္မရွံဳးနိမ့္ခ်င္ေတာ့ဘူး..။ ကိုယ္တုိ႕ ခ်စ္ခဲ့ၾကျခင္း ေတြက အတိတ္က။ သံေယာဇဥ္ေတြအားလံုးလည္း အတိတ္မွာက်န္ခဲ့..။ မင္းလည္း အတိတ္မွာ ေနခဲ့...။