ဂ်ပန္ သြားေတာလား။

ဖိလစ္ပိုင္သြားေတာလား ေတာင္ မၿပီးေသးဘူး အခုဂ်ပန္ေရာက္ေနတယ္။ အေတြ႕အၾကံဳေတြ ခံစားမိတာေတြ.. ေတြးမိတာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ ခ်ေရးဖုိ႕ အေၾကြးေတြ မ်ားေနတယ္။ အဖြဲ႕နဲ႕ ပတ္သတ္တဲ့ workshop သေဘာမ်ိဳး တစ္ခု လာတက္ရတာပါ။ ၂ ပတ္ေလာက္ၾကာမယ္။ ခါတုိင္းလို ရံုးကလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ တစ္ေယာက္မွ မပါဘူး။ တစ္ေယာက္တည္း။ စကတည္းကယဥ္သကုိ ဆုိတာလိုမ်ိဳး.. ဒီခရီးစဥ္ အားလံုးၿပီးကာမွ ၀က္တုပ္ေကြးက ၀င္ရႈပ္လို႕.. မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူးလုိလုိ ျဖစ္လုိက္ေသးတယ္။ ၁၁ ရက္ေန႕ ထြက္လာရမွာကို ၈ ရက္ေန႕ ညမွ ကြန္ဖန္းျဖစ္တယ္။ ျပသနာက ဗီဇာအခက္အခဲေၾကာင့္ relieving က မလာႏိုင္ေသးျပန္ဘူး။ အလုပ္ေတြကုိ ကေသာင္းကနင္း ပဲ.. လႊဲရတယ္။ မၿပီးျပတ္တဲ့ဟာေတြ အကုန္ဒီအတုိင္း ပစ္ခဲ့တာပဲ။ လူၾကီးကလဲ အဲသည္အတုိင္းထားခဲ့ စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္သာသြားဆိုလုိ႕.. ဒီေရာက္တာနဲ႕ အလုပ္ေတြကို မကုိင္ေပါင္။ မွာေတာ့ မွာလုိက္ေသးတယ္။ မင္းအခန္းမွာ အင္တာနက္ရလုိ႕.. အီးေမးလ္စစ္မယ္ဆုိရင္ အင္တာနက္ အသံုးစရိတ္ေပးရရင္ ရံုးကက်ခံမယ္တဲ့။ ဆုိလုိတာက ပါးစပ္ကေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႕၊ အခုသြားတဲ့ကိစ္စကိုသာ အာရံုထားၿပီး အေကာင္းဆံုးလုပ္ခဲ့ပါ လုိ႕ ထုတ္ေျပာေပမယ့္.. စိတ္ထဲက အားရင္ အီးေမးလ္ေတြဖတ္ၿပီး ဒိဘက္ရံုးက အလုပ္ေတြကို လုပ္ေပးဦးေနာ္ အသံတိတ္ လို႕မွာေနတာ...။ ခရီးသြားရေတာ့မယ္ဆုိရင္ အျမဲအဲလိုပဲ..။ Relieving အခိ်န္မီဘယ္ေတာ့မွ မရဘူး။ အဲသည္ ဗီဇာကိစ္စ စိတ္အကုန္ဆံုးပဲ..။ ဘယ္လုိျဖစ္လုိ႕ ဒီေလာက္ ဆတ္ဆတ္တုန္ေနၾကလဲ မသိပါဘူး။ တျခားလူေတြအားလံုး သေဘာရိွ၀င္လုိ႕ရၿပီး အဲသည္ humanitarian အဖြဲအစညး္ေတြကဆုိ... ဘယ္လိုဘယ္လိုေသာ သေဘာမ်ိဳးနဲ႕.. ေသာက္ေရးမပါေအာင္ လုိက္လုပ္ေနမွန္းကို မသိေတာ့ဘူး။ အဟုတ္စိတ္ကုန္တယ္။
ထားပါေတာ့..။
အဲသလုိနဲ႕ ခုေတာ့ ဂ်ပန္ေရာက္ေနပါၿပီ..။
ဆက္ရန္..။