စက္ရုပ္

ရံုးေျပးလိုက္၊ အိမ္အလုပ္လုပ္လုိက္နဲ႕.. တခါတေလ. ေယာက္်ားက ဒင္နာရိွတဲ့ေန႕ေတြ အိမ္သြားစား၊ အဲသလို အဲသလုိ အလုပ္ေတြရႈပ္ေနရင္းနဲ႕ လူဟာ စက္ရုပ္နဲ႕တူလာတယ္..။

အသိစိတ္မပါဘဲ လုပ္စရာရိွတာေတြ လုပ္ေနသလိုမ်ိဳးၾကီး။ ဟိုတစ္ေန႕ကဆုိရယ္ရတယ္။ မနက္ကကိုယ္ရံုးသြားတုန္းမွာ ေလွ်ာ္စရာအ၀တ္ျခင္းေတာင္း ျပည့္ေနတာကို ေတြ႕တယ္။ စိတ္ထဲမွာ ညေနျပန္လာရင္ ေလွ်ာ္မယ္ လို႕မွတ္ထားတယ္။

ညေနရံုးကျပန္ေရာက္ေတာ့.. ေအာက္ထပ္မွာ ေရေတြလာေနတာေတြ႕ေတာ့ ၀မး္သာအားရတက္သြားတယ္။ (ညဖက္ေတြမွ ေရလာတတ္တာ) အေပၚေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေရတင္လုိက္တယ္။ ေနာက္ေဖးကိုေျပး၀င္၊ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ထဲကိုေရေတြျဖည့္ .. ေအာ္.. ဆပ္ျပာမႈန္႕ လုိ႕သတိရတယ္။ ကုန္ေနတာကိုလညး္ သိတယ္။ မ်က္စိေလးေ၀့၀ဲၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေဘဇင္ေပၚမွာ အီလန္တစ္ထုတ္ ေဖာက္ၿပီးသားေလး တင္ထားတာေတြ႕တယ္။ (ဒါကိုလည္း ခဏေလာက္ရပ္ၿပီး မစဥ္းစားမိဘူး။ ဆပ္ျပာမႈန္႕ဘာ့ေၾကာင့္ရိွေနလဲ..။ ေဖာက္ၿပီးသား ဘာလို႕ျဖစ္ေနလဲ၊ ဘယ္သူသံုးထားလုိ႕လဲ လုိ႕လည္း မေတြးဘူး) ဟား. အေတာ္ပဲ ေဖာက္ၿပီးသားေလးဆုိၿပီး စက္ထဲထည့္.. ေမႊပါတယ္။ ဆပ္ျပာေရရၿပီဆုိေတာ့ အ၀တ္ျခင္းေတာင္းသြားယူတယ္။ မရိွေတာ့ဘူး။ ဟာ... ဆုိၿပီးေနာက္လွည္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အားလံုးေလွ်ာ္ၿပီး လွမ္းၿပီးသား.. အ၀တ္ျခင္းေလွ်ာ္တဲ့ ဇလံုက အနားမွာ... ကိုယ္က ရႈပ္လုိ႕ ေျခေထာက္နဲ႕ ကန္ၿပီး ေဘဇင္ေအာက္ တြန္းထုတ္လုိက္ေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေယာက္်ားက ေစာေစာျပန္ေရာက္ၿပီး ေလွ်ာ္ထားၿပီးသား..။ ၿပီးမွ ခ်ိန္းထားတာရိွလုိ႕ ျပန္ထြက္သြားတာ။ ကုိယ္ကမူးရွဴးထုိးလုပ္မွာစိုးလုိ႕ ေလွ်ာ္ၿပီးတာသိေအာင္ ေလွ်ာ္တဲ့ ဇလံုကို အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ေရွ႕မွာ ကန္႕လန္႕ခ်ထားခဲ့တာ။ ဆပ္ျပာမႈန္႕ထုတ္မရိွတာလည္း သူ႕ဟာသူ ၀ယ္ၿပီး သံုးလက္စကို ခ်က္ခ်င္းျမင္ေအာင္ တင္ထားခဲ့တာ။

သူစိုိးရိမ္တဲ့အတိုင္းပဲ.. ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကိုယ္က စက္ရုပ္တစ္ရုပ္လုိ ဒလစက္နဲ႕ ဆပ္ျပာရည္ေတြ ေဖ်ာ္ပစ္လုိက္ၿပီးမွ ေလွ်ာ္စရာအ၀တ္မရိွေတာ့မွန္းသိရတယ္။

ညသူျပန္ေရာက္ေတာ့... အဲသလိုေတြ တန္းလုပ္မယ္ဆုိတာသိလုိ႕.. သတိထားမိေအာင္ တမင္ လုပ္ထားခဲ့တာလဲ .. နည္းနည္းပါးပါး စဥ္းစားပါဦးေတာ့လားတဲ့..။ မရဘူး.. ။ရံုးမွာလည္းသိပ္ရႈပ္တာ အိမ္ေရာက္ရင္လည္း ေရလာတုန္း ဒါေတြ ေျပးလုပ္ရတာကို အက်င့္ပါေနတယ္ေလ..။ တကယ့္ စက္ရုပ္မၾကီးလုိျဖစ္ေနတယ္။

စိတ္ပ်က္စရာ..။