မိခင္ေလာင္းဘ၀

မိခင္ေလာင္းဘ၀က တကယ္ရင္ခုန္ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းပါတယ္။
ကုိယ့္ဗုိက္ထဲက ကေလးေလး စလႈပ္လာခါစမွာ စိတ္လႈပ္ရွားရတယ္။ အသည္းတယားယားနဲ႕..။ အျခားေသာ သက္ရိွေလးတစ္ခု ကိုယ့္ဗုိက္ထဲမွာ ရိွေနပါလားဆုိတဲ့ ခံစားခ်က္ က တမ်ိဳး။ ကိုယ့္ရင္ေသြးေလး အသက္ရိွေနၿပီ ဆုိတာကုိ သိေနရတာက ရင္တလွပ္လွပ္ျဖစ္ေစတယ္။

ပထမလအေစာပိုင္းက ဆက္ကနဲ ဆက္ကနဲ လႈပ္တတ္တဲ့ ကေလးေလးဟာ ၇ လေက်ာ္လာတာနဲ႕ ေသာင္းက်န္းေတာ့တာပါပဲ။ ဗိုက္ထဲမွာ သူက်ပ္လို႕ ရုန္းကန္တာလား။ အေညာင္းဆန္႕တာပဲလား မသိ။ ဗုိက္ပူပူဟာ ၾကည့္ေနရင္ ဟိုနားက ေဖာင္းလာလုိက္ ဒီနားက ခၽြန္ထြက္လာလုိက္နဲ႕.. ပံုအမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းေနတာပဲ။
လက္သီးေလးေတြ ဒူးေခါင္းကေလးေတြ ျဖစ္မယ္ မွန္းရတဲ့.. လံုးလံုး ဖုဖုေလးေတြ ေထာင္ထြက္လာတတ္ေသးတယ္။
သူ႕ကုိ ပြတ္ေပးလုိက္ရင္ ေနရာေရြ႕သြား ျငိမ္သြားျပန္ေရာ.. ဒါကိုပဲ ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး သေဘာက်ေနရတယ္။
ကေလးအေဖကုိ ျပရင္ သူၾကည့္တဲ့အခ်ိန္ ကေလး က ျငိမ္ျငိမ္သြားတတ္လို႕ အသည္းယားရေသးတယ္။
ၾကည့္ေနာ္.. ၾကည့္ေနာ.္.. လႈပ္ေနၿပီ ဆုိၿပီးျပလိုက္ရင္ သူကျငိမ္သြားၿပီး အၾကာၾကီးထပ္မလႈပ္ေတာ့ျပန္ဘူး။ အဲဒါနဲ႕ ဟုိက စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘဲ ဟုိဘက္လွည့္သြားရင္ သူကလႈပ္ျပန္ျပီ။ ေနာက္ေနလားေတာင္ ေအာင့္ေမ့ရတယ္။ အဟက္။ ေနာက္ မွ အဲေလာက္လႈပ္တာ မ်က္၀ါးထင္ထင္ျမင္ေတာ့တယ္။ သူ႕အေဖက ေဘာလံုးၾကိဳက္လို႕ အထဲက ေဘာလံုးကန္ေနတာေနမွာေပါ့တဲ့။ ရယ္ရတယ္။

၆ လေလာက္တုန္းက အာလ္ထရာေဆာင္းရိုက္ၾကည့္ေတာ့ ေယာက္်ားေလးတဲ့..။ ၀မး္သာရျပန္တာပဲ။ ကုိယ့္တူမကေလးကို သမီးကေလးလုိ ခ်စ္ေနရေတာ့.. သားကေလး ရတယ္ဆုိေတာ့ ပိုေကာင္းတာေပါ့။ ေယာက္ခမမ်ားဖုိ႕ကေတာ့ ေျမးဦးေယာက္်ားေလး ရတာေပါ့။ ကိုယ့္မိဘမ်ားအတြက္က ေျမးဦး မိန္းကေလးရၿပီးသားကုိ ေျမးေယာက္်ားေလး ထပ္ရေတာ့ တစ္မ်ိဳးစီ ခ်စ္ရတာေပါ့။ ကိုယ့္တူမအတြက္လဲ.. ေမာင္ေမာင္ကေလး ရတာေပါ့။

ကိုယ္၀န္ရိွစ ၂ လ ၃ လေလာက္တုန္းက ခံစားခဲ့ရတဲ့ ဒဏ္ေတြကိုေတာင္ ေမ့ႏုိင္သြားတယ္။ အဲသည္တုန္းကေတာ့.. မူးေ၀ ေအာ့အန္၊ အန္လုိက္ရတာမွ ဘာမွ စားမရ၊ ေသာက္မရ။ ေရခ်ည္းေသာက္ရင္ ေရခ်ည္းပဲအန္၊
အင္း.. ကေလးအေဖခမ်ာေတာ့ ဘာေ၀ဒနာမွ မခံရဘူး ဆုိေတာ့ မနာလုိ ေတာင္ ျဖစ္မိေသး။ ၿပီးရင္ သူက အေခ်ာက္တုိက္ အေဖ ျဖစ္ခြင့္ရလုိက္ေသးတယ္။ ဟြန္း။