ကၽြႏ္မတုိ႕ မီးဖုိေခ်ာင္၏ ပိုင္စုိးမႈဧကရီ

ကၽြန္မတုိ႕ငယ္စဥ္ကတည္းက ေမေမဟာ အခ်က္အျပဳတ္၀ါသနာပါၿပီး မီးဖုိေခ်ာင္ကို သူမွတပါးအျခားသူ ၀င္စြက္တာ လံုးလံုးမၾကိဳက္ပါဘူး။
ငယ္ကတည္းက ကၽြန္မတုိ႕ဟာ အျပင္မွာ သြားရည္စာ စားခဲပါတယ္။

ဘာလို႕လဲ ဆုိေတာ့ မုန္႕မ်ိဳးစံုကိုေမေမက အိမ္မွာပဲ လုပ္ေကၽြးလုိ႕ပါ။ စေနတနဂၤေႏြဆုိရင္ မုန္႕ဟင္းခါး၊ အုန္းႏို႕ေခါက္ဆြဲ။ လက္သုတ္စံု၊ အာပူလွ်ာပူ၊ အေၾကာင္စံု၊ ပလာတာနဲ႕ ၾကက္သားဟင္း။ ေထာပတ္ထမင္း၊ အုန္းထမင္း၊ ပဲထမင္း စသည္ျဖင့္ေပါ့။ တပတ္ကို တစ္ခုခုကေတာ့ ခ်က္စားျဖစ္ပါတယ္။

အဲသည္ဟင္းခ်က္နည္းေတြကေတာ့ မီးဖုိေခ်ာင္၀င္ကူရင္း သိေန တတ္ေနတာေပါ့ေလ..။ ေနာက္ၿပီးေမေမဟာ မီးဖုိေခ်ာင္ ၀င္ရွင္းထာလည္း မၾကိဳက္ပါဘူး။ သူ႕ဟာသူခ်က္ရင္ေတာ့ ဘာေတြ ဘယ္မွာထားတယ္ဆုိတာ သူသိသေပါ့။ သူမ်ားေတြ၀င္ရင္ ဘယ္ဟာကို ဘယ္မွာရွာရမွန္း ဘယ္သူမွ မသိေတာ့ပါဘူး။ သူမ်ားေတြကိုလည္း သူကအ၀င္မခံဘူး။ အဲသည္ေတာ့ အက်င့္ေတြက ပ်က္ေတာ့တာေပါ့။

၅ ႏွစ္ေလာက္က မိဘေတြက နယ္မွာ (ေဖေဖပင္စင္မယူခင္) ကိုယ္တုိ႕ ညီအစ္မေတြက ရန္ကုန္မွာ သင္တန္းတက္ရင္း အလုပ္လုပ္ရင္ းေနတုန္းက ကိုယ့္တာ၀န္နဲ႕ကိုယ္ေနလာရာက ေဖေဖပင္စင္ယူၿပီးလို႕ မိသားစု အတူတူလည္းျပန္ေနေရာ.. သူခ်ညး္၀င္ခ်က္ေတာ့တာပါပဲ။ အဲသည္လုိနဲ႕ ကိုယ္တုိ႕ေတြလည္း အက်င့္ပ်က္ၿပီး လက္ေဆးစားသလို ျဖစ္လာေတာ့တာေပါ့။

ေနာက္ၿပီးေမေမက ေန႕တုိင္းေစ်းသြားပါတယ္။ ကိုယ္တုိ႕ခ်ည္းပဲေနတုန္းက ကိုယ္က တစ္ပတ္တစ္ခါေစ်းသြားတယ္။ စေနေန႕ဟာ ကိုယ္ေစ်းသြားတဲ့ေန႕.. တစ္ပတ္စာ အသားငါးအသီးအ၇ြက္ ၀ယ္လာၿပီး အသားေတြကို ေက်ာ္တန္ေက်ာ္၊ ျပဳတ္ေၾကာ္လုပ္တန္လုပ္ လုပ္ၿပီးေရခဲေသတာထဲထည့္ထား။ ကိုယ့္အစ္မလတ္က အဲဒါေတြကို တနဂၤလာေန႕ကေနစၿပီ းတစ္မ်ိဳးၿပီး တစ္မ်ိဳး ထုတ္ထုတ္ခ်က္ရတယ္။ ဒါမ်ဳးိ။

ေမေမကေတာ့ အဲသလို ေရခဲေသတာထဲထားေတြကမေကာင္းဘူး ဆုိၿပီး ေန႕တုိင္းကို ေစ်းသြားပါတယ္။ သူပင္ပန္းလြန္းလို႕ မလုပ္ပါနဲ႕ တစ္ပတ္စာမဟုတ္ေတာင္ ၃ ရက္တစ္ခါေလာက္ပဲ သြားပါဆုိလည္း မရဘူး။

ဟိုတေလာေလးက ေမေမ ေတာ္ေတာ္မမာတာနဲ႕ ညီအစ္မေတြ ျပန္တုိင္ပင္ၿပီး ေမေမ့ကို မီးဖုိ မ၀င္ခုိင္းဘဲ နားေစပါတယ္။ ညဖက္ ညစာစားၿပီးရင္ ကုိယ္က မနက္ထမင္းခ်ိဳမ့္အတြက္ ခ်က္ပါတယ္။ ခ်က္ၿပီးမွပဲ အိပ္ပါတယ္။ မနက္ ၅ နာရီေလာက္ (မီးမပ်က္ခင္) ကိုယ့္အစ္မၾကီးက ထၿပီး ထမင္းခ်က္၊ ဟင္းေႏြး ထမင္းဗူးေတြ ထည့္။ ေနာက္ ကိုယ္ႏုိးေတာ့ မနက္စာဘရိတ္ဖက္စ္ လုပ္ေပါ့။

အဲသလိုေနလာရင္း သူ႕ကုိ လူမမာလိုဆက္ဆံတာ ေမေမကၾကိဳက္ပံုမရ။ တစ္ေန႕ ကိုယ္အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး ညစာစားေနတုန္း ေဘးကထုိင္ၿပီး မနက္အတြက္ ဟင္း အေမခ်က္ၿပီးသြားၿပီး။ ၾကက္သားဟင္း။ မနက္ကို ေႏြးၿပီးထည့္သြားရံုပဲ။ တဲ့။
ၾကည့္ဦး ကိုယ့္ထက္ဦးေအာင္ အေစာၾကီးၾကိဳခ်က္ထားတယ္။

ထားေတာ့ မနက္လည္း ကိုယ့္အစ္မက ၅ နာရီထတာကို ၃ နာရီေလာက္မွာ သူက ထခ်က္ထားျပန္တယ္။ ကိုယ္တုိ႕ႏိုးေတာ့ အားလံုးၿပီးေနၿပီ။ ခက္တာပဲေနာ္.. ။

ဒုက္ခ။ သူအတင္းလုိက္လုလုပ္ေနေတာ့ သူပိုပင္ပန္းတာေပါ့။ ကိုယ္လည္း စိတ္ေလွ်ာ့ထားလုိက္တယ္။ စေနမနက္က်ေတာ့ ၇ နာရီ ကိုယ္ထတယ္။ ရယ္ရတယ္။ ေမေမေစ်းသြားၿပီတဲ့။ ၾကည့္ဦး။ ေစ်း၀ယ္တာကုိယ္၀ယ္မွာစိုးလို႕ သူဦးေအာင္ ထြက္သြားတာေလ..။
အဲ.. သူဟာ လူမမာမဟုတ္ပါဘူးဆုိတဲ့ အဓိပါယ္နဲ႕ စေနေန႕မွာ မုန္႕ဟင္းခါးခ်က္ပါတယ္။ ကိုယ္က စေန အုိဗာတုိင္မ္လာလုပ္ရေတာ့ ရံုးကို မုန္႕ဟင္းခါး အပို႕လႊတ္လုိက္တယ္။ ကိုယ့္အစ္မၾကီးနဲ႕။ ငါလည္းေျပာမရဘူးဟယ္တဲ့ အစ္မၾကီးက ညည္းတယ္။ သူကငါတုိ႕ထက္ဦးေအာင္ လုလုပ္ေတာ့ သူပိုပင္ပန္းတာေပါ့တဲံ။ သည္ေန႕ တနဂၤေႏြ ေနာက္က်မွ ထခ်င္တာေပါ့ကြယ္..။ အိပ္ယာကထေတာ့ ၇ နာရီ ခြဲ.. မေန႕က က်န္တဲ့မုန္႕ဖတ္နဲ႕ စားလုိ႕ရေအာင္ ငါးဟင္းခါး ခ်က္ထားတယ္။ အာပူလွ်ာပူဆန္ဆန္ေပါ့။ အဆင္သင့္ပဲ။

ကဲ.. မခက္ဘူးလား။

ကိုယ့္အေမက မီးဖုိေခ်ာင္ကို သည္နည္းနဲ႕ ျပန္လည္သိမ္းပိုက္လုိက္ျပန္ၿပီ။
အျပင္အလုပ္လုပ္ရတဲ့ ကိုယ္တုိ႕လည္း သူ႕ကိုျပိဳင္ၿပီး သူ႕ထက္ေစာေအာင္ ဘယ္သူမွ မထႏိုင္ပါဘူး။ မလုပ္ပါနဲ႕လို႕ ဇြတ္ေျပာျပန္ရင္လည္း သူ႕ကို လူမမာလုိဆက္ဆံလုိ႕ သူက မၾကိဳက္ဘူး။ အိမ္ေဖာ္လည္းေခၚလုိ႕မရ။ အရင္တုနး္ကေခၚဖူးတာေတြလည္း သူကမၾကိဳက္လို႕။ ခုေတာ့ မိသားစုက မ်ားလာေတာ့ အိမ္မွာက်ပ္တာလည္းပါတာေပါ့။ ေန႕ခင္းပိုင္းပဲ ေလွ်ာ္တာဖြတ္တာ မီးပူတုိက္တာ အတြက္ပဲ ေခၚေတာ့တယ္။

မီးဖုိေခ်ာင္ကေတာ့.. သူ႕လက္ထဲက လံုး၀လက္မလႊတ္ခ်င္တဲ့သေဘာ..။